De grootste nachtmerrie van iedere ouder is om de grip op je kinderen te verliezen. Dat je niet meer weet wat ze overdag uitspoken, en jij nog steeds in de veronderstelling bent dat ze braaf naar school toe fietsen. Ondertussen fietst zij naar haar loverboy toe en wie weet wat ze daar allemaal mee uitspookt?
Maria Mosterd schreef er een boek over. Hoewel veel critici twijfelen aan de waarheid van het boek, is het wel een verhaal wat waar zou kunnen zijn. Laat ik het zo zeggen, het zal niet allemaal verzonnen zijn. Het boek is wel wat vlak (lees: saai en hetzelfde) geschreven en er ontbreekt hier en daar ook aan iets: wat een boek, een goed boek maakt. Het enige waar mijn maag wel van ging opspelen, was toen ze schreef over de groepsverkrachting. Dat is echt een van de walgelijkste stukken uit het boek.
Het boek geeft wel een duidelijke waarschuwing af. Loverboys zoeken altijd naar de zwakste schakel in een groep. Ze weten en voelen precies wie ze kunnen tackelen om uiteindelijk voor ze te laten werken. Het zit misschien ook wel een beetje in ons om de meeste zorgen een dochter te maken. Een jongen redt zich wel, dat zei mijn vader vroeger al. En dat denk ik nu ook. Bij een jongen komt het allemaal wel goed, een meisje is toch een stuk kwetsbaarder.
‘Hoi lieverd,’ en ik geef haar een kusje op haar voorhoofd. ‘Hoe was je schooldag?’ En ze begint meteen honderduit te praten over haar gymleraar, en de boeken die in een verkeerd kastje lagen enz. enz. ‘Heb je zin in een boterham met kaas?’ vraag ik aan haar. ‘Ja lekker pap.’ Ik pak de kaas en schaaf de kaasplakjes er vanaf. Daarna leg ik de plakjes kaas op haar boterham.
Maria Mosterd schreef er een boek over. Hoewel veel critici twijfelen aan de waarheid van het boek, is het wel een verhaal wat waar zou kunnen zijn. Laat ik het zo zeggen, het zal niet allemaal verzonnen zijn. Het boek is wel wat vlak (lees: saai en hetzelfde) geschreven en er ontbreekt hier en daar ook aan iets: wat een boek, een goed boek maakt. Het enige waar mijn maag wel van ging opspelen, was toen ze schreef over de groepsverkrachting. Dat is echt een van de walgelijkste stukken uit het boek.
Het boek geeft wel een duidelijke waarschuwing af. Loverboys zoeken altijd naar de zwakste schakel in een groep. Ze weten en voelen precies wie ze kunnen tackelen om uiteindelijk voor ze te laten werken. Het zit misschien ook wel een beetje in ons om de meeste zorgen een dochter te maken. Een jongen redt zich wel, dat zei mijn vader vroeger al. En dat denk ik nu ook. Bij een jongen komt het allemaal wel goed, een meisje is toch een stuk kwetsbaarder.
‘Hoi lieverd,’ en ik geef haar een kusje op haar voorhoofd. ‘Hoe was je schooldag?’ En ze begint meteen honderduit te praten over haar gymleraar, en de boeken die in een verkeerd kastje lagen enz. enz. ‘Heb je zin in een boterham met kaas?’ vraag ik aan haar. ‘Ja lekker pap.’ Ik pak de kaas en schaaf de kaasplakjes er vanaf. Daarna leg ik de plakjes kaas op haar boterham.
Reacties
Een reactie posten