We lagen alweer maanden op het droge, maar sinds vandaag is daar een eind aangekomen, en is het nieuwe waterpoloseizoen weer geopend.
Bussum 11-09-2010 Vanaf het moment dat ik het zwembad binnen kom begint mijn concentratie. Vaak moet ik eerst nog even naar de wc. Ik noem het ook wel een natuurlijke spanning. Als ik vervolgens mijn tas in het zwembad heb neer gezet, dan knoop ik de touwtjes van mijn zwembroek twee keer vast. Alsof ik hem de eerste keer niet goed vast heb gemaakt: dit noem ik het dwangmatig ritueel.
Dan is er het moment van inzwaaien, rekken en strekken en de eerste handaanraking met het water, temperatuur voelen en niet te vergeten: het praatje met de trainer. Dat laatste is heel bepalend, hij kan je net even het laatste vertouwen geven voor ik in het waterspring om in te zwemmen. Als ik dan eenmaal aan het inzwemmen ben, dan voel ik meteen of het allemaal goed zit. Of ik in staat ben om bijvoorbeeld te scoren. En het treft, vandaag had ik ook dat moment.
De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, de hele gezin erbij, en gespannen toekijken…want ja, dit vadertje scoort het eerste doelpunt van het nieuwe seizoen. Later in de wedstrijd scoor ik gewoon nog een keer, het kan niet op: jippie, ik kan het nog. Niet onbelangrijk, een hoop assisten kunnen geven aan mijn polomaatjes. En dan te bedenken dat Zwemvereniging Spons vooraf de grote favoriet was. Alleen wij gingen er met de overwinning vandoor.
De Otters Het Gooi heren 4 – Spons Amsterdam 2 eindstand 9-4.
Reacties
Een reactie posten