XZK for You Media

Hilversum - Het gekke is dat ik zoveel aan mijn ouders moet denken. Ik besef misschien wel dat er een bepaalde houdbaarheidsdatum op zit. Ik realiseer me dat de tijd voorbijvliegt. Het leven niet eeuwig is. Dat we nu hier zijn en dat we ooit weer weggaan, voor altijd. Papa Ik zit nu bij paps aan de keukentafel. Hij kijkt mij aan met zijn lieve blauwe oogjes. Wat gaat er allemaal in je om man? Dat vraag ik mezelf af. Waar denk je aan? Ben je trots, ben je voldaan? Ik zie dat hij naar woorden zoekt, je brabbelt iets, je hakkelt over bijna elk woord. ‘Zeg het dan. Zeg het dan’, er gebeurt niets verstaanbaars…Oh, wat heb ik met je te doen joh. Volgens anderen valt het moeizame praten wel mee. Ik weet het niet hoor, maar bij mij komt er weinig uit. Ik voel pijn in mijn rechterbeen? Voel ik nou de struggle van jouw leven pap? Je glimlacht. Je bent blij. Ik zie het aan je oogjes. Je probeert zinnen te maken. Ik knik. Ik laat je uitpraten. ‘Er komen appels aan de boom, mooi he?’, zegt hi