Utrecht - Het was er warm en opnieuw druk bij de start van de Singelloop 2011. De laatste weken had ik goed geoefend, alleen een te hoge temperatuur zou me nog van een persoonlijk record kunnen afhouden.
De startvakken waren dit jaar smaller dan vorig jaar en daardoor kon het publiek makkelijk meelopen tot aan de start, wel zo leuk. Tijdens de start liep ik met collega Edwin Scheel mee, maar na een kilometer of drie probeerde ik toch iets harder te lopen. Bij de eerste vijf kilometer zat ik iets boven mijn tijd, inmiddels wel weggelopen van Edwin, maar nog geen vuiltje aan de lucht. Het ging goed tot een kilometer of acht, want vanaf dat moment werden mijn benen zwaarder en ging ik steeds meer voorover lopen. Daardoor ging ik ook wat geforceerd lopen en begon ik mijn schouderbladen te voelen.
Er was veel publiek langs het parcours en gelukkig was mijn gezin er ook weer bij. Het deed me dan ook goed toen ik ze weer bij de finish zag staan. Het startvak was ook het finishvak en dat liep bij aankomst niet echt door. Veel lopers waren oververhit en stonden dampend, tussen de hekken, om me heen. Dat voelde een beetje als een ‘rat in de val’. Dit jaar werden we wel met een medaille beloond, en zo hoort het eigenlijk ook, zeker bij zo’n top evenement als dit. Ik heb de benen onder mijn lijf vandaan gerend, maar het is mij helaas niet gelukt om onder de 50 minuten te lopen. [Eindtijd 10 km 53:01]
De eerst volgende tien kilometer is de Wolfskamerloop. Op 30 oktober ga ik het nog een keer proberen. Meer over de Wolfskamerloop 2010
De startvakken waren dit jaar smaller dan vorig jaar en daardoor kon het publiek makkelijk meelopen tot aan de start, wel zo leuk. Tijdens de start liep ik met collega Edwin Scheel mee, maar na een kilometer of drie probeerde ik toch iets harder te lopen. Bij de eerste vijf kilometer zat ik iets boven mijn tijd, inmiddels wel weggelopen van Edwin, maar nog geen vuiltje aan de lucht. Het ging goed tot een kilometer of acht, want vanaf dat moment werden mijn benen zwaarder en ging ik steeds meer voorover lopen. Daardoor ging ik ook wat geforceerd lopen en begon ik mijn schouderbladen te voelen.
Er was veel publiek langs het parcours en gelukkig was mijn gezin er ook weer bij. Het deed me dan ook goed toen ik ze weer bij de finish zag staan. Het startvak was ook het finishvak en dat liep bij aankomst niet echt door. Veel lopers waren oververhit en stonden dampend, tussen de hekken, om me heen. Dat voelde een beetje als een ‘rat in de val’. Dit jaar werden we wel met een medaille beloond, en zo hoort het eigenlijk ook, zeker bij zo’n top evenement als dit. Ik heb de benen onder mijn lijf vandaan gerend, maar het is mij helaas niet gelukt om onder de 50 minuten te lopen. [Eindtijd 10 km 53:01]
De eerst volgende tien kilometer is de Wolfskamerloop. Op 30 oktober ga ik het nog een keer proberen. Meer over de Wolfskamerloop 2010
Reacties
Een reactie posten