Hilversum - Autobedrijf Kroymans heeft altijd een bijzondere aantrekkingskracht op me gehad. Als kind, tijdens bezoekjes aan mijn grootouders in Hilversum, maakten we regelmatig een wandeling langs Kroymans. Voor velen misschien slechts een voorbijgaand moment, maar voor mij was het iedere keer een magische ervaring. Ik stond daar, als klein jongetje, mijn neus tegen het glas gedrukt, vol bewondering kijkend naar de glimmende bolides in de showroom. Het was alsof ik een blik wierp in een andere wereld – een wereld van snelheid, luxe, en status.
Kroymans: Een jongensdroom die In stukken viel |
Het waren echter niet alleen de auto’s die mijn interesse hadden, maar ook de mensen en de passie die achter het merk schuilgingen. Na 23 jaar in de autobranche te hebben gewerkt, was mijn jongensdroom misschien niet langer een kinderlijke fantasie, maar een haalbaar doel. En zo gebeurde het dat ik tweemaal benaderd werd door Kroymans voor een functie. De eerste keer betrof het een positie binnen de Ferrari/Maserati afdeling, waar ik een gesprek had met Jos de Kleer. Zijn naam alleen al riep beelden op van verfijning en expertise. De rondleiding die ik kreeg, culminerend in een blik op de privécollectie van Frits Kroymans, voelde als een bezoek aan een heiligdom. Het gesprek ging zo goed, dat ik op het punt stond om de sprong te wagen. Maar helaas, een interne kandidaat ging me voor, en mijn droom werd even in de wacht gezet.
Een jaar later, eind 2007, klopte de kans opnieuw aan mijn deur, deze keer voor een rol binnen de Jaguar/Aston Martin afdeling. Mijn gesprek met Geert-Jan Tax was intens en onvergetelijk. De passie die hij voor het merk had, was aanstekelijk en bracht me weer dicht bij mijn jongensdroom. Maar toen kwam begin 2008 de klap. De geruchten die al langer rondgingen, werden werkelijkheid: het imperium Kroymans viel om.
En zo spatte mijn droom, die ik al sinds mijn jeugd koesterde, in één keer uiteen. Het was alsof een luchtbel, die ik jarenlang zorgvuldig had opgebouwd, plotseling werd doorgeprikt. De auto’s, de gesprekken, de glorie – alles verdween in één klap. Maar hoewel de droom in stukken viel, blijft de herinnering aan die dromen bestaan. Want soms is de weg naar een droom net zo belangrijk als de droom zelf, en biedt het ons waardevolle lessen die we voor altijd meedragen.
Met een nostalgische glimlach kijk ik terug op die tijd, en soms, heel soms, wandel ik nog langs Kroymans, om even te dromen van wat had kunnen zijn.