Mag ik wel zijn wie ik wil zijn? Ik vraag het mij af. Ik word namelijk keihard door mijn familie afgewezen. ‘Papa, wat heb jij nou,’ zegt mijn kind verbaasd. ‘Ik zoen niet met Maarten van Rossem,’ zegt mijn vrouw. ‘Je lijkt op de baas van omroep Max,’ zegt mijn stiefmoeder.
Het wordt zo vaak gepretendeerd: ‘Je mag zijn wie je bent, wees vooral jezelf. Dan ben je op je mooist. Volg je hart. Wij zijn zo tolerant als maar wat’. De vraag is: Is dat zo of zeggen we maar wat?
We slaan beelden in ons brein op. Als we dan weer iemand
zien met een ander uiterlijk, dan klopt het beeld niet meer met wat we eerder
hebben opgeslagen. En als het maar een beetje anders is, dan hebben ook al gauw
een mening. Wat dan ook zomaar ongevraagd wordt geventileerd.
‘Of ik in een midlife crisis zit?’ Misschien moet ik gewoon “ja”
zeggen. Wat maakt het uit? En alleen omdat ik mijn baard laat groeien. Ik heb
al jaren een cabrio en motorrijden ga ik nooit leuk vinden. Eigenlijk zou ik niets
van anderen moeten aantrekken. Ik vind een baardje gewoon stoer. Mijn testeston
neemt af en met een baardje vijzel ik
mijn mannelijkheid toch weer een beetje op.
Ik voel me er prettig bij. Mag ik mezelf misschien met wat extra
haartjes lekker voelen? Ik zeg toch ook niets van je rondingen of uitgroei. Ik
wil vooral mezelf zijn. Het is voor anderen lastiger dan voor mezelf blijkbaar.
Wat willen jullie dan, dat ik mij minder gelukkig voel? Accepteren mij lieve
mensen. Ik wil zo graag zijn wie ik ben.
Reacties
Een reactie posten