Die dag begon met zenuwen, maar eindigde met kippenvel. Mijn eerste vrijwilligersdag bij Willemshoeve in Soest bracht me dicht bij mensen met dementie. Hun verhalen, hun muziek, hun momenten. En het raakte me diep. Afgelopen week was het eindelijk zover: ik begon als vrijwilliger bij Dagbeleving Willemshoeve in Soest. Een bijzondere plek waar mensen met dementie, in elke fase, mogen zijn wie ze zijn. Waar gelachen wordt, waar iets te doen is, en waar je je weer even mens voelt. Ik kies hier niet zomaar voor. Mijn vader en schoonvader hebben allebei dementie. Van dichtbij zie ik wat het met iemand doet. Maar ik zie ook wat het laat zien: tederheid, humor, verdriet… en die onverwacht heldere momenten die je diep raken. Mijn dag begint in het busje, samen met Jeroen, de drijvende kracht achter de Willemshoeve. We halen mensen op. Er wordt gepraat, gelachen, gegrapt. “Waar komt u vandaan?” vraagt Jeroen. “Soest,” zegt een vrouw. “Daar wonen gewone mensen, zonder poeha.” “Ik kom u...
Blog van Gilbert Vogt | Columns over Alzheimer, koffie, reizen en het dagelijks leven. Lees eerlijke, warme en grappige verhalen die raken én laten glimlachen