XZK for You Media

Nidri naar Meganisi Lefkas - Het verhaal begint op een bewolkte ochtend, terwijl we op de veerboot staan, uitkijkend over de rustige zee. Met de veerboot over naar de andere kant Ik voel een mengeling van opwinding en nieuwsgierigheid, al heb ik een klein voorgevoel dat de reis misschien wel spectaculairder zal zijn dan de eindbestemming. Het schip deint rustig over de golfjes en de geur van frisse lucht vult mijn longen. Onderweg zie ik voorbijdrijvende eilandjes, elk met hun eigen mysterieuze uitstraling. De bergen in de verte lijken te fluisteren, alsof ze geheimen bewaren die je alleen kunt ontdekken door er zelf heen te gaan.  Veerboot van Nidri naar Meganisi op Lefkas Eenmaal op het eiland aangekomen, begint de wandeling via de trappen naar de top. Het pad slingert langs de berg. Bij elke stap omhoog voel ik de spanning stijgen, wetend dat een adembenemend uitzicht op mij wacht.  En inderdaad, boven op de berg is het uitzicht adembenemend. De blauwe zee strekt zich uit zover he

Eibergen Hilversum - Elke week zat ik aan de buis gekluisterd wanneer tante Es in haar kleurrijke jurk met een breed gebaar vroeg: "Wie is je vader, wie is je moeder?" Het was een vraag die al zoveel verhalen had blootgelegd, maar bij ons thuis had het een veel diepere resonantie. De familie van mijn moeder was altijd duidelijk geweest, maar de kant van mijn vader? Dat was een compleet mysterie. De heer Spilleman Eibergen 45 jaar (vader) Mijn vader, geboren in de Oorlogswinter, vertelde vaak dat hij het gevoel had anders te zijn dan zijn drie broers. Hij werd altijd een beetje anders behandeld, keek anders naar de wereld, en ergens voelde hij zich altijd een buitenbeentje. Maar waarom? Het verhaal dat rondging was dat hij verwekt was voor een zak aardappelen. Een verhaal dat in de Achterhoek, waar hij vandaan kwam, met een mengeling van schaamte en gêne werd gesproken. In het pittoreske dorpje Eibergen, te midden van de uitgestrekte groene velden en eindeloze maisvelden, vo

Hilversum- In de jaren tachtig, toen ik nog een kind was, kreeg ik de kans om iets te ervaren wat maar weinig mensen ooit zouden kunnen zeggen: ik zat in het vliegtuig van mijn eigen opa. Ja, je leest het goed. Mijn opa, een man vol passie en creativiteit, had zijn eigen vliegtuig gebouwd, recht onder het schuine dak van zijn zolder. Dit was geen gewoon vliegtuig, maar een meesterwerk dat jaren van toewijding, doorzettingsvermogen en liefde voor luchtvaart vereiste. Foto: mijn opa Mooi bouwt een vliegtuig juli 1980 Ik herinner me nog dat mijn opa vaak verdween in zijn werkplaats boven, omringd door een sfeer van hout en gereedschapsgeluiden. Terwijl andere grootvaders misschien de krant lazen of in de tuin werkten, bouwde mijn opa aan zijn droom. Hij had zelfs een vliegbrevet behaald, een bewijs van zijn vastberadenheid om zijn zelfgemaakte vliegtuig de lucht in te sturen. Die zondagen dat we bij opa op bezoek gingen, waren altijd bijzonder. Terwijl zwart-witfilms op de televisie spe