Je bent jong en je wilt verkering, maar niet met een asbak.
Hoe komt het toch in je op om te gaan roken? Als je er voor de eerste keer aan begint is het toch helemaal niet te pruimen? Waarom zet je dan in godsnaam door? Je ademhaling wordt slechter en je stinkt uit je giecheltje, waar beginnen mensen aan? Het is toch een rare gewoonte die zich telkens weer dwangmatig herhaald, want om de haverklap steken mensen weer een nieuwe sigaret op. En waarom?
Er mag dan misschien niet meer in openbare ruimtes worden gerookt, het valt mij toch op dat er nog (te) veel mensen roken. Je ruikt 'het' ook als ze voor je staan. En in de ochtend hebben sommige vaak een rocheltje, het zogenaamde rokershoestje. Het kan nog erger als ze net voor het naar binnengaan van de werkplaatsdeur nog ff die groene klodder uit hun mond tuffen. Ik zeg gatver. En dan heb ik het nog niet over die rimpels en grauwe huid die het roken bij ze veroorzaakt.
Het spijt me te moeten zeggen, maar in een ver verleden heb ik ook eens gerookt…WAT! Ja, heel veel sorry voor die gene die rook- en stankschade van mijn onsmakelijke vieze peuk hebben gehad. Waar mijn drang vandaan kwam om te gaan roken en te blijven roken, weet ik nog steeds niet, maar een motivatie om er vanaf te komen had ik wel. Een hele belangrijke zelfs.
Toen ik mijn huidige vrouw net leerde kennen, wilde ik haar op een geven moment gaan zoenen, maar ze draaide zo haar hoofd van mij af. Ze wilde ‘het’ ook wel, maar dan alleen al ik niet naar een asbak zou smaken. Verontwaardigd, zonder zoen, ging ik met mijn auto weer naar mijn appartement en vanaf dat moment rookte ik mijn laatste pakje sigaretten op. Dankzij haar ben ik nog steeds elke dag blij geen sigaret meer te hebben aangeraakt. En dat het zoenen...dat is nooit meer in rook opgegaan.
Reacties
Een reactie posten