XZK for You Media

Al weken had ik last van steken in mijn hoofd. Een zeurende, bonkende pijn die zich van mijn schouder naar mijn linkerslaap verplaatste en later ook de rechterkant begon te teisteren. Midden in de nacht werd ik er wakker van. Wat is dit toch? Ik ben niet iemand die snel naar een pilletje grijpt, maar zelfs ik kon niet anders dan een paracetamol nemen. Misschien dronk ik te veel koffie? Sinds de overname van het bedrijf is de koffie veranderd. Misschien kon mijn lichaam daar niet tegen? Dus besloot ik een paar dagen thee te drinken. Maar nee, de hoofdpijn bleef. En ik miste de koffie. Dan maar een andere theorie: te weinig beweging? Een vastzittende schouder? Of misschien mijn kussen? Ik probeerde alles. De pijn bleef. Het begon op mijn humeur te drukken. Ik probeerde het te verbergen, maar voelde me ellendig. Misschien lag het aan het werk. We gingen van papier naar digitaal en ik was daar al weken in mijn hoofd mee bezig. Vandaag was de dag. Zou ik het kunnen bijhouden? Zou ik het...

Ik ben oprecht geïnteresseerd in mensen. Maar laten we eerlijk zijn: niet iedereen zit te wachten op doorvragen. De meeste mensen om me heen zeggen al snel dat het goed met ze gaat. Een snelle, veilige reactie. Daarmee hoeven ze niets te delen wat misschien diep vanbinnen wringt, maar wat ze liever voor zichzelf houden. Misschien vinden ze mij niet de juiste persoon om dat mee te delen. Misschien zijn ze bang dat ik doorvraag. En ja, ik vraag door. Wat voel je dan precies? Wat bedoel je met dit of dat? Die drang om de oppervlakte te doorbreken en naar een diepere laag te gaan – ik kan het niet laten. Maar ik vraag me vaak af: is dat nou een talent of een tik? Misschien drijf ik mensen onbedoeld weg. Misschien zien ze me wel als een spontane Dr. Rossi zonder diploma. Want eerlijk, wie wil er nou een gesprekspartner die stiekem lijkt op een psycholoog? Ken je hem, Dokter Rossi uit Gooische Vrouwen? Hij is weer op televisie, met die stille, niet-oordelende blik van hem. Geen woorden, alle...

Het is een paradox die maar moeilijk te bevatten is: Finland wordt uitgeroepen tot het gelukkigste land in Europa, terwijl meer dan een miljoen mensen in Nederland antidepressiva slikken. Hoe kan het dat in een land dat hoog scoort op geluk, zoveel mensen toch worstelen met mentale gezondheid? Persoonlijk kan ik het bijna niet geloven. Maar dan kijk ik naar iemand in mijn directe omgeving, iemand die ik voor het gemak 'Robin' noem. Robin is meer dan zomaar iemand; hij staat heel dichtbij mij. Door hevige stemmingswisselingen is Robin aangewezen op medicatie. Deze medicatie heeft echter zijn tol geëist: Robin is nu vlak in de omgang. Lachen of huilen lijken verloren gewaande emoties te zijn. De medicatie heeft de stemmingswisselingen onder controle gebracht, maar tegen welke prijs? Als bijwerking is Robin nu vaak ernstig vermoeid en lijkt hij constant te worstelen met slaperigheid. Het dagelijks functioneren wordt een uitdaging en werken zit er al jaren niet meer in. Robin lee...

‘Goedemorgen dokter: ik heb last van mijn rechts knie.’ ‘Goedemorgen patiënt: hoe lang heb je hier last van?’ ‘Ik denk al een half jaar dokter.’ ‘Ok, trek je broek maar naar beneden?’ ‘Eh, naar beneden???’ ‘Ja, laat je broek maar zakken.’ Trek je broek maar naar beneden Ik vraag mij af wanneer mijn vrouw dat voor de laatste keer heeft gevraagd? Ik doe mijn riem los, maak mijn knoop los en zie niets meer door de koplampen. Ik laat langzaam mijn broek zakken. Ik begrijp niet goed wat er met mij gebeurt. Er gaat van alles door mijn hoofd. De dokter voelt aan mijn knie. ‘Doet het pijn als ik hierop druk,’ zegt ze op een lieve toon tegen mij. Altijd als ik naar de dokter ga, voel ik niets meer…tenminste niet in mijn knie. Het is de dokter, het is de dokter zeg ik nog eens tegen mijzelf. ‘Ik zie niets zegt ze.’ ‘Dat begrijp ik. Ik zie ook niets, maar ik voel wel pijn. Vooral midden in de nacht. Dan is het net alsof iemand met een breinaald in mijn knie zit te porren.’ Het klinkt ongeloofwaar...