10 kg afvallen in 2 maanden

Huizen - Lees hier mijn geheim over verantwoordelijk afvallen en de onzin van het Sonja Bakker dieet, Dr. Frank dieet, Montignacen, afslankpillen, boeken en nog meer rotzooi in: “Afslanken Ontmaskerd.” Tien kilo afvallen zonder dieet in twee maanden, kan dat?

Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik in een enorme shock terecht kwam. Het leek wel alsof ik mij ineens realiseerde, dat ik de laatste jaren, niet had zitten opletten of zo. En niemand, maar ook daadwerkelijk niemand, leek zich ook maar enigszins te realiseren hoe kwetsend sommige opmerkingen bij mij overkwamen. Het voelde alsof er een bom was ingeslagen: “Wat zie jij er goed uit zeg,” maar eigenlijk bedoelde ze, “Jeeeé, wat ben jij lekker dik geworden zeg!” En op een dag werd ik wakker. Liep naar de badkamerspiegel en ging er eens goed voorstaan. Ik probeerde mijn bierbuik nog een beetje in te houden en dacht: Zo kan het (echt) niet langer! Dit is de grens.

Bijna 100kg

Hoe heeft het toch zo ver heeft kunnen komen en waarom heb ik mijzelf zo lang voor de gek gehouden? Ik dacht steeds: Het valt wel mee…het valt wel mee, maar toen ik het aandurfde om op de weegschaal te gaan staan, woog ik maar liefst vijfennegentig kilo. Awwaaahhhh shock, bijna 100kg dus. Diep in mij hart wist ik wel waar aan het aan lag, maar dat gevoel negeerde ik telkens. Alarm, dit voelde niet goeddddddddd….Joehoeeeeeeee!

Het goede leven
Maar ik hield zo van het goede leven, lekker eten, lekker drinken. De grens om door te gaan of te stoppen was volledig door mijn handen geglipt. Een valkuil die misschien al bij mijn geboorte was aangelegd? Wie zal het zeggen. In ieder geval wilde ik mezelf een halt toeroepen en mijn eet- en drinkgewoonte drastisch veranderen. Ik wilde weer meer bewuster gaan leven, en niet met zo’n vette pens en fietstassen door het leven gaan. Ik ben goddomme nog geen vijftig…

Geen druppel meer
De grote vraag was natuurlijk, hoe ga ik verantwoord doen, wat is mijn doel, en wat wil ik bereiken? Allereerst geen druppel alcohol mee, geen gesnaai van borrellootjes, niet meer extra warm eten opscheppen. Misschien een pizza bestellen of zelf maken, maar dan alleen nog maar de helft opeten. En meer sporten (lees: meer bewegen, minimaal een kwartier per dag). Dit moest toch gaan lukken? In eerste instantie liep het afvallen niet, maar mijn lichaam moest er misschien ook wel aan wennen, en na drie weken begon ik dan toch eindelijk gewicht kwijt te raken. Ik raakte enthousiast, en wilde meer, eh nee, ik wilde (alleen nog) minder natuurlijk…Tien kilo eraf in totaal. Dat was mijn doel, ik moest vasthouden.

Bewegen, bewegen
Dus niet te veel eten, geen alcohol, geen frisdrank, en meer bewegen. Geen Sonja Bakkeren, geen Dr. Frank, geen dure diëten, boeken of weet ik veel. ‘Gewoon’ de discipline opbrengen om dingen te laten staan, en mij niet te laten verleiden door lekkere dingen of door mijn omgeving met ‘Wat ben jij zaai, toe neem nou toch een glaasje wijn.’ Durf NEE te zeggen tegen jezelf…IK DOE HET NIET! En dat valt echt niet altijd mee, het is doorzetten, afzien, ongezellig zijn misschien, MAAR JE MAG HET NIET VAN JEZELF…Fff.

"Moet jij nog naar de Gall?"

Het is net als met ‘roken,’ je moet eerst stoppen tussen je oren. Je moet van jezelf van die opgeblazen dikke buik af, en je moet er elke dag aan werken om er vanaf te komen. Dat is het advies van Dr. Gilbert. En…het heeft mij geen dure boeken gekost, gekke diëten of wat dan ook. Sterker nog, het heeft me nu al weken geld bespaard. Ze zien mij namelijk bij de Gall niet meer. Misschien hebben voor ze voor mij wel een personeelslid moeten ontslaan. Maar dat kan mij geen reet schelen, ik ging voor het afslankresultaat.

Meer dan op een houtje bijten

Zakken wortels, maïs, paprika’s, en fruit gegeten. Veel Spa Rood en Thee gedronken. En nu dan het resultaat na twee maanden. Ik ben begonnen met 95kg en we zijn nu we twee maanden verder: 85,1kg. Tien kilogram eraf. Dit is echt te wauw en dit geeft me echt een enorm trots gevoel. Bovendien levert het me een platte buik op. Het lukt me nu zelfs om met Heren 1 mee te trainen. En het hardlopen, dat gaat nu ook weer een steeds beter. Ik voel mij echt geweldig in twee maanden tijd. Het kan dus wel, als je maar wilt!

Opnieuw verslaafd

Ik heb alleen een ander verslaving teruggekregen. Ik ben nu verslaafd aan de Snack a Jacks. Maar ach, daar word ik gelukkig weer niet dik van. Twee maanden geleden kocht ik een nieuwe broek, maar die is nu alweer twee maten te groot. Maar een overhemd dat ik te krap had gekocht, past gelukkig ineens weer. Afvallen zonder dieet, het kan dus. Ik heb het zonder toeters en bellen gerealiseerd. Ik moet er alleen voor zorgen dat ik niet in mijn oude ritme terugval. Maar daar ben ik gelukkig zelf bij.

Update bijna drie maanden verder. Nog steeds niet in mijn oude ritme teruggevallen. Mijn gewicht is nu nog steeds 85 kilo.

Eerder bericht

Wat zie jij er goed uit

Ga voor de laatste update over bewegen en voeding naar: Gezond met Gilbert

Reacties

Anoniem zei…

Gaaf hoor:) Dat wil ik ook. Goed dat je vastberaden bent gebleven

9 juni 2012 om 01:11

Populaire posts van deze blog

De Figurant: Een dag op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden

Amsterdam - Op een koele voorjaarsmorgen in Amsterdam, waar de zon nog besluiteloos scheen en de stad langzaam ontwaakte, begon mijn avontuur. Het was niet zomaar een dag; het was de dag dat ik terugkeerde naar de set van "Goede Tijden, Slechte Tijden", een plek waar ik jaren geleden als figurant een klein rolletje had gespeeld. Toen was ik de makelaar , een voorbijganger in het snelle leven van soapsterren, maar vandaag zou ik iets anders zijn. Wat? Dat moest nog blijken. Gedeelte van de regiekamer in de keuken bij GTST Ik arriveerde vroeg bij de studio, gewapend met drie verschillende outfits, zorgvuldig gekozen om aan de strikte kledingvoorschriften te voldoen. Geen logo's, geen strepen of stippen, en zeker geen zwart. De kleding werd snel goedgekeurd, en ik werd naar een wachtkamer geleid waar andere figuranten al druk in gesprek waren. Het was een bont gezelschap van enthousiaste mensen die, net als ik, genoten van de kans om deel uit te maken van deze iconische Ne...

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfiet...

Vader-zoon dag opnieuw geslaagd

Hilversum - Het was weer heerlijk om lekker met mijn zoon over het terrein van het Media Park in Hilversum te struinen, want er was veel te zien, veel meer dan vorig jaar. Vorig jaar kwam het nog met bakken uit de lucht en moesten we rennen om niet door de bliksem te worden geraakt. Dit jaar (03-09-2011) was het tropisch warm en daarom moest er flink gedronken worden om niet uit te drogen. Bij Beeld en Geluid konden we ons gelijk inschrijven voor een workshop ’De 24 uur van een nieuwslezer’, gepresenteerd door Jeroen Overbeek van de NOS. Dit vond ik echt het snoepje van de dag, want als er iemand boeiend over zijn vak kan praten, dan is het Jeroen wel. “Bij het NOS journaal verdiep ik mij in de onderwerpen en maak de presentatieteksten zelf. De teksten moeten zo worden uitgelegd dat de kijker begrijpt wat er is gebeurd en zich daarover ook een mening kan vormen. Onderwerpen kunnen soms twee minuten voor de uitzending nog worden veranderd en dan komt het aan op mijn improvisatie vermog...

Gebouw van het voormalige hotel-restaurant De Gooische Boer verloedert in Bussum

Sinds januari 2018 staat voormalig Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer en later autobedrijf Van Kooy aan de kruising Amersfoortsestraatweg 43/ Huizerweg leeg, en het pand holt achteruit - de ziel is verdwenen. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer Een supermarkt heeft in 2020 een gooi gedaan om het pand te betrekken. Echter staken de omwonenden daar een stokje voor en ging het hele plan niet door. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer Als je nog even wacht kan je niet veel meer met het pand doen, behalve platgooien. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer Kijk er niet gek van op als er straks een appartementencomplex wordt gebouwd met uitgebreide faciliteiten voor de bewoners. Bij de ingang staat een bord: De Gooische Boer 😊 Gerelateerde berichten 01-07-2007: Mercedes-Benz dealer Van Kooy Bussum 16-07-2017: Mercedes-Benz Van Kooy dealer 10 jaar later - zie filmpje hieronder

Opa worden is een rol die mij past

Hilversum - Op 1 juli ben ik opa geworden. Onze kleinzoon Floran is geboren. Het eerste kindje van mijn zoon Robert en zijn vriendin Serena. Wat een rijk gevoel. Het klinkt misschien gek, maar bij het nieuws dat Serena zwanger was, voelde ik meteen een diepe blijdschap. Je vraagt je misschien af: waarom raakt dat me zo? Ik zal het je uitleggen. Mijn vader en mijn schoonvader hebben Alzheimer. Een ziekte die alleen maar afneemt en waar je elke dag opnieuw zoekt naar wat er nog wel mogelijk is. Die realiteit drukt. En eerlijk? Ik verlangde naar iets nieuws. Iets wat vooruitwijst. Een huwelijk. Een geboorte. Iets dat leven ademt. En dat is precies wat er is gekomen. Vandaag is Floran geboren. Een nieuw mensje. Een klein wonder. En het raakt me meer dan ik vooraf kon bedenken. Mijn gelukshormonen draaien overuren. Dit is nieuw leven. Aan het begin van alles. En ik? Ik voel me in deze nieuwe rol als opa alsof ik eindelijk op de juiste plek sta. Ik heb in veel producties gefigureerd, maa...

Als de woorden verdwijnen

Als je de woorden niet meer kunt vinden. Als zinnen halverwege oplossen, alsof ze nooit hebben bestaan. Als de namen van geliefden als zand tussen je vingers glippen. Als je naar een foto kijkt en het gezicht je niets meer zegt. Je bent er nog. Maar je hoofd lijkt in een andere kamer. En als je vraagt waar precies, dan blijft het stil. Het zijn geen stappen naar beter. Het zijn kleine, wankele stappen om te blijven. Om te ademen binnen de grenzen die steeds dichterbij komen. Helpen met aankleden. Met wassen. Schuifelend begeleiden naar een stoel in een restaurant. Samen iets eten. Weer opstaan. Naar het toilet gaan. Tien minuten later opnieuw. En nog eens. Omdat de herinnering vervloog nog voor hij een plek kon krijgen. Is het mensonterend? Soms wel. Is het pijnlijk? Altijd. Hij had dit nooit gewild? Eerlijk. Nee, maar het is al vijf over twaalf. Er is geen weg terug. En ik? Ik bid dat het mij bespaard blijft. Dat ik niet langzaam verdwijn. Dat mijn menselijkheid niet door het do...

Vader-zoonweekend met Jimny

Ik ben niet zo van het geld geven voor verjaardagen. Ik ben meer van het beleven. Samen iets doen. Als ik geld voor mijn verjaardag krijg, dan weet ik al heel snel niet meer wat ik ermee heb gedaan. Maar samen met mijn kind wakker worden in een vouwtent met uitzicht over het water? Dat is onvergetelijk. Dus voor de verjaardag van mijn zoon Robert (28) had ik wat bedacht. Dankzij Autobedrijf Kreijne kon ik een weekend op pad met een Suzuki Jimny 4x4. Alleen ja… off-road rijden in Nederland? Dat lukt hier niet. De Ardennen dan? Dat is 3,5 uur sturen. Nee joh, net even te ver voor een weekend. Dus ik hield het dichterbij: de Beekse Bergen. Geen berg te zien, maar wel gezellig tussen de dieren. En eigenlijk ging het mij erom dat we gewoon even samen weg waren. Alleen vader en zoon momentje. En niet per se met modder tot aan de buitenspiegels. Bij aankomst zijn we eerst gaan wandelen. Daarna reden we een rondje met de 4x4 door het safaripark. Robert bleek een dierentuin fan te zijn. Dat w...

De jacht op Buurman en Buurman

Iedereen heeft zo z’n kleine rituelen. Dingen die je blij maken, ook al snapt niemand precies waarom. Voor mij is dat de grijpmachine op de kermis. Elk jaar opnieuw trekt die kast me aan als een magneet. Niet voor het speelgoed. Niet voor de winst. Maar voor het moment. De focus. De stilte voor het grijpen. Het proces houdt me in zijn greep. Ik vind het iets magisch. Spannend. Alsof je als tijger op jacht gaat naar een reetje: sluipend stil, maar ook gevaarlijk trefzeker. En dan... pak ik ze. Er is geen weg meer terug. Als ik ergens bezeten van ben, dan is het wel de kermis. En dan bedoel ik niet de botswagentjes of dingen waar je duizelig en spijtig uit stapt. Nee, ik heb het over de grijpmachine. Die mysterieuze kast vol pluche waar je euro’s in gooit en hoop uithaalt. Als zo’n kast op de kermis staat, ga ik er als een roofdier op af. Mijn ogen speuren de inhoud, mijn pas vertraagt, mijn jachtinstinct neemt het over. Ik werk doordacht. Eerst loop ik een paar keer om de kasten h...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

XZK for You Media

Zoeken in deze blog