Hilversum- In de jaren tachtig, toen ik nog een kind was, kreeg ik de kans om iets te ervaren wat maar weinig mensen ooit zouden kunnen zeggen: ik zat in het vliegtuig van mijn eigen opa. Ja, je leest het goed. Mijn opa, een man vol passie en creativiteit, had zijn eigen vliegtuig gebouwd, recht onder het schuine dak van zijn zolder. Dit was geen gewoon vliegtuig, maar een meesterwerk dat jaren van toewijding, doorzettingsvermogen en liefde voor luchtvaart vereiste.
 |
| Foto: mijn opa Mooi bouwt een vliegtuig juli 1980 |
Ik herinner me nog dat mijn opa vaak verdween in zijn
werkplaats boven, omringd door een sfeer van hout en gereedschapsgeluiden.
Terwijl andere grootvaders misschien de krant lazen of in de tuin werkten,
bouwde mijn opa aan zijn droom. Hij had zelfs een vliegbrevet behaald, een
bewijs van zijn vastberadenheid om zijn zelfgemaakte vliegtuig de lucht in te
sturen.
Die zondagen dat we bij opa op bezoek gingen, waren altijd bijzonder. Terwijl zwart-witfilms op de televisie speelden, vertelde opa verhalen over vliegavonturen en heldhaftige piloten uit vervlogen tijden. Het was duidelijk dat zijn inspiratie voor het bouwen van zijn vliegtuig voortkwam uit deze verhalen en de beelden van vliegtuigen die op het scherm voorbij flitsten.
Elk stuk hout, elk detail werd met zorg en aandacht vervaardigd. Als kind begreep ik niet volledig de betekenis van zijn inspanningen, maar ik was enorm trots op mijn opa. Terwijl mijn klasgenoten opschepten over hun vakanties of nieuwe speelgoed, hield ik het geheim van mijn bijzondere grootvader en zijn ongelooflijke project.
Toen ik ouder werd, besefte ik pas echt hoe uniek en inspirerend het was wat mijn opa deed. Hij had een droom en was vastbesloten die te verwezenlijken, zelfs als dat betekende dat hij zijn eigen vliegtuig moest bouwen op zijn zolder. Ik herinner me nog levendig de dag dat hij zijn vliegtuig voltooide en de vleugels voorzichtig uitspreidde, alsof het elk moment de lucht in kon stijgen.
Helaas kwam aan dit avontuur een einde toen mijn opa overleed. Zijn droom bleef onvervuld in de traditionele zin, maar zijn nalatenschap van vastberadenheid en passie voor het najagen van het onmogelijke leeft voort. Ik weet niet wat er is gebeurd met het vliegtuig dat hij met zoveel liefde had gebouwd, maar ik draag zijn verhaal en zijn geest van avontuur nog steeds met me mee.
Terugkijkend op die bijzondere tijd besef ik dat mijn opa niet alleen een vliegtuig bouwde, maar ook een waardevolle les doorgaf: dat we nooit bang moeten zijn om onze dromen na te jagen, hoe onbereikbaar ze ook lijken. Mijn opa's vliegtuig mag dan misschien nooit de wolken hebben doorkliefd, maar zijn geest zweeft nog steeds rond, als een herinnering aan de kracht van vastberadenheid en de schoonheid van dromen die werkelijkheid worden, zelfs als ze onconventioneel zijn.
Reacties