Soms halen ze het bloed onder je nagels vandaan, als hij/zij oversteekt heb je de neiging om niet te remmen, of erger nog, je hoopt dat ie tegen de eerste de beste boom aanrijdt. Help, ik word depri van mijn baas!
Werken moet je misschien omdat je geld nodig hebt. Bazen hebben medewerkers nodig, omdat ze het niet alleen kunnen. Als je het zo leest, dan heb je echt sleur tussen de baas en het medewerkers en misschien is het dan wel beter om uit elkaar te gaan. Er zijn van die bazen waar niemand het lang bij uithoudt en waar ze binnen mum van tijd weer zonder medewerkers zitten. Kom je mensen tegen die zeggen: “Werk jij hier nou nog?” of “Hoe hou je het hier uit zeg?” Is misschien ook wel een teken aan de wand.
Werk en medewerkers moeten leuk zijn, net als de baas. Het is een constant proces en daarom moet er elke dag aan worden gewerkt. Werkgerelateerde problemen die van de baas komen, zorgt ook nog eens voor een vervelend sfeertje thuis. Aan het eind van de dag gaat dan wel het bedrijf dicht, maar de sfeer (lees: irritatie) van de werkdag wordt wel door je partner mee naar huis genomen. Een vervelende werkdag nou eenmaal thuis doorwerken.
Alleen een hond heeft een baas
Het zit me verschrikkelijk dwars als een baas niet optimaal van je diensten gebruik maakt en alleen maar negativiteit op de werkvloer brengt, in plaats van een stuk arbeidsvreugde. Een baas is iemand waar je mee samen moet kunnen werken, maar is ook iemand die een voorbeeldfunctie heeft. Die voor ‘een prettige werksfeer’ zorgt, zoals je vaak in personeelsadvertenties tegenkomt. ‘Goede arbeidsvoorwaarde en werkomstandigheden,’ je gaat er op het laatst aan twijfelen of het wel bestaat. Een baas die je een paar jaar met alleen maar hondenbrokken aan het lijntje houdt, voelt toch ook niet echt goed.
In eerste instantie werk je voor jezelf, ten tweede voor je collega’s en dan de baas. En toch is het belangrijk dat de relatie met je baas wel een thuis of in ieder geval een welkom gevoel moet hebben. Omdat niemand zonder fouten kan werken, gaat er wel eens een en ander verkeerd. Maar met of na een goede coaching, mag je toch een positieve prikkeling van je baas verwachten? Leiding geven is ook een finger spitzen geful en is niet alleen maar uit een boekje te halen. Als baas laat je daarom iedereen in zijn waarde, zelfs al ben je een hond.
Bazen die hun hond nooit eens een compliment geven en altijd alleen maar tegen ze blaffen lopen op een dag ook weg. Een baas die dan dit en dan weer dat zegt en altijd maar negatief reageert, is niet gewoon en heel vervelend. Ze hebben zelfs geen persoonlijke aandacht voor medewerkers als mens. “Hoe was je weekend, hoe was je vakantie, is het allemaal goed gegaan tijdens mijn afwezigheid, heb je gisteravond nog iets leuks gedaan?” Jammer om vast te stellen, want stom geblaf van de baas bijt ook.
Werken moet je misschien omdat je geld nodig hebt. Bazen hebben medewerkers nodig, omdat ze het niet alleen kunnen. Als je het zo leest, dan heb je echt sleur tussen de baas en het medewerkers en misschien is het dan wel beter om uit elkaar te gaan. Er zijn van die bazen waar niemand het lang bij uithoudt en waar ze binnen mum van tijd weer zonder medewerkers zitten. Kom je mensen tegen die zeggen: “Werk jij hier nou nog?” of “Hoe hou je het hier uit zeg?” Is misschien ook wel een teken aan de wand.Werk en medewerkers moeten leuk zijn, net als de baas. Het is een constant proces en daarom moet er elke dag aan worden gewerkt. Werkgerelateerde problemen die van de baas komen, zorgt ook nog eens voor een vervelend sfeertje thuis. Aan het eind van de dag gaat dan wel het bedrijf dicht, maar de sfeer (lees: irritatie) van de werkdag wordt wel door je partner mee naar huis genomen. Een vervelende werkdag nou eenmaal thuis doorwerken.
Alleen een hond heeft een baas
Het zit me verschrikkelijk dwars als een baas niet optimaal van je diensten gebruik maakt en alleen maar negativiteit op de werkvloer brengt, in plaats van een stuk arbeidsvreugde. Een baas is iemand waar je mee samen moet kunnen werken, maar is ook iemand die een voorbeeldfunctie heeft. Die voor ‘een prettige werksfeer’ zorgt, zoals je vaak in personeelsadvertenties tegenkomt. ‘Goede arbeidsvoorwaarde en werkomstandigheden,’ je gaat er op het laatst aan twijfelen of het wel bestaat. Een baas die je een paar jaar met alleen maar hondenbrokken aan het lijntje houdt, voelt toch ook niet echt goed.
In eerste instantie werk je voor jezelf, ten tweede voor je collega’s en dan de baas. En toch is het belangrijk dat de relatie met je baas wel een thuis of in ieder geval een welkom gevoel moet hebben. Omdat niemand zonder fouten kan werken, gaat er wel eens een en ander verkeerd. Maar met of na een goede coaching, mag je toch een positieve prikkeling van je baas verwachten? Leiding geven is ook een finger spitzen geful en is niet alleen maar uit een boekje te halen. Als baas laat je daarom iedereen in zijn waarde, zelfs al ben je een hond.
Bazen die hun hond nooit eens een compliment geven en altijd alleen maar tegen ze blaffen lopen op een dag ook weg. Een baas die dan dit en dan weer dat zegt en altijd maar negatief reageert, is niet gewoon en heel vervelend. Ze hebben zelfs geen persoonlijke aandacht voor medewerkers als mens. “Hoe was je weekend, hoe was je vakantie, is het allemaal goed gegaan tijdens mijn afwezigheid, heb je gisteravond nog iets leuks gedaan?” Jammer om vast te stellen, want stom geblaf van de baas bijt ook.
Help, ik word depri van mijn baas!
BeantwoordenVerwijderenMisschien wordt je baas ook wel depri van jouw. Maar in iedergeval als je baas dit stuk leest heb je wel een verstoorde arbeidsrelatie en ziet hij eindelijk kans om van jou als hond af te komen. Hij blij!
En heb je ooit zelf aan je baas gevraagd hoe zijn weekend was? En heb jij je baas ooit gezegd dat hij iets goed doet? Waarschijnlijk ook niet!
Ken je niet maar op mij kom je over als een schopper- zielig als je zo bent. Hoop niet dat er ooit honden zijn die jouw als baas krijgen.
Reactie van Gilbert Vogt op vorig bericht:
BeantwoordenVerwijderenDe verhalen die ik schrijf gaan niet altijd mijzelf. Deze blog gaat bijvoorbeeld over de beleving van een ander en de emotie hoe dit verhaal bij mij is binnen gekomen. Hierdoor kunnen sommige belevingen vanuit mijn bovenkamer anders zijn dan de werkelijkheid. Het feit dat ik geen namen noem, geeft ook aan dat dit blog een op zichzelf staand verhaal is. Ik wil hiermee dus ook niemand wil aanvallen of kwetsen, het kan iedereen en overal gebeurd zijn.
Een enthousiast begin is niet zo moeilijk. Of het nu een relatie is of een baan of een huisdier-onze start is veelal vol vuur. Maar hoe houd je de vlam brandende? Je partner is niet langer een openbaring, in je werk mis je 'de uitdaging', en die schattige puppy is in een jaar tijd uitgegroeid tot een log beest. Vuur blijft niet zomaar branden. Het moet opgepord worden, aangewakkerd, aangeblazen, van vers hout voorzien. De persoon in mijn verhaal heeft inmiddels ontslag genomen.
Gilbert Vogt