Het is een kleine rimpel, een frons die maar niet weg wil, en toch merk ik hoezeer het me telkens beïnvloedt. Ouder worden brengt kleine verrassingen met zich mee, en vandaag neem ik je mee in mijn gedachten over die frons.
Toch merk ik dat ik steeds beter kan relativeren. Sommige
dingen kan je nu eenmaal niet veranderen, behalve de manier waarop je ermee
omgaat. En eerlijk, ik ben blij dat ik even vrij ben van werk. Ik vind mijn
baan nog steeds leuk, maar “even niet” is ook een luxe.
En luxe is het hier. Zon, zee, strand… het Middellandse-Zeegevoel in optima forma. Met een briesje en 27 graden voelt dit eind september meer als een cadeautje dan als herfst. Ik zou het hier wel een tijdje volhouden.
En weet je wat grappig is? Strand en zee vervelen niet. Jammer eigenlijk, want juist verveling rekt de tijd. Dan duurt de dag langer. Nu vliegt-ie voorbij. Maar goed, ik klaag niet hoor. Morgen weer zon. Althans… hier in Griekenland.

Reacties