XZK for You Media

Ah, de winterdip, die jaarlijkse traditie waarbij we ons allemaal voelen alsof we in een eindeloze aflevering van Game of Thrones zijn beland, maar dan zonder de draken. Veel mensen hebben er last van, inclusief ikzelf. Vroeger was ik een ware winterdip-expert. Ik kon die ellendige periode al in oktober voelen aankomen, en ja hoor, daar was 'ie dan, mijn jaarlijkse portie neerslachtigheid. Maar laten we even in de verleden tijd praten, want gelukkig is die winterdip nu verder weg dan de kans op een fatsoenlijke wifi-verbinding in een afgelegen hutje in de bergen. Wat is er veranderd, vraag je je misschien af? Heb ik mijn winterdip doorgegeven aan een ongelukkige ziel, zonder dat ik het doorhad? Of ben ik er simpelweg overheen gegroeid? Wie zal het zeggen? Misschien heb ik gewoon geleerd wat me echt blij maakt. Dus nu ga ik bewust op zoek naar dingen die me laten glimlachen. Gelukkig ontdek ik dat ik van veel dingen kan genieten. Een van mijn favoriete ontsnappingsroutes uit de wi

Elk jaar bij het vallen van de blaadjes word ik somber. Ik ben er sinds vorig jaar achter gekomen hoe dat komt, en dat wil ik graag met jullie delen. Misschien heb je er iets aan? De blaadjes vallen Rond eind oktober begon ik telkens aan mijn depressie te denken. Ik vroeg me niet af hoe ik daar aan kwam, maar ik voorspelde in mijn hoofd dat het er weer aankwam. Er dat gebeurde ook.   Het werkt blijkbaar zo dat als je erom vraagt, je ook daadwerkelijk krijgt. Natuurlijk is dit niet te onderbouwen, het lijkt misschien zweverig, maar voor mij is het een feit. Ik kreeg het elk jaar.   Ik ging jarenlang rond de koude periode naar het buitenland om maar in de warmte te krijgen en naar de zonnebank om het licht te zien.   Ik heb me nooit afgevraagd of er een andere manier was om hier mee om te gaan. Tot vorig jaar.   De donkere periode kwam er aan en ik heb niet meer om de depressie gevraagd. Ik heb tegen mijzelf gezegd; het best mag gebeuren dat ik mijn dag niet heb, maar niet struct