Het zal je maar gebeuren. Je bent aan het werk, en iemand zegt dat jij een moord hebt gepleegd. Het overkwam Lucia de B(erk). Ze is nu vrij, maar het wordt nooit meer zoals het leven daarvoor.
Een vrouw die jarenlang onschuldig heeft vastgezeten, en zo'n beetje alle vingers naar zich toe gewezen heeft gekregen die je maar kunt bedenken. Mensen hebben maar wat gezegd, en zij was de klos, en hoe, maar waarom? De processen om aan te tonen dat er helemaal niets was gebeurd (lees: onschuldig was) hebben dagen, weken, maanden, zelfs jaren geduurd. Het is toch geen pretje om die jaren opgesloten te zijn geweest, voor niets. Haar leven is voorgoed beschadigd.
Mensen zijn kuddedieren, gaan snel af op wat iemand anders zegt, zijn jaknikkers, meelopers, oordelen, en veroordelen voortdurend zelfs zonder te verifiëren of zeker te weten dat het ook daadwerkelijk allemaal klopt. Het verhaal van Lucia leert ons dat er maar bitter weinig mensen zijn die je werkelijk kunt vertrouwen. Je beste vrienden, collega's, kennissen of weet ik het, kunnen zo maar uit het niets de (boze)wolf in schaapskleren zijn. ‘Jij hebt het gedaan!!!’
En ondanks dat Lucia dan nu echt helemaal vrij is, komt ze nooit meer vrij van haar verleden. Ok, ze hoeft dan alleen niet meer terug naar dat hokje van een paar vierkanten meter, maar terugkeren naar haar grote passie in de verpleging is onmogelijk. Deze vrouw heeft toch eigenlijk gewoon levenslang gekregen. Het boek gaat niet verder dan de vrijspraak in 2008. En op de achterzijde van het boek staat dat ze in april 2010 officieel van al haar aanklachten is vrijgesproken. Ik ben benieuwd hoe het nu met deze vrouw vergaat?
Meer over de Zaak-Lucia de Berk - Wikipedia
Reacties
Een reactie posten