XZK for You Media

Ik zit hier, met mijn gedachten dobberend tussen herinneringen aan mijn achttiende verjaardag en het besef dat ik geen tiener meer ben. Het lichaam, dat ooit zonder veel moeite een avondje stevig door kon zakken, fluistert me nu toe dat die tijden voorbij zijn. Een dag van herstel na een wilde avond is veranderd in twee, soms zelfs meer. Sportieve hoogtepunten hebben ook een transformatie ondergaan. Meer dan dertig jaar lang was waterpolo mijn passie, maar op een dag voelden mijn armen als verroeste scharnieren. Het was tijd voor iets nieuws. Hardlopen werd mijn uitlaatklep, niet meer in teamverband, maar solo, waar ik niemand anders in mijn ritme hoefde te passen. Vanaf morgen, echter, ruil ik mijn hardloopschoenen in voor wandelschoenen. Het is tijd voor een nieuw avontuur, een rustiger tempo. Elke dag koester ik het feit dat ik nog hier ben, dat ik de vrijheid heb om te rijden waar ik wil. Maar ergens in mijn achterhoofd fluistert een stem dat zelfs deze vrijheid niet eeuwig za

Hilversum - Het gekke is dat ik zoveel aan mijn ouders moet denken. Ik besef misschien wel dat er een bepaalde houdbaarheidsdatum op zit. Ik realiseer me dat de tijd voorbijvliegt. Het leven niet eeuwig is. Dat we nu hier zijn en dat we ooit weer weggaan, voor altijd. Papa Ik zit nu bij paps aan de keukentafel. Hij kijkt mij aan met zijn lieve blauwe oogjes. Wat gaat er allemaal in je om man? Dat vraag ik mezelf af. Waar denk je aan? Ben je trots, ben je voldaan? Ik zie dat hij naar woorden zoekt, je brabbelt iets, je hakkelt over bijna elk woord. ‘Zeg het dan. Zeg het dan’, er gebeurt niets verstaanbaars…Oh, wat heb ik met je te doen joh. Volgens anderen valt het moeizame praten wel mee. Ik weet het niet hoor, maar bij mij komt er weinig uit. Ik voel pijn in mijn rechterbeen? Voel ik nou de struggle van jouw leven pap? Je glimlacht. Je bent blij. Ik zie het aan je oogjes. Je probeert zinnen te maken. Ik knik. Ik laat je uitpraten. ‘Er komen appels aan de boom, mooi he?’, zegt hi