Dit is geen politiek statement. Dit is de werkelijkheid van duizenden families in Nederland. En mijn hart breekt dat we dit normaal zijn gaan vinden. Mijn schoonvader is aan het dementeren. Hij weet niet meer wie wij zijn. Hij kan zijn eigen billen niet meer afvegen. Hij woont nog thuis, want er is geen plek. De belofte? Twee tot drie maanden wachten. De realiteit? Zes maanden later nog niets. Hopelijk volgend jaar. Misschien. Mijn schoonmoeder zorgt dag en nacht. Tot ze erbij neervalt, want pas dan is het “urgent genoeg”. Zo werkt ons zorgsysteem tegenwoordig: geen menselijkheid, maar vinkjes, budgetten en wachtlijsten. In Den Haag ruziën politici over wie de poppetjes mag verdelen. Terwijl duizenden ouderen langzaam verdwijnen in de vergetelheid. De zorg kraakt, personeel haakt af, en wie nog werkt, krijgt regels opgelegd die het onmogelijk maken om te blijven. Er wordt beleid gemaakt, maar geen zorg geleverd. Er wordt gesproken over “efficiëntie”, maar d...
Blog van Gilbert Vogt | Columns over Alzheimer, koffie, reizen en het dagelijks leven. Lees eerlijke, warme en grappige verhalen die raken én laten glimlachen