Doorgaan naar hoofdcontent

The Epic Split van Jean-Claude Van Damme (video parodie)

Dansende kippen, brommende honden, verjaarde acteurs: truckfabrikanten gebruiken ze maar al te graag in hun commercials. Cosmo Trucks constateert dan ook een trend: truck commercials met zoveel mogelijk ‘over the top’ trucs en special effects. Wij konden het niet laten hier de draak mee te steken.

Foto: Stefanie van der Velden
Met inmiddels al ruim 60 en een half miljoen views op YouTube, kan hij geen vrachtwagenchauffeur ontgaan zijn. We hebben het over de spraakmakende video waarin Jean-Claude van Damme zijn fameuze split tussen 2 rijdende vrachtwagens demonstreert. De stunt is een hit op het internet. Maar of de consument nou echt iets heeft aan een dergelijk spotje? Dat is de vraag…
Foto: Stefanie van der Velden

Dieren zijn in 2013 ook geliefde acteurs in vrachtwagen commercials. Wie kent niet het spotje waarin de zogenoemde ‘Magic Body Control’ uit wordt gebeeld met een kip? Er komt geen auto aan te pas, slechts een kip die door 2 handen ritmisch op de muziek wordt bewogen. En dan hebben we natuurlijk nog de reclame die dit jaar tot in den treure is uitgezonden: een hondje is zo onder de indruk van een zeker automerk, dat hij de auto imiteert.

Cosmo Trucks heeft een parodie gemaakt met een knipoog naar de vele ‘extreme’ truck commercials. De boodschap is duidelijk: met een sterk en kwalitatief merk als DAF heb je niet veel poespas nodig. Wij leveren simpelweg de beste trucks en service. Cosmo Trucks is uw partner in betrouwbare mobiliteit. Bekijk de parodie hieronder.



Bron: Koops Furness

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn vader, de piano en dementie

Mijn vader leeft met dementie. Het contact wordt steeds moeilijker, maar zijn liefde voor muziek is gebleven. In deze blog neem ik je mee in een bezoek aan hem. Over onbegrijpelijke zinnen, onverwachte momenten en een oude piano die nog altijd klinkt als een stukje geluk. Mijn vader is altijd gek geweest op pianospelen. Al jarenlang zit hij achter die vertrouwde toetsen te pingelen. Niet dat hij ooit echt mooi heeft gespeeld, en dat weet hij zelf eigenlijk ook wel, maar dat doet er niet toe. Als ik hem zie zitten, met een tevreden blik en zijn vingers op de toetsen, dan maakt het me blij. Want dáár zit hij nog. Daar is hij even in zijn element. Praatjes over alledaagse dingen gaan niet meer. Hij hakkelt, struikelt over woorden, en zinnen zijn amper nog te vormen. In het begin waren het nog drie woorden, waarvan ik er vijf maakte om te begrijpen wat hij bedoelde. Tegenwoordig zijn het losse klanken, half uitgesproken woorden. Maar ik probeer hem uit te laten praten. Onderbreken heeft ...

Marcel van der Plas trainer IJsselmeer

Huizen - Toen ik zaterdagochtend om 9:30 uur kwam binnenlopen was de zwemtraining al volop aan de gang. Ik zag één iemand aan de kant van het bad staan, dus dat moest Marcel van der Plas zijn. Ik maakte kennis met hem en samen met mijn zoon Robert-Jan namen wij op de tribune plaats. Veel mannen, maar ook vrouwen lagen in zes verschillende banen hun zwemactiviteiten te doen. Aan de startblokken hing een plankje met het zwemschema van die dag. Marcel is trainer van de zwemafdeling die onder andere sporters begeleidt naar een triatlon. Hij is bijna 65 jaar, al met pensioen en kan zich drie keer per week op de zwemtrainingen richten. Nadat de vorige trainer er een aantal jaren geleden mee stopte, voelde Marcel zich geroepen om de nieuwe trainer van IJsselmeer te geworden. Een zwemtraining geven kost hem oogwaarschijnlijk weinig moeite, hij heeft het overzicht en hij komt heel relaxed over op de groep. Hij geeft de training met heel veel plezier. Er was duidelijk een aantal keren een ...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt.  Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

Trouwen met een glimlach

Ik neem plaats tegenover een vrouw die ik nog nooit heb gezien. Zij gaat straks op de foto. Mijn taak? Haar aan het lachen krijgen. Simpel, zou je denken. Maar wat zeg je dan? “Je weet het misschien niet,” begin ik, “maar ik was vroeger al verliefd op je. Op de lagere school. Jij zat altijd bij het raam en ik... ik keek alleen maar.” Ze schiet al een beetje in de lach. Mooi. “En nu,” zeg ik met een zucht, “wil ik met je trouwen?” Ze kijkt verbaasd, maar geamuseerd. “Maar ik heb een vriend,” zegt ze. “Geeft niks,” fluister ik samenzweerderig. “We trouwen gewoon stiekem. Niemand hoeft het te weten. Toch?” Ze lacht. Hardop. Missie geslaagd. En dát is precies de bedoeling. Niet de liefde verklaren, hoewel het goed werkt, maar die glimlach vangen. Want ik figureer. Mijn gezicht mag dan niet op de voorgrond verschijnen, maar ik ben er wel. Achter de lach. Achter het verhaal. Ik mag niks zeggen over het project zelf. Alleen dat er gelachen moest worden. Later vertel ik er misschien nog ee...

De jacht op Buurman en Buurman

Iedereen heeft zo z’n kleine rituelen. Dingen die je blij maken, ook al snapt niemand precies waarom. Voor mij is dat de grijpmachine op de kermis. Elk jaar opnieuw trekt die kast me aan als een magneet. Niet voor het speelgoed. Niet voor de winst. Maar voor het moment. De focus. De stilte voor het grijpen. Het proces houdt me in zijn greep. Ik vind het iets magisch. Spannend. Alsof je als tijger op jacht gaat naar een reetje: sluipend stil, maar ook gevaarlijk trefzeker. En dan... pak ik ze. Er is geen weg meer terug. Als ik ergens bezeten van ben, dan is het wel de kermis. En dan bedoel ik niet de botswagentjes of dingen waar je duizelig en spijtig uit stapt. Nee, ik heb het over de grijpmachine. Die mysterieuze kast vol pluche waar je euro’s in gooit en hoop uithaalt. Als zo’n kast op de kermis staat, ga ik er als een roofdier op af. Mijn ogen speuren de inhoud, mijn pas vertraagt, mijn jachtinstinct neemt het over. Ik werk doordacht. Eerst loop ik een paar keer om de kasten h...

Hoe spreek je het nou uit? Geel of geil? Het is Geal…

Hilversum - TROS Muziekcafé is er elke zaterdagmiddag van 16.00 tot 18.00 uur. Live op Radio 2 vanuit Podium De Vorstin. In dit muzikale programma ontvangen zij iedere week vier (inter) nationale artiesten voor een optreden: 3 nummers en een interview. Rowwen Hezè - Foto: © Gilbert Vogt  Op het nieuwe studio album ‘Geal’ van Rowwen Hezè hebben we zes jaar moeten wachten, maar ondertussen viel er een hoop te vieren voor de band. Tijdens het vijfentwintig jarig bestaan kregen ze een Edison waarop de band de vlag heeft uitgehangen. Zanger Jack Poels schrijft merendeel van de liedjes. Hij oefent dan heel snel een melodie op de computer in de studio. De bandleden krijgen het idee en de muziek (piano, gitaar en een stem) doorgespeeld. Dan mogen ze er allemaal hun eigen idee erop loslaten. Zo hebben ze het nu ook weer gedaan. Twaalf liedjes hebben ze voor de nieuwe cd gemaakt. De nummers zijn opgenomen in de boerderij bij de band in de buurt. Eerst hebben ze even geoefend en daarna...

Reiger Kees te gast bij visspeciaalzaak in Hoorn

Hoorn - Wij waren best een beetje verrast toen we reiger Kees op straat tegen kwamen. De omgeving niet blijkbaar, want de vogel blijkt een vaste gast te zijn bij visspeciaalzaak Wormsbecher aan de Wijdebrugsteeg in Hoorn. Reiger stapt viszaak binnen in Hoorn Het was vandaag een heerlijk zonnige dag als we reiger Kees tegenkomen. Althans, we begrijpen dat hij Kees heet als we met iemand bij van de vishandel aan de praat raken. Het schijnt dat ook bij minder weer de reiger een bezoek brengt aan de speciaalzaak. Bezoekers vinden de vogel allemaal wel grappig. Sommige gooien een stukje vis naar de vogel toe. Het zou best eens kunnen dat Kees zo heel wat vis bij elkaar smokkelt.   Een blauwe reiger wordt gemiddeld 5 oud.

Verliefd op Delta The Coffee House

Ik ben verliefd. Tot over mijn oren. En nee, niet op een mens. Daar heb ik mijn portie van gehad. Mijn hart klopt tegenwoordig voor iets warms, donkers en onweerstaanbaars: koffie. Niet zomaar een bakkie troost hoor. Geen lauwe filterdrab waar de lepel in blijft staan. Nee, ik heb het over échte koffie. Die je ruikt voordat je hem ziet. Die je tong kust als een Italiaanse minnaar. De koffie waar je stil van wordt… en daarna extreem spraakzaam. Niet zo lang geleden liep ik Lissabon in. Portugal, zon, trams, tegeltjes. Maar het mooiste wat ik daar vond? Delta The Coffee House Experience in Amoreiras. Ik stapte naar binnen en BOEM. Het aroma knalde tegen me aan alsof iemand een espresso in mijn gezicht gooide. Het rook naar vers gebrande bonen, passie en een beetje zweet van de barista (maar dan op een aantrekkelijke manier). Recht voor me stond een koffiebrandmachine. Mijn hart sloeg twee keer over. En toen nog eens. De zaak is ingericht alsof Ikea en Italië samen een kindje kregen. ...

Wat buiten mijn invloed ligt, laat ik los.

Wandelen. Hoe langer ik het doe, hoe leuker het wordt. Er is iets magisch aan buiten zijn, de frisse lucht die mijn hoofd leegmaakt, het geluid van mijn eigen stappen dat het tempo van mijn gedachten bepaalt. Alleen, met z’n tweeën of in een groep – iedere situatie heeft z’n charme. De afwisseling maakt het extra bijzonder. Vaak trek ik eropuit in mijn eigen omgeving, maar ook nieuwe plekken verkennen geeft een speciaal soort energie.   Binnenkort ga ik twee dagen naar Texel, alleen. Een mini-avontuur dat ik nu al voel tintelen. Vanaf de boot wandel ik langs de kust naar het Cocksdorp, waar ik overnacht, en de volgende dag loop ik weer terug. Het is een plek die ik al vaker bezocht heb – ik heb er gefietst en een halve marathon gelopen – maar dit specifieke pad is nieuw voor me. Ik kijk uit naar de weidsheid van de kust, de wind die me vooruit blaast en het gevoel van vrijheid dat zulke wandelingen me altijd brengen.   Vrijheid, ja, dat is een van de mooiste cadeaus ...