Er komen elke dag mensen bij ons in de showroom. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en vaak kan ik er een boek over schrijven.
Er stapt een vrouw op leeftijd met een wandelstok de showroom binnen en zegt dat ze een of ander geluid onder haar auto heeft gehoord. Dat kan natuurlijk en ze vraagt of ik in de stromende regen met haar mee wil lopen. Hoewel ik al weet dat het buiten niet op te lossen is, loopt ik toch klantvriendelijk met haar mee (lees: aandacht).
Er stapt een vrouw op leeftijd met een wandelstok de showroom binnen en zegt dat ze een of ander geluid onder haar auto heeft gehoord. Dat kan natuurlijk en ze vraagt of ik in de stromende regen met haar mee wil lopen. Hoewel ik al weet dat het buiten niet op te lossen is, loopt ik toch klantvriendelijk met haar mee (lees: aandacht).
Bij de auto laat ze mij een onderdeel zien wat volgens haar van een verkeerslicht afkomstig moet zijn. “Ik ging door een plas en toen pats boem, floep dat object onder mijn autootje door.”
Ik veer mee en zeg: “Oei, tjonge -zo blond als ik nog ben- wat zou er toch zijn gebeurd? Dit moeten we onderzoeken, we zullen uw auto even op de brug zetten, want vanuit deze positie kan ik het ook niet beoordelen of er iets aan de onderkant is beschadigd.”
Inmiddels krijg ik het koud, dus gauw naar binnen met die auto. “Gaat het lang duren?” vraagt de vrouw aan mij. Beetje onderdanig, ze heeft toch een wandelstok, zeg ik: “We gaan even kijken mevrouw, misschien wilt u een kopje thee?” “Mevrouw, u heeft echt geluk vandaag, er is helemaal niets aan uw auto beschadigd, de uitlaat, de remmen, de uitlaat, ze zien er allemaal piekfijn uit.” “Maar meneer, hoe kan dat nou, het was toch zo’n enorme klap, er moet iets zijn gebeurd, er moet iets verschrikkelijk stuk zijn?” “Sorry mevrouw, maar er is echt niets aan de hand, ik kan het nu toch moeilijk even stuk maken.”
Inmiddels krijg ik het koud, dus gauw naar binnen met die auto. “Gaat het lang duren?” vraagt de vrouw aan mij. Beetje onderdanig, ze heeft toch een wandelstok, zeg ik: “We gaan even kijken mevrouw, misschien wilt u een kopje thee?” “Mevrouw, u heeft echt geluk vandaag, er is helemaal niets aan uw auto beschadigd, de uitlaat, de remmen, de uitlaat, ze zien er allemaal piekfijn uit.” “Maar meneer, hoe kan dat nou, het was toch zo’n enorme klap, er moet iets zijn gebeurd, er moet iets verschrikkelijk stuk zijn?” “Sorry mevrouw, maar er is echt niets aan de hand, ik kan het nu toch moeilijk even stuk maken.”
Hoofdschuddend verlaat de vrouw ons pand.
Misschien had ik moeten zeggen: “Het kostte wat moeite, maar het is ons dan toch gelukt om uw auto voor net onder de honderd Euro te repareren en zeg nou zelf, daar koop je ook geen nieuwe auto voor, haha…En een verkeerslicht heb je niet voor die prijs, hihi. Ga maar lekker naar huis, zet je autootje goed op slot, gooi de sleutel weg en kruip achter die ene Begonia die je nog hebt staan, voordat ie straks ook verschrikkelijk stuk is.
Reacties
Een reactie posten