XZK for You Media

Afgelopen week liep ik met mijn moeder langs het strand van mijn favoriete kustplaats, van Noordwijk naar Katwijk. Het was een moment van rust en verbinding, iets dat niet altijd vanzelfsprekend is geweest. Er was een tijd dat ik mijn moeder niet meer wilde zien. Moeder en zoon - de eerste ontmoeting na al die jaren juni 2019 Eind jaren zeventig gingen mijn ouders uit elkaar. In die tijd was dat niet iets waar openlijk over gesproken werd. Een scheiding werd toen nog als een schande gezien, en ondanks dat mijn vader een ander had, werd door de samenleving verwacht dat je bij elkaar bleef. De scheiding trof mijn moeder hard, en ze kon er op de een of andere manier niet goed mee omgaan. Ze raakte verslaafd aan drank. Na school vond ik haar vaak laveloos op de bank, of met een halflege fles aan de keukentafel. Het maakte me woedend. Alsof dat niet genoeg was, begonnen er ook mannen in haar leven te verschijnen. Mannen die niets met kinderen te maken wilden hebben, maar wel met haar.

Waar is mijn papa gebleven waar ik vroeger zo tegenop keek? Die stoere pap die auto’s kon omgooien. Een papa die kon vechten als een leeuw. Die door ruiten ging, maar na zoveel jaren ineens zijn tranen niet meer kan onderdrukken, omdat er een veerboot tegen een taxiboot botste in de buurt van Terschelling. Mijn paps wordt steeds dover en dover. Ik weet het zeker dat hij ook licht dementeert. Hij kan soms antwoorden die niets met de vraag te maken hebben. ‘Hou je nog een beetje van je zoon?’ Ik vraag dat omdat ik bang ben dat hij mij vergeet. Je glimlacht naar me. ‘Nou!’ Ineens begin je onsamenhangend verhaal tegen mij te brabbelen. Ik vind het heel vervelend dat ik dingen over mijn vader ga vragen, omdat hij mij niet meer kan horen of geen flauw benul heeft waar ik het over heb, wat er in mij leeft, wat mij nou precies bezighoud. Mijn schoonvader zegt het gewoon: ‘Ik krijg steeds meer moeite krijgt met zijn korte termijn geheugen. Ik kan naar een voetbalwedstrijd kijken en een da