Doorgaan naar hoofdcontent

De ontmoetingen aan de balie: Een dag uit het leven van een werkplaatsreceptionist

Als receptionist bij Autobedrijf Freeroad* Mazda en Suzuki dealer Almere ben ik als een vergaarbak van verhalen, zorgen en wensen. Mijn werk draait niet alleen om auto's, maar vooral om de mensen die ze rijden. Elk gesprek, elke ontmoeting begint met een simpel "Goedemorgen!" of "Welkom, waarmee kan ik u helpen?". Maar wat er daarna volgt, is vaak een onvoorspelbare reis door de gedachten en emoties van de persoon aan de andere kant van de balie.

Gilbert Vogt receptionist, service adviseur, werkplaats, automotive
Gilbert Vogt (wekplaats) receptionist - Service Adviseur
Ik begin mijn dag met een glimlach, want ik weet dat ik die vaak terugkrijg, maar niet altijd. Het leuke van mijn werk is dat ik nooit weet wat of wie er op mij afkomt. Soms is het iemand die zich zorgen maakt over een raar geluid onder de motorkap. Soms is het een klant die net zijn nieuwe auto komt ophalen en straalt van enthousiasme. Maar soms is het iemand met een ingewikkeld probleem, waar ze al dagen van wakker liggen. 

Neem bijvoorbeeld de klant die zeker wist dat zijn achteruitrijlichten aan beide kanten brandden. "Dat kan niet kloppen," zei hij stellig, terwijl ik vriendelijk knikte en aanbood om het samen te vergelijken met een auto uit de showroom. Het was geen kwestie van techniek; het was een kwestie van geruststelling. En daar zit precies de kern van mijn werk: mensen helpen om hun zorgen los te laten, hoe klein of groot die ook zijn. 

Het grappige is dat ik mezelf soms betrap op een soort gedachtenlezen. Als iemand binnenkomt met een frons en opgehaalde schouders, schiet ik meteen in de oplossingsmodus. Ik zie de zorgen al op hun gezicht voordat ze een woord hebben gezegd. Maar het blijft een gok, want iedereen is anders. De een wil het liefst een vervangende auto, de ander fietst liever weg op een leenfiets. Het is een balans tussen luisteren en aanvoelen, tussen empathie en efficiëntie. 

De telefoon gaat minstens honderd keer per dag, en in tachtig procent van de gevallen gaat het om vragen voor de werkplaats. Ook hier probeer ik zonder oordeel en met een open houding te werk te gaan. Iedereen is welkom, of ze nu een oude trouwe klant zijn of voor het eerst onze drempel oversteken. Ik probeer altijd een brug te slaan tussen wat de klant verwacht en wat we kunnen bieden. Soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan, maar het lukt me meestal wel. 

Op een dag ontmoet ik zoveel verschillende mensen, dat ik aan het eind van de dag wel eens denk: wie was nu eigenlijk diegene met het kapotte achteruitrijlicht? Maar dat maakt niet uit, want de essentie van mijn werk is dat iedereen zich gehoord en geholpen voelt, ongeacht de situatie. Uiteindelijk draait het om de mens achter de auto, en daar ben ik oprecht in geïnteresseerd. Dus als je de volgende keer bij ons binnenloopt, weet dan dat je welkom bent, met al je vragen, zorgen, en verwachtingen. Want hier, aan de balie, gaat het niet alleen om auto’s, maar vooral om jou.

Gerelateerde berichten
12-01-2011 Kroymans: Een jongensdroom die in stukken viel

* Update: per 1 november 2024 is Autobedrijf Freeroad door Autobedrijf Kreijne overgnomen.
23-10-2024 Freeroad wordt Autobedrijf Kreijne 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe ik mijn eigen hoofdpijn veroorzaakte

Al weken had ik last van steken in mijn hoofd. Een zeurende, bonkende pijn die zich van mijn schouder naar mijn linkerslaap verplaatste en later ook de rechterkant begon te teisteren. Midden in de nacht werd ik er wakker van. Wat is dit toch? Ik ben niet iemand die snel naar een pilletje grijpt, maar zelfs ik kon niet anders dan een paracetamol nemen. Misschien dronk ik te veel koffie? Sinds de overname van het bedrijf is de koffie veranderd. Misschien kon mijn lichaam daar niet tegen? Dus besloot ik een paar dagen thee te drinken. Maar nee, de hoofdpijn bleef. En ik miste de koffie. Dan maar een andere theorie: te weinig beweging? Een vastzittende schouder? Of misschien mijn kussen? Ik probeerde alles. De pijn bleef. Het begon op mijn humeur te drukken. Ik probeerde het te verbergen, maar voelde me ellendig. Misschien lag het aan het werk. We gingen van papier naar digitaal en ik was daar al weken in mijn hoofd mee bezig. Vandaag was de dag. Zou ik het kunnen bijhouden? Zou ik het...

De betovering van Alone

Wekenlang heb ik het programma Alone op de voet gevolgd. Het fascineert me hoe mensen zich gedragen als ze niets hebben en helemaal alleen zijn in een afgelegen gebied. Ze moeten zelf hun onderkomen bouwen, voedsel verzamelen — bloemen, bessen — en proberen vis te vangen. Als dat niet lukt, wordt het zwaar. Het decor van dit seizoen: Noorwegen. Een prachtig maar ongenadig landschap dat genadeloos is voor de onvoorbereide. Wie ben ik als ik hemaal alleen ben? Wat me raakt, is hoe de deelnemers zelf bepalen hoe lang ze blijven. Elke vijf dagen is er een medische controle, maar verder zijn ze volledig op zichzelf aangewezen. Geen luxe, alleen wat gereedschap en een visnet. Geen communicatie met het thuisfront. Alleen de natuur en jezelf. Hoe zou ík daarmee omgaan? Die vraag blijft maar door mijn hoofd spelen. Het is niet te vergelijken met de twee dagen die ik heb rondlopen op Texel . Dit is een totaal andere wereld. Hier is de uitdaging niet alleen fysiek — de kou trotseren, voedsel vi...

10 kg afvallen in 2 maanden

Huizen - Lees hier mijn geheim over verantwoordelijk afvallen en de onzin van het Sonja Bakker dieet, Dr. Frank dieet, Montignacen, afslankpillen, boeken en nog meer rotzooi in: “Afslanken Ontmaskerd.” Tien kilo afvallen zonder dieet in twee maanden, kan dat?   Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik in een enorme shock terecht kwam. Het leek wel alsof ik mij ineens realiseerde, dat ik de laatste jaren, niet had zitten opletten of zo. En niemand, maar ook daadwerkelijk niemand, leek zich ook maar enigszins te realiseren hoe kwetsend sommige opmerkingen bij mij overkwamen. Het voelde alsof er een bom was ingeslagen: “Wat zie jij er goed uit zeg,” maar eigenlijk bedoelde ze, “Jeeeé, wat ben jij lekker dik geworden zeg!” En op een dag werd ik wakker. Liep naar de badkamerspiegel en ging er eens goed voorstaan. Ik probeerde mijn bierbuik nog een beetje in te houden en dacht: Zo kan het (echt) niet langer! Dit is de grens.  Bijna 100kg   Hoe heeft het toch zo ver heeft kunn...

Het is geen oplossing die me is aangereikt door een arts, maar een keuze die ik zelf heb gemaakt

Ergens diep in ons zit een oeroude behoefte om verbinding te voelen, om mensen in de ogen te kunnen kijken, een warme glimlach te ontvangen, of simpelweg het gevoel te hebben dat je gezien wordt. Sociale contacten bieden troost, geven energie, en zijn als het ware ankers die ons in het moment houden. Maar er is ook een andere kant: de behoefte aan afzondering. De stilte van een bos, het ruisen van bladeren, en het gevoel dat je even helemaal opgaat in je eigen gedachten. Voor mij is dat evenwicht onmisbaar. Een tijd geleden ontdekte ik de klompenpaden , wandelroutes door de provincies Gelderland en Utrecht, vaak door weilanden en zelfs langs de achtertuinen van boeren. Ik merkte dat deze wandelingen, net als het wandelen zelf, me hielpen om mijn gedachten te ordenen, alsof mijn brein even opgeruimd werd door de natuur. Tijdens het lopen over die paden reflecteer ik op het verleden, op oude patronen die ik onbewust heb aangeleerd. Zo kwam ik bijvoorbeeld tot de ontdekking dat ik jarenla...

Depressie is een keuze

Nederland behoort tot de top tien rijkste landen ter wereld en scoort hoog in levenskwaliteit. Nederlanders waarderen hun leven met een 7,8, wat hen de vijfde plek in Europa oplevert. Toch kampen ruim een miljoen mensen met depressie en slikken hiervoor medicatie. Daarnaast heeft 1 op de 6 werknemers burn-out klachten. Hoe kan dit? We leven in een vrij land, maar kunnen we hier wel mee omgaan? Help, de blaadjes vallen weer van de bomen Jarenlang heb ik last gehad van donkere wolken in mijn hoofd, maar op een dag was ik er helemaal klaar mee. Ik wilde dat de zon weer zou gaan schijnen, en wat vaker dan tot nu toe het geval was. Ik vind het lastig om erover te praten. Ik wil niet dat mensen in mijn omgeving een ander beeld van mij krijgen. Ik heb namelijk altijd gedaan alsof er niets aan de hand was. Niemand kon er ook iets aan doen, alleen ikzelf. Ik wilde ook mijn partner niet met mijn donkere gevoelens opschepen. Ik heb lang mijn best gedaan om het bij haar weg te houden, maar nooit...

Cappuccino voor madame

In een kleine koffiebar aan de rand van de stad gebeurt iets magisch elke ochtend. Het is geen bijzondere plek, eigenlijk zou je het bijna over het hoofd zien. Toch schuilt er een verhaal tussen de geur van versgemalen bonen en het gesis van de melkopschuimer. Het verhaal van Norma Jeane, een icoon die iedereen kent maar niemand echt begrijpt. Cappuccino voor madame Iedereen kent haar van het witte doek en de beeldbuis, haar naam is synoniem met glamour en mysterie. Jaren geleden kwam ze mijn leven binnen als een wervelwind, haar frisse uitstraling raakte me diep van binnen. Ze was als een ster die niet te vangen viel, altijd schitterend maar altijd net buiten bereik. Op een dag verdween ze, zoals sterren soms doen, om pas veel later weer op te duiken. En toen, onverwachts, gebeurde er een wonder. Ze stapte mijn koffiebar binnen en het voelde alsof de tijd had stilgestaan. De gevoelens die ik voor haar had, kwamen moeiteloos terug. Jaren waren voorbijgegaan, maar het bloed stroomde nog...

Vader en zoon aan de startlijn

Huizen - Vorig jaar heb ik mijn hardloopschoenen officieel aan de wilgen gehangen . Na jaren van rennen vond ik het wel mooi geweest. Maar zoals dat vaak gaat, komt er altijd iets op je pad dat je van gedachten doet veranderen. "Pap," zei mijn zoon laatst, "wat denk je hiervan? Ik heb een kaartje gekregen voor de Wolfskamerloop in Huizen, 5 of 10 kilometer." Nou, wat leuk! Jarenlang heb ik hem en zijn zusje meegesleept naar allerlei hardloopevenementen. Nooit kwam er een moment waarop ze zelf zeiden: “Dat wil ik ook!” Maar nu ineens is mijn zoon klaar om zijn hardloopschoenen aan te trekken. Verbaasd vroeg ik: “Ga je echt hardlopen?!” Dus besloten we samen te gaan oefenen. Ik had al een tijdje niet gerend, maar hé, ik was benieuwd hoe het zou gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Samen maakten we onze eerste kilometers, vader en zoon, zij aan zij. En ik moet toegeven: hij deed het verrassend goed! Mijn ademhaling daarentegen... die was iets minder onder controle. Veel te ho...

Weet jij waarop we zijn gematcht?

Stel je voor: twee mensen die elkaar net hebben ontmoet, een perfecte match volgens de redactie van het programma First Dates. Ze zitten tegenover elkaar, klaar om die vonk te vinden, maar of er echt een feestje ontstaat... dat is nog de vraag. Scene uit First Dates Hij: "Weet jij waarop we gematcht zijn?” Zij: "Ehm, totaal niet eigenlijk." Hij: "Ik houd van een feestje. Jij ook?" Zij: "Ik lees liever een goed boek." Hij: "Ga je nooit met vriendinnen uit?" Zij: "Oh jawel, maar dan gaan we meestal ergens een hapje eten. Dat is ook een soort feestje toch?" Hij: "Absoluut, maar ik dacht meer aan dansen, een beetje leven in de brouwerij."   Dan komt de ongemakkelijke stilte. Ze wisselen blikken uit, allebei zoekend naar een nieuw onderwerp.   Hij: "Heb je kinderen? Of misschien nog een kinderwens?" Zij: "Nou, nee, die boot heb ik al gemist. Ik heb twee katten. Hoe oud denk je eigenlijk dat...

Toon Hermans en zijn twee sterren

Bos en Duin - Het is alweer tien jaar geleden dat Toon Hermans is overleden. Ik weet nog als de dag van gisteren onze eerste en laatste ontmoeting. Toon Hermans - Mercedes Benz - Gerard Mulder en Gilbert Vogt - Autocentrum Pordon Utrecht In 1998 werkte ik voor Mercedes Benz dealer Pordon. Dit bedrijf was gelegen op de Autoboulevard in Utrecht. Het bijzondere van het bedrijf was de laagdrempeligheid. Dit kwam door het eenvoudige gebouw en de gastvrije toegankelijkheid van het personeel. We hadden Mercedes Benz in huis, maar wij waren zo gewoon gebleven. Iedereen was daar altijd van harte welkom. In september 1997 kregen wij de opdracht om de Mercedes Benz 500 SEC van Toon Hermans te mogen restaureren. Tot het moment van ophalen, stond de auto 'een beetje afgedankt groen' onder de carport van zijn tuin. Toch had deze steropmotorkap-grill een bijzondere waarde voor hem. In deze auto reed hij namelijk altijd samen met zijn Rietje 'zijn ster' alle theaters van Neder...

Paul de Leeuw brengt cd 'Paul' uit

Het café zit helemaal vol. Vandaag brengt Paul de Leeuw zijn 18e cd uit. Paul de Leeuw is een zanger, auteur, cabaretier, presentator en acteur. Zelf noemt hij zich ‘entertainer’ in het programma Tros Muziekcafé in de Vorstin. Paul de Leeuw - Foto: Gilbert Vogt In de jaren tachtig luisterde ik heel veel naar de radio. Een van de mensen die me toen opviel was Paul de Leeuw. Hij maakte in 1986 het program-ma ‘Lieve Paul’ dat op zondag van vier tot zes uur bij de KRO op radio 3 werd uitgezonden. In 'Lieve Paul' loste hij relatieproblemen van luisteraars op – met heel veel humor - met hulp van Paul van der Lugt. Ik vond het programma echt geweldig en luisterde elke week. Eind jaren tachtig maakte Paul de Leeuw het theaterprogramma de ‘Rozenbotteltijd’. Als fan van ‘Lieve Paul’ was het voor mij bijna logisch om naar deze show van de het grote publiek nog onbekende Paul de Leeuw te gaan. In 1990 komt hij met zijn televisieshow ‘De schreeuw van de leeuw’. Vanaf dat moment leert ...