Hilversum - Gisteren liepen mijn zoon en ik hard door de straten van Hilversum. Alleen het feit al om voor een goed doel te lopen was voor Robert-Jan een aanleiding om mee te doen. En dat vind ik een mooi gebaar iets over te hebben voor een ander.
De einddtijd is minder belangrijk, maar voor wie het toch wil weten: netto 32:28 5km.
‘Gewoon’ samen met mijn zoon hardlopen, wat geeft dat toch een speciaal gevoel. Er is afgelopen zondag stiekem weer een klein wensje in vervulling is gegaan, want zo ‘gewoon’ is het allemaal niet. Natuurlijk lopen we wel eens vaker met het hele gezin, maar nu alleen met elkaar, en natuurlijk met honderden mensen om ons heen. Dat was leuk, ondanks dat mijn zoon het zwaar had, en iets te weinig had geoefend. Er stonden overigens veel mensen op de Gijsbrecht van Amstelstraat.
Het bijzondere gevoel te krijgen om opgesloten te zitten tussen vier muren, en op het aller laatst pas weg te kunnen, dat blijft ook iets aparts. Dat gevoel heb ik altijd als ik tussen hekken in de startvakken ga staan. Dat wordt nog eens versterkt als vlak voor de start de opzwepende muziek begint te spelen. Iedereen is dan toch gespannen, en dat merk je…Tot op het moment als het startschot klinkt, dan is het go with the flow.
Ik heb genoten, zoals een vader dat doet als zijn kind iets moois presteert. Het trotse gevoel te laten binnenkomen dat we samen voor het goede doel Spieren voor Spieren hebben gelopen: we hebben ‘het’ toch maar gedaan. Later gaan deze Doe Dingen mogelijk ook nog wel een betekenis krijgen, en kijk je terug op de tijd dat je met je oude vader nog een door de straten van Hilversum hebt gelopen. Dit vergeet ik nooit meer, en jij waarschijnlijk ook niet. Ik ben je voor altijd dankbaar en koester deze prachtige herinnering.
Dankjewel zoon!
De einddtijd is minder belangrijk, maar voor wie het toch wil weten: netto 32:28 5km.
‘Gewoon’ samen met mijn zoon hardlopen, wat geeft dat toch een speciaal gevoel. Er is afgelopen zondag stiekem weer een klein wensje in vervulling is gegaan, want zo ‘gewoon’ is het allemaal niet. Natuurlijk lopen we wel eens vaker met het hele gezin, maar nu alleen met elkaar, en natuurlijk met honderden mensen om ons heen. Dat was leuk, ondanks dat mijn zoon het zwaar had, en iets te weinig had geoefend. Er stonden overigens veel mensen op de Gijsbrecht van Amstelstraat.
Het bijzondere gevoel te krijgen om opgesloten te zitten tussen vier muren, en op het aller laatst pas weg te kunnen, dat blijft ook iets aparts. Dat gevoel heb ik altijd als ik tussen hekken in de startvakken ga staan. Dat wordt nog eens versterkt als vlak voor de start de opzwepende muziek begint te spelen. Iedereen is dan toch gespannen, en dat merk je…Tot op het moment als het startschot klinkt, dan is het go with the flow.
Ik heb genoten, zoals een vader dat doet als zijn kind iets moois presteert. Het trotse gevoel te laten binnenkomen dat we samen voor het goede doel Spieren voor Spieren hebben gelopen: we hebben ‘het’ toch maar gedaan. Later gaan deze Doe Dingen mogelijk ook nog wel een betekenis krijgen, en kijk je terug op de tijd dat je met je oude vader nog een door de straten van Hilversum hebt gelopen. Dit vergeet ik nooit meer, en jij waarschijnlijk ook niet. Ik ben je voor altijd dankbaar en koester deze prachtige herinnering.
Dankjewel zoon!
Reacties
Een reactie posten