Huizen - Al weken ben ik met de voorbereiding bezig en nu mag, nee nu moet, het er maar eens van komen: tien kilometer hardlopen en binnen de vijftig minuten binnenkomen.
Het weer is wisselvallig en rond de twaalf dertien graden. Typisch een herfstdag. Na een rare nacht stond ik vanmorgen meteen op met het idee: vandaag ga ik hardlopen en onder de vijftig minuten binnenkomen. De laatste maanden heb ik goed aan mijn geest en conditie gewerkt en barst ik van de energie. Bovendien is mijn gewicht op peil, en loop ik regelmatig deze route van de Wolfskamerloop. Een echte thuiswedstrijd dus. Het kan en mag dus niet misgaan.
Ik heb er geen moment aangetwijfeld dat ik mijn persoonlijk record niet zou halen. Afgelopen week heb ik nog met waterpolomaatje Rob Berbers geoefend en dat ging ontzettend goed, maar tijdens de wedstrijd moest ik hem al vrij snel achter mij laten. Bij de laatste twee kilometer was ik al zeker van mijn tijd. Ik had nog genoeg tijd over om goed uit te komen. De laatste paar honderd meter was voornamelijk opluchting. De lat die ik voor mijzelf zo hoog had gelegd was nu binnen handbereik. Ik ging met een tijd van 48:39 over de finish en nog nooit liep ik zo hard op de 10km. Ik ben met recht trots op mezelf.
Met dank aan mijn ouders (Dorry voor de foto) en schoonouders, Veer en de kinderen, Eric en Karin voor jullie support langs de kant van de weg.
Oude berichten over de Wolfskamerloop
Het weer is wisselvallig en rond de twaalf dertien graden. Typisch een herfstdag. Na een rare nacht stond ik vanmorgen meteen op met het idee: vandaag ga ik hardlopen en onder de vijftig minuten binnenkomen. De laatste maanden heb ik goed aan mijn geest en conditie gewerkt en barst ik van de energie. Bovendien is mijn gewicht op peil, en loop ik regelmatig deze route van de Wolfskamerloop. Een echte thuiswedstrijd dus. Het kan en mag dus niet misgaan.
Ik heb er geen moment aangetwijfeld dat ik mijn persoonlijk record niet zou halen. Afgelopen week heb ik nog met waterpolomaatje Rob Berbers geoefend en dat ging ontzettend goed, maar tijdens de wedstrijd moest ik hem al vrij snel achter mij laten. Bij de laatste twee kilometer was ik al zeker van mijn tijd. Ik had nog genoeg tijd over om goed uit te komen. De laatste paar honderd meter was voornamelijk opluchting. De lat die ik voor mijzelf zo hoog had gelegd was nu binnen handbereik. Ik ging met een tijd van 48:39 over de finish en nog nooit liep ik zo hard op de 10km. Ik ben met recht trots op mezelf.
Met dank aan mijn ouders (Dorry voor de foto) en schoonouders, Veer en de kinderen, Eric en Karin voor jullie support langs de kant van de weg.
Oude berichten over de Wolfskamerloop
Reacties
Een reactie posten