Doorgaan naar hoofdcontent

10 kg afvallen in 2 maanden

Huizen - Lees hier mijn geheim over verantwoordelijk afvallen en de onzin van het Sonja Bakker dieet, Dr. Frank dieet, Montignacen, afslankpillen, boeken en nog meer rotzooi in: “Afslanken Ontmaskerd.” Tien kilo afvallen zonder dieet in twee maanden, kan dat? 


Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik in een enorme shock terecht kwam. Het leek wel alsof ik mij ineens realiseerde, dat ik de laatste jaren, niet had zitten opletten of zo. En niemand, maar ook daadwerkelijk niemand, leek zich ook maar enigszins te realiseren hoe kwetsend sommige opmerkingen bij mij overkwamen. Het voelde alsof er een bom was ingeslagen: “Wat zie jij er goed uit zeg,” maar eigenlijk bedoelde ze, “Jeeeé, wat ben jij lekker dik geworden zeg!” En op een dag werd ik wakker. Liep naar de badkamerspiegel en ging er eens goed voorstaan. Ik probeerde mijn bierbuik nog een beetje in te houden en dacht: Zo kan het (echt) niet langer! Dit is de grens. 

Bijna 100kg 
Hoe heeft het toch zo ver heeft kunnen komen en waarom heb ik mijzelf zo lang voor de gek gehouden? Ik dacht steeds: Het valt wel mee…het valt wel mee, maar toen ik het aandurfde om op de weegschaal te gaan staan, woog ik maar liefst vijfennegentig kilo. Awwaaahhhh shock, bijna 100kg dus. Diep in mij hart wist ik wel waar aan het aan lag, maar dat gevoel negeerde ik telkens. Alarm, dit voelde niet goeddddddddd….Joehoeeeeeeee!

Het goede leven
Maar ik hield zo van het goede leven, lekker eten, lekker drinken. De grens om door te gaan of te stoppen was volledig door mijn handen geglipt. Een valkuil die misschien al bij mijn geboorte was aangelegd? Wie zal het zeggen. In ieder geval wilde ik mezelf een halt toeroepen en mijn eet- en drinkgewoonte drastisch veranderen. Ik wilde weer meer bewuster gaan leven, en niet met zo’n vette pens en fietstassen door het leven gaan. Ik ben goddomme nog geen vijftig… 

Geen druppel meer
De grote vraag was natuurlijk, hoe ga ik verantwoord doen, wat is mijn doel, en wat wil ik bereiken? Allereerst geen druppel alcohol mee, geen gesnaai van borrellootjes, niet meer extra warm eten opscheppen. Misschien een pizza bestellen of zelf maken, maar dan alleen nog maar de helft opeten. En meer sporten (lees: meer bewegen, minimaal een kwartier per dag). Dit moest toch gaan lukken? In eerste instantie liep het afvallen niet, maar mijn lichaam moest er misschien ook wel aan wennen, en na drie weken begon ik dan toch eindelijk gewicht kwijt te raken. Ik raakte enthousiast, en wilde meer, eh nee, ik wilde (alleen nog) minder natuurlijk…Tien kilo eraf in totaal. Dat was mijn doel, ik moest vasthouden. 

Bewegen, bewegen
Dus niet te veel eten, geen alcohol, geen frisdrank, en meer bewegen. Geen Sonja Bakkeren, geen Dr. Frank, geen dure diëten, boeken of weet ik veel. ‘Gewoon’ de discipline opbrengen om dingen te laten staan, en mij niet te laten verleiden door lekkere dingen of door mijn omgeving met ‘Wat ben jij zaai, toe neem nou toch een glaasje wijn.’ Durf NEE te zeggen tegen jezelf…IK DOE HET NIET! En dat valt echt niet altijd mee, het is doorzetten, afzien, ongezellig zijn misschien, MAAR JE MAG HET NIET VAN JEZELF…Fff. 

 "Moet jij nog naar de Gall?" 
Het is net als met ‘roken,’ je moet eerst stoppen tussen je oren. Je moet van jezelf van die opgeblazen dikke buik af, en je moet er elke dag aan werken om er vanaf te komen. Dat is het advies van Dr. Gilbert. En…het heeft mij geen dure boeken gekost, gekke diëten of wat dan ook. Sterker nog, het heeft me nu al weken geld bespaard. Ze zien mij namelijk bij de Gall niet meer. Misschien hebben voor ze voor mij wel een personeelslid moeten ontslaan. Maar dat kan mij geen reet schelen, ik ging voor het afslankresultaat.

Meer dan op een houtje bijten 
Zakken wortels, maïs, paprika’s, en fruit gegeten. Veel Spa Rood en Thee gedronken. En nu dan het resultaat na twee maanden. Ik ben begonnen met 95kg en we zijn nu we twee maanden verder: 85,1kg. Tien kilogram eraf. Dit is echt te wauw en dit geeft me echt een enorm trots gevoel. Bovendien levert het me een platte buik op. Het lukt me nu zelfs om met Heren 1 mee te trainen. En het hardlopen, dat gaat nu ook weer een steeds beter. Ik voel mij echt geweldig in twee maanden tijd. Het kan dus wel, als je maar wilt!

Opnieuw verslaafd 
Ik heb alleen een ander verslaving teruggekregen. Ik ben nu verslaafd aan de Snack a Jacks. Maar ach, daar word ik gelukkig weer niet dik van. Twee maanden geleden kocht ik een nieuwe broek, maar die is nu alweer twee maten te groot. Maar een overhemd dat ik te krap had gekocht, past gelukkig ineens weer. Afvallen zonder dieet, het kan dus. Ik heb het zonder toeters en bellen gerealiseerd. Ik moet er alleen voor zorgen dat ik niet in mijn oude ritme terugval. Maar daar ben ik gelukkig zelf bij. 

Update bijna drie maanden verder. Nog steeds niet in mijn oude ritme teruggevallen. Mijn gewicht is nu nog steeds 85 kilo. 

Eerder bericht 

Ga voor de laatste update over bewegen en voeding naar: Gezond met Gilbert

Reacties

Anoniem zei…
Gaaf hoor:) Dat wil ik ook. Goed dat je vastberaden bent gebleven

Populaire posts van deze blog

Vader-zoonweekend met Jimny

Ik ben niet zo van het geld geven voor verjaardagen. Ik ben meer van het beleven. Samen iets doen. Als ik geld voor mijn verjaardag krijg, dan weet ik al heel snel niet meer wat ik ermee heb gedaan. Maar samen met mijn kind wakker worden in een vouwtent met uitzicht over het water? Dat is onvergetelijk. Dus voor de verjaardag van mijn zoon Robert (28) had ik wat bedacht. Dankzij Autobedrijf Kreijne kon ik een weekend op pad met een Suzuki Jimny 4x4. Alleen ja… off-road rijden in Nederland? Dat lukt hier niet. De Ardennen dan? Dat is 3,5 uur sturen. Nee joh, net even te ver voor een weekend. Dus ik hield het dichterbij: de Beekse Bergen. Geen berg te zien, maar wel gezellig tussen de dieren. En eigenlijk ging het mij erom dat we gewoon even samen weg waren. Alleen vader en zoon momentje. En niet per se met modder tot aan de buitenspiegels. Bij aankomst zijn we eerst gaan wandelen. Daarna reden we een rondje met de 4x4 door het safaripark. Robert bleek een dierentuin fan te zijn. Dat w...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Dementie in de familie - Het moeilijkste moment moet nog komen: dat hij ons niet meer herkent.

"Weet je nog dat je acht jaar geleden met je dochter in een ballon hebt gevaren?" vraag ik hem. Zijn ogen vernauwen zich terwijl hij zoekt naar een herinnering die allang vervlogen is. "Nee, ik kan het me niet meer herinneren," zegt hij uiteindelijk. De ballonvaart was een van de mooiste dingen die hij ooit had meegemaakt, iets wat hij nooit zou vergeten, dacht hij toen. "Ook niet toen je boven de naturistencamping vloog? Je vond dat zo interessant," probeer ik nog een keer. Maar het blijft stil. De opwinding die hij destijds voelde, de verhalen die hij honderduit vertelde op zijn 80e verjaardag – alles is verdwenen. Het moeilijkste moment moet nog komen: dat hij ons niet meer herkent. Ik leg een fotoboek voor hem neer, vol met beelden van die onvergetelijke ballonvaart. Hij bladert erdoorheen en knikt af en toe, misschien als een reflex, misschien omdat hij denkt dat dat van hem verwacht wordt. Maar aan zijn ogen zie ik dat de herinnering niet terugkeer...

Wokken in Huizen (Update 2011)

Huizen - Een jaar geleden is het grootse wok restaurant in ’t Gooi open gegaan. Vandaag maken wij opnieuw kennis met dit restaurant aan het Plein 2000 in Huizen. We worden keurig netjes bij de ingang ontvangen. Een vriendelijke dame wijst ons de weg naar de kast waar we onze jassen kunnen ophangen. Ik loop meteen naar de pinautomaat om te betalen, maar dat hoeft gelukkig niet meer. Vorig jaar hebben ze dat systeem na twee weken weer afgeschaft, beter, want we gaan tenslotte niet naar de Mac Donalds. Het ruikt weer heerlijk als we het restaurant binnenlopen. Helaas hebben ze nog niets aan de verlichting gedaan, deze is eigenlijk voor Nederlandse normen te fel. En eerlijk is eerlijk: ik zie er ook gewoon beter uit met kaarslicht, gaap, maar dat terzijde. Hoewel er niet veel mensen binnen zijn, het is rond acht uur ’s avonds, is het toch enigszins wat lawaaierig. Dat komt waarschijnlijk door plavuizen vloer en de wat sobere inrichting: het is en blijft natuurlijk wel een Japans restaurant...

Timmervrouw(en) over de vloer

Huizen - We hebben de afgelopen weken toch iets bijzonders in huis gehaald en dat wil ik toch even met jullie delen. Wij hebben namelijk een timmervrouw, nee sterker nog, een timmervrouw en een schildersvrouw in ons midden gehad. Zeg maar nee, dan krijg je er twee. Vind je dat niet apart? En zeg eens eerlijk, het zijn toch altijd de mannen die de klusjes doen…? Het fijne van vrouwen is dat ze altijd alles opruimen, schoner werken, en meer gevoel voor details hebben. Een mannelijke klusser kan nog wel eens lomp en onhandig zijn, maar dat heb je beslist niet bij een klusvrouw. Bovendien kunnen vrouwen meerdere dingen tegelijk, ik zeg niets geks toch? Want zelf ben ik zoooo onhandig…Dat doe ik wel effe, en ben vervolgens uren bezig. Er moest in huis en om het huis wel het een en ander worden gedaan. De paar enkele ruiten zijn nu ook van dubbelglas voorzien, het dak van de carport is vernieuwd, en een klein gedeelte van het garagedak (i.v.m. lekkage) is gerepareerd. Het interieur van een n...

Keep the Soul & Jazz Alive in Vondelpark voor behoud Radio 6

Amsterdam - In het Vondelpark in Amsterdam zijn maandag naar schatting tussen de 6000 en 7000 mensen afgekomen op een gratis concert, dat werd georganiseerd door NPO Radio 6. De soul- en jazzzender is vanaf 1 januari alleen nog als digitaal themakanaal te horen, en de makers willen dat tegenhouden. Mathilde Santing - Foto: © Gilbert Vogt Het concert 'Keep the Soul & Jazz Alive, The Radio 6 Concert' werd gepresenteerd door dj’s Winfried Baijens en Angelique Houtveen. Artiesten die hun steun betuigden en in het Vondelpark optraden waar onder anderen Mathilde Santing en saxofonist Benjamin Herman. Benjamin Herman - Foto: © Gilbert Vogt Jazz Orchestra of the Concertgebouw nam het initiatief voor het concert. ,,Een erg geslaagd concert, feest voor de jazzmuziek. Het was volle bak in het Vondelpark'', aldus Juan Martinez, de zakelijk leider van het gezelschap. Bezoekers is gevraagd online een petitie te tekenen. Maandagavond hadden 6111 mensen dat gedaan. ...

Portugal zon in mijn hoofd

Ik worstel al een tijdje met het idee van een avontuur in het buitenland. Een nieuw leven aan de kust, weg van de Nederlandse ratrace. Want eerlijk is eerlijk: ik word een dagje ouder. Ik heb steeds minder zin in het gevoel dat anderen bepalen wat ik moet doen, waar ik moet zijn, hoe ik mijn tijd indeel. Soms voelt het alsof het leven me leeft in plaats van andersom. Maar goed, ik zit dit nu te typen in mijn eigen tuin. De zon schijnt, de vogels fluiten, en ik voel me eigenlijk best tevreden. Ik woon hier met veel plezier. Het is dus dubbel. Aan de ene kant lonkt dat onbekende buitenland. Aan de andere kant is hier ook veel om van te houden. Misschien is het precies die twijfel die me tegenhoudt. Als ik nou eens een goed plan had… Dan zou ik misschien echt durven. En toen was daar weer zo’n fijne fly & drive -vakantie. Deze keer naar Portugal. We hebben dit eerder gedaan via TUI – eerder naar Sicilië, en ook Andalusië. Alles wordt geregeld: vlucht, huurauto, hotels, route. Je hoe...

Retourtje Autoboulevard Utrecht

Utrecht - Op dit bord langs de Franciscusdreef Utrecht staan nog een aantal merken die al lang niet meer op de Autoboulevard in Utrecht zitten. Het bord had al lang ververst moeten worden. In 1995 kwam ik bij Autobedrijf Pordon in Utrecht te werken. De bedrijvigheid van dit bedrijf vond ik toen heel bijzonder. Behalve het autobedrijf, hadden we ook een benzinepomp en een wasstraat. De werkplaats receptionisten vroegen altijd aan de klant of de auto na het onderhoud ook nog even door de wasstraat mocht, en of we de auto mochten aftanken. Behalve deze (extra) service, was het tanken ook een extraatje voor onze omzet. Bij Pordon kwamen er ook heel veel merk dealerbedrijven met auto's om bijvoorbeeld een roetmeting te laten uitvoeren. En ze kwamen ook bij ons om airco's te laten vullen, omdat ze zelf geen STEK bevoegdheid hadden. Door de supermarkt van verderop in de straat, kwamen hier ook klanten om te tanken, hun auto te wassen, of soms gewoon spontaan binnen gelopen om bijvoorb...

Mijn vader, de piano en dementie

Mijn vader leeft met dementie. Het contact wordt steeds moeilijker, maar zijn liefde voor muziek is gebleven. In deze blog neem ik je mee in een bezoek aan hem. Over onbegrijpelijke zinnen, onverwachte momenten en een oude piano die nog altijd klinkt als een stukje geluk. Mijn vader is altijd gek geweest op pianospelen. Al jarenlang zit hij achter die vertrouwde toetsen te pingelen. Niet dat hij ooit echt mooi heeft gespeeld, en dat weet hij zelf eigenlijk ook wel, maar dat doet er niet toe. Als ik hem zie zitten, met een tevreden blik en zijn vingers op de toetsen, dan maakt het me blij. Want dáár zit hij nog. Daar is hij even in zijn element. Praatjes over alledaagse dingen gaan niet meer. Hij hakkelt, struikelt over woorden, en zinnen zijn amper nog te vormen. In het begin waren het nog drie woorden, waarvan ik er vijf maakte om te begrijpen wat hij bedoelde. Tegenwoordig zijn het losse klanken, half uitgesproken woorden. Maar ik probeer hem uit te laten praten. Onderbreken heeft ...

Je moet de tulpen van Texel hebben

Het is een bekende uitspraak: U moet de groenten van Hak hebben. In dit geval wil ik er graag van maken: U moet de tulpen van Texel hebben. Wat staan die er prachtig bij zeg. Tulpen op Texel Het is bewolkt en af en toe valt er een buitje regen. De wind is west en het is 8 graden boven nul. Wat leuk dat het eiland zo vrolijk kleurt met al die tulpen op het eiland. Tulpen op Texel Veel fietsen en automobilisten stoppen even om naar de velden te kijken. Sommige maken een selfie. Dan sta je er pas echt gekleurd op. Je wordt er op een of andere manier vrolijk van. Het doet wat met je. Leuk. Gerelateerde berichten 09-06-2013:  Het wil niet zomeren op Texel 18-04-2022:  De tulpen van Anna Paulowna en Breezand