Utrecht - We nemen elke klant serieus, en we lachen ze beslist niet uit: toegeven, het zijn soms wel de verhalen waar je op een verjaardag de mensen mee aan het lachen krijgt.
Er komt een verwarde man bij ons aan de balie. Hij heeft zojuist schade aan zijn auto opgelopen en vraagt ons wat te doen, en of hij zijn auto naar ons kan toeslepen? Ik vraag de man als eerste wat voor een auto hij heeft. Hij blijkt een Lancia uit 1997 te hebben, een liefhebber dus, met 400000km op de klok.
Als hij mij de foto’s laat zien weet ik al genoeg. Maar stamelt hij: ‘De motor is nog zo goed.’ Zou ik hem het slechte nieuws nu gaan vertellen, of komt hij hier misschien zelf mee? Dan vraagt hij: ‘Wat zou het gaan kosten om mijn auto weer te herstellen?’ Ik kan mijn grijns nog maar net verbergen. ‘Eh, sorry meneer…ik heb heel slecht nieuws voor u, de auto kan op basis van de dagwaarde niet meer hersteld worden.’
Hij barst nog net niet in tranen uit, maar wat nu? Ik adviseer hem om de auto aan de openbare weg, achter ons pand te laten parkeren, en een expert in te schakelen. ‘Misschien kan de verzekeraar de dagwaarde van de auto nog voor u verhalen?’ ‘Maar de motor is nog zo goed,’ begint hij weer. Ik vraag hem waar hij verzekerd is. ‘Bij het Kruidvat,’ zegt hij dan. Ik verrek opnieuw geen spier.
‘Kan mijn auto niet bij jullie binnen staan, mijn achterruit is ligt eruit? Als het nu gaat regenen, wordt mijn achterbankbekleding helemaal nat.’ Ik zeg het dan toch: ‘Uw auto kan niet meer worden hersteld, wat maakt het dan nog uit of uw auto nat wordt? Haal in ieder geval uw waardevolle spullen eruit. Zal ik Sloperij de Toekomst voor u bellen? Want dat gaat waarschijnlijk de nieuwe bestemming van uw auto worden.’
Er komt een verwarde man bij ons aan de balie. Hij heeft zojuist schade aan zijn auto opgelopen en vraagt ons wat te doen, en of hij zijn auto naar ons kan toeslepen? Ik vraag de man als eerste wat voor een auto hij heeft. Hij blijkt een Lancia uit 1997 te hebben, een liefhebber dus, met 400000km op de klok. Als hij mij de foto’s laat zien weet ik al genoeg. Maar stamelt hij: ‘De motor is nog zo goed.’ Zou ik hem het slechte nieuws nu gaan vertellen, of komt hij hier misschien zelf mee? Dan vraagt hij: ‘Wat zou het gaan kosten om mijn auto weer te herstellen?’ Ik kan mijn grijns nog maar net verbergen. ‘Eh, sorry meneer…ik heb heel slecht nieuws voor u, de auto kan op basis van de dagwaarde niet meer hersteld worden.’
Hij barst nog net niet in tranen uit, maar wat nu? Ik adviseer hem om de auto aan de openbare weg, achter ons pand te laten parkeren, en een expert in te schakelen. ‘Misschien kan de verzekeraar de dagwaarde van de auto nog voor u verhalen?’ ‘Maar de motor is nog zo goed,’ begint hij weer. Ik vraag hem waar hij verzekerd is. ‘Bij het Kruidvat,’ zegt hij dan. Ik verrek opnieuw geen spier.
‘Kan mijn auto niet bij jullie binnen staan, mijn achterruit is ligt eruit? Als het nu gaat regenen, wordt mijn achterbankbekleding helemaal nat.’ Ik zeg het dan toch: ‘Uw auto kan niet meer worden hersteld, wat maakt het dan nog uit of uw auto nat wordt? Haal in ieder geval uw waardevolle spullen eruit. Zal ik Sloperij de Toekomst voor u bellen? Want dat gaat waarschijnlijk de nieuwe bestemming van uw auto worden.’
Reacties
Een reactie posten