Wandelvierdaagse het Gooi 2024: Een reflectie op vier dagen wandelen

Laren - Er zijn momenten in het leven waarop je beseft dat je ergens echt voor hebt gewerkt. Voor mij was dat moment de start van de Wandelvierdaagse het Gooi 2024. Na maanden van voorbereiding en regelmatig oefenen, stonden we klaar voor de uitdaging: vier dagen lang 20 kilometer wandelen. Hoewel ik een sportief verleden heb, bleek het wandelen over bospaden, zandwegen, boomwortels en door de modder een onverwachte uitdaging te zijn. De eerste 10 kilometer gingen nog wel, maar daarna werd het snel zwaarder. Vooral mijn heupen en kuiten lieten me weten dat ik ze misschien iets te enthousiast aan het werk had gezet.

Wandelvierdaagse het Gooi 2024 de Lage Landen

Onderweg komen we een wandelaar tegen van 87 jaar

Wandelen door het Gooi, een regio die ik dacht volledig te kennen, bleek een verrassende ervaring te zijn. Elk nieuw pad en elke onbekende straat leidde tot momenten van verwondering. "Wauw, dit is voor mij nieuw," hoorde ik mezelf meer dan eens zeggen. Vaak dacht ik dan: "Wat is het hier toch ontzettend mooi, en wat ben ik een bevoorrecht mens dat ik hier mag wonen."

Ondanks dat we denken alle bospaden in en rond het Gooi te kennen, ontdekken we er tijdens de Vierdaagse toch weer een paar nieuwe. En zo tijdens het lopen vraag ik me af hoe dat nou kan. Blijkbaar zijn wij als mens geneigd om telkens hetzelfde pad te bewandelen. Lekker makkelijk, dat kennen we al. Waarom zouden we nog een ander pad inslaan? We kiezen duidelijk voor comfort. We houden niet van ongemakkelijk. Deze gedachte zette me aan het denken over hoe we in het leven vaak voor de veilige en bekende route kiezen, terwijl er zoveel moois te ontdekken valt buiten onze comfortzone.

Dwars door het Gooi - Wandelvierdaagse het Gooi 2024

Hoewel ik veel heb hardgelopen en dat ook niet altijd makkelijk was, kan ik niet zeggen dat wandelen me nu eenvoudig afgaat. Maar ik ben dankbaar dat ik kan lopen en in staat ben om de afstand vier dagen lang te overbruggen. Onderweg kwamen we mensen tegen met hun eigen verhalen. Een ontmoeting die me bijzonder raakte, was die met een vrouw die haar zoon op 41-jarige leeftijd had verloren. Zulke verhalen raken je, ze herinneren je aan de broosheid van het leven en de kracht van menselijke verbinding.

Dwars door het Gooi - Wandelvierdaagse het Gooi 2024

Mensen komen van heinde en verre om deel te nemen aan de Wandelvierdaagse het Gooi. Onderweg eten en drinken ze waar het maar kan, en dat hoeft niet eens in een restaurant te zijn. Een bijzondere ontmoeting was die met een 87-jarige man die al jaren flinke afstanden loopt. Respect, man! Hij liep ook de 20 kilometer, en hij is nog scherp van geest. Dit doet me denken: kunnen we dementie voorkomen of uitstellen als we maar blijven lopen in ons leven? Die gedachte bleef even hangen.

Het lopen van de Wandelvierdaagse het Gooi is niet alleen een fysieke uitdaging, maar ook een spirituele reis. De momenten van pijn en vermoeidheid worden afgewisseld met momenten van bewondering en dankbaarheid. Elke stap herinnert me eraan hoe gelukkig ik ben dat ik dit kan doen. Dat ik vier dagen lang mag genieten van de schoonheid van het Gooi, de warmte van de mensen die ik ontmoet en de kracht van mijn eigen lichaam.

De Wandelvierdaagse het Gooi 2024 is niet zomaar een evenement; het is een avontuur dat me opnieuw laat beseffen hoe bijzonder het leven is en hoe belangrijk het is om te blijven bewegen, te blijven ontdekken en te blijven waarderen wat we hebben. Elke stap, elke ontmoeting en elke nieuwe ervaring draagt bij aan een rijker, voller leven. En dat is iets om dankbaar voor te zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt. Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

Verlangen van Porto naar Santiago

Soms moet je even weg om dichter bij jezelf te komen. Ik ga niet naar een wellness. Niet naar een luxe resort. Ik heb besloten om 258 kilometer te gaan wandelen. Alleen. Van Porto naar Santiago. Van Texel naar ietsje verder Het is alweer even geleden dat ik alleen op pad ging. De laatste keer was op Texel : twee dagen frisse zeewind en zand in mijn schoenen. Leuk hoor… maar dit keer pak ik het wat ambitieuzer aan. Geen weekendje weg, maar tweeënhalve week. Geen eiland, maar twee landen. En niet zomaar een wandeling. Nee, ik ga de Camino lopen in 2026. Van Porto naar Santiago. 258 kilometer. Te voet. In m’n eentje. Gaat het wel goed in je huwelijk? Die vraag krijg ik dus regelmatig. Blijkbaar is alleen op pad gaan verdacht. Maar ik geloof juist dat ruimte geven de brandstof is voor een sterke relatie. Je hoeft niet elk verlangen om te zetten in actie… maar soms moet je dat gewoon doen. Vertrouwen en vrijheid Het draait om vertrouwen. Mijn partner gunt mij deze reis...

Mijn vader, de piano en dementie

Mijn vader leeft met dementie. Het contact wordt steeds moeilijker, maar zijn liefde voor muziek is gebleven. In deze blog neem ik je mee in een bezoek aan hem. Over onbegrijpelijke zinnen, onverwachte momenten en een oude piano die nog altijd klinkt als een stukje geluk. Mijn vader is altijd gek geweest op pianospelen. Al jarenlang zit hij achter die vertrouwde toetsen te pingelen. Niet dat hij ooit echt mooi heeft gespeeld, en dat weet hij zelf eigenlijk ook wel, maar dat doet er niet toe. Als ik hem zie zitten, met een tevreden blik en zijn vingers op de toetsen, dan maakt het me blij. Want dáár zit hij nog. Daar is hij even in zijn element. Praatjes over alledaagse dingen gaan niet meer. Hij hakkelt, struikelt over woorden, en zinnen zijn amper nog te vormen. In het begin waren het nog drie woorden, waarvan ik er vijf maakte om te begrijpen wat hij bedoelde. Tegenwoordig zijn het losse klanken, half uitgesproken woorden. Maar ik probeer hem uit te laten praten. Onderbreken heeft ...

Opa worden is een rol die mij past

Hilversum - Op 1 juli ben ik opa geworden. Onze kleinzoon Floran is geboren. Het eerste kindje van mijn zoon Robert en zijn vriendin Serena. Wat een rijk gevoel. Het klinkt misschien gek, maar bij het nieuws dat Serena zwanger was, voelde ik meteen een diepe blijdschap. Je vraagt je misschien af: waarom raakt dat me zo? Ik zal het je uitleggen. Mijn vader en mijn schoonvader hebben Alzheimer. Een ziekte die alleen maar afneemt en waar je elke dag opnieuw zoekt naar wat er nog wel mogelijk is. Die realiteit drukt. En eerlijk? Ik verlangde naar iets nieuws. Iets wat vooruitwijst. Een huwelijk. Een geboorte. Iets dat leven ademt. En dat is precies wat er is gekomen. Vandaag is Floran geboren. Een nieuw mensje. Een klein wonder. En het raakt me meer dan ik vooraf kon bedenken. Mijn gelukshormonen draaien overuren. Dit is nieuw leven. Aan het begin van alles. En ik? Ik voel me in deze nieuwe rol als opa alsof ik eindelijk op de juiste plek sta. Ik heb in veel producties gefigureerd, maa...

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfiet...

Blotevoetenpad Buitenplaats Kameryck

Soms heb je niet veel nodig om te genieten. Geen dure schoenen of strak geplande uitjes, maar gewoon... je blote voeten en een avontuurlijke route van drie kilometer. Wat een heerlijke ervaring was dit! Het Blotevoetenpad is echt een aanrader voor jong en oud. Vanaf het eerste moment voel je dat dit pad anders is. Je voeten worden uitgedaagd door gras, schelpen, houten balken en zelfs modderige stukken waar je niet omheen kunt. En dat is precies de bedoeling. Het is een soort natuurlijke voetmassage, maar dan in de buitenlucht. Kinderen rennen en kliederen erop los, en als volwassene kun je hier weer even dat kind in jezelf laten spelen. En af en toe moeten we ook wel eens om onszelf lachen. Kijk ons nou. En het mooie is. Terwijl je voeten voelen, ontspant je hoofd. Je vertraagt. Je beleeft. Het is mindfulness zonder stil te zitten. Heerlijk verfrissend. Na afloop kun je je voeten weer schoonspoelen bij de kraantjes (handig!). En dan is het tijd voor een welverdiende lunch of bor...

Vader-zoonweekend met Jimny

Ik ben niet zo van het geld geven voor verjaardagen. Ik ben meer van het beleven. Samen iets doen. Als ik geld voor mijn verjaardag krijg, dan weet ik al heel snel niet meer wat ik ermee heb gedaan. Maar samen met mijn kind wakker worden in een vouwtent met uitzicht over het water? Dat is onvergetelijk. Dus voor de verjaardag van mijn zoon Robert (28) had ik wat bedacht. Dankzij Autobedrijf Kreijne kon ik een weekend op pad met een Suzuki Jimny 4x4. Alleen ja… off-road rijden in Nederland? Dat lukt hier niet. De Ardennen dan? Dat is 3,5 uur sturen. Nee joh, net even te ver voor een weekend. Dus ik hield het dichterbij: de Beekse Bergen. Geen berg te zien, maar wel gezellig tussen de dieren. En eigenlijk ging het mij erom dat we gewoon even samen weg waren. Alleen vader en zoon momentje. En niet per se met modder tot aan de buitenspiegels. Bij aankomst zijn we eerst gaan wandelen. Daarna reden we een rondje met de 4x4 door het safaripark. Robert bleek een dierentuin fan te zijn. Dat w...

Trouwen met een glimlach

Ik neem plaats tegenover een vrouw die ik nog nooit heb gezien. Zij gaat straks op de foto. Mijn taak? Haar aan het lachen krijgen. Simpel, zou je denken. Maar wat zeg je dan? “Je weet het misschien niet,” begin ik, “maar ik was vroeger al verliefd op je. Op de lagere school. Jij zat altijd bij het raam en ik... ik keek alleen maar.” Ze schiet al een beetje in de lach. Mooi. “En nu,” zeg ik met een zucht, “wil ik met je trouwen?” Ze kijkt verbaasd, maar geamuseerd. “Maar ik heb een vriend,” zegt ze. “Geeft niks,” fluister ik samenzweerderig. “We trouwen gewoon stiekem. Niemand hoeft het te weten. Toch?” Ze lacht. Hardop. Missie geslaagd. En dát is precies de bedoeling. Niet de liefde verklaren, hoewel het goed werkt, maar die glimlach vangen. Want ik figureer. Mijn gezicht mag dan niet op de voorgrond verschijnen, maar ik ben er wel. Achter de lach. Achter het verhaal. Ik mag niks zeggen over het project zelf. Alleen dat er gelachen moest worden. Later vertel ik er misschien nog ee...

De Figurant: Een dag op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden

Amsterdam - Op een koele voorjaarsmorgen in Amsterdam, waar de zon nog besluiteloos scheen en de stad langzaam ontwaakte, begon mijn avontuur. Het was niet zomaar een dag; het was de dag dat ik terugkeerde naar de set van "Goede Tijden, Slechte Tijden", een plek waar ik jaren geleden als figurant een klein rolletje had gespeeld. Toen was ik de makelaar , een voorbijganger in het snelle leven van soapsterren, maar vandaag zou ik iets anders zijn. Wat? Dat moest nog blijken. Gedeelte van de regiekamer in de keuken bij GTST Ik arriveerde vroeg bij de studio, gewapend met drie verschillende outfits, zorgvuldig gekozen om aan de strikte kledingvoorschriften te voldoen. Geen logo's, geen strepen of stippen, en zeker geen zwart. De kleding werd snel goedgekeurd, en ik werd naar een wachtkamer geleid waar andere figuranten al druk in gesprek waren. Het was een bont gezelschap van enthousiaste mensen die, net als ik, genoten van de kans om deel uit te maken van deze iconische Ne...

XZK for You Media

Zoeken in deze blog