Doorgaan naar hoofdcontent

Help, ik kan mijn tollie niet meer zien. Afvallen in twee maanden

Huizen - Drie jaar geleden was ik het helemaal zat met mijn lichaam. Ik besloot om drastisch af te vallen en alle lekkere dingen te laten staan. Dat was moeilijke periode voor me want ik ben een levensgenieter. Toch lukte het mij om in twee maanden 10 kilo af te vallen. Ik ben inmiddels drie jaar verder. Ben ik nog op gewicht, afgevallen of ben ik juist weer aangekomen?

Help, ik kan mijn piemel niet meer zien - Foto: © Gilbert Vogt

Het is hopeloos met me. Ik ben een paar jaar geleden tien kilo (van 95 naar 85 kilo) afvallen, maar het afgelopen jaar ben ik weer van 85 naar 97 kilo (XXL) gegaan. Hoe kan dat nou? Het is wel zo dat ik sinds vorig jaar met waterpolo ben gestopt en in hardlopen ineens geen zin meer had. Doordeweeks drink ik dan geen alcohol meer maar in het weekend ga ik vaak helemaal los. Ik drink bij voorkeur bier, wijn of likeur. Verder schep ik twee keer warm eten op en in het weekend vreet me te barsten aan de chips en de Spaanse worst. Sinds ik weer van voren ben gegroeid ben ik ook geen grens meer. Ik baal van mezelf.
Ik heb een opgeblazen gevoel, wat mij op zich ook logisch lijkt met dit gewicht, en ik verder ben redelijk vaak moe. Er is wel een voordeel als je weer van voren groeit: ik heb het sneller warm. Een verandering van het lichaam die wel vaker voorkomt bij (te) dikke mensen. Ik ben benieuwd of de vermoeidheid iets met mijn overgewicht te maken heeft. Elke dag brood eten schijnt ook niet echt gezond te zijn. Kortom, tijd voor verandering?

Ja dus. Inmiddels ben ik aan de shake om mijn overgewicht weer naar beneden te krijgen. Eigenlijk zou ik met mijn zittende beroep weer moeten bewegen, lees: sporten. Een shake bestaat uit poeder die je kunt aanlengen met melk. De poeder heb je in verschillende smaken, maar echt aangenaam is het spul niet, misschien moet ik er ook even aan wennen.

Dag 1: Normaal gesproken eet ik ‘s morgens een bakje yoghurt met muesli. Nu doe ik twee schepjes poeder in een drinkbeker en meng het aan met water aan. Het smaakt echt niet goed. Tussen de middag neem ik de tweede shake en om vier uur neem ik een appel om dat holle gevoel in mijn buik weg te nemen. ’s Avonds eet ik gelukkig weer normaal warm. Helaas kon ik het niet laten om twee keer op te scheppen. Een ovenschotel smaakt ook zo lekkerder, en zeker als je overdag niets mag eten. Normaal gesproken ben ik een zout eter. De eerste dag is me op zich meegevallen. De druk op mijn buik is afgenomen.

Dag 2: Opnieuw twee poeder schepjes in een drinkbeker gedaan maar nu met melk aangelengd. Zo, dat smaakt een stuk beter. Tussen de middag de poeder met melk gehusseld. Het lijkt er op dat mijn buik inderdaad een stuk minder onaangenaam voelt. Helaas zit mijn riem nog wel strak ;-). Baal moment van de dag: mijn collega gaat een tosti maken nog geen twee meter van mij vandaag, mijn lievelingsgerecht, grrr. Alleen de geur al is zo lekker. Ik zou hem wel een klap op zijn bek willen geven. De kaas loopt langs de boterham op het rooster. De verbrande kaas ruikt nog lekkerder…Ik zou er bijna een moord voor doen. Ik neem nog maar een vers glaasje uitgeperste sinasappels. Ik vraag me af wat het met me doet als ik niet eet... Tegen een uur of drie in de middag heb ik het weer lastig. Ik heb voornamelijk dorst, maar ook ontzettend trek. Ik kan mezelf niet meer met iets afleiden. Ik een maaltijdreep van het Kruidvat. 1 reep = 1 maaltijd 230 kcal wel of niet doen? Mijn maag knort als een gek. Eerst de helft, maar al vrij snel daarna ook de tweede helft. Tegen een uur of zes uur eet ik (eindelijk) een pasta met kaas, joepie. Mijn smaakpupillen staan wagenwijd open. Het smaakt me goed na twee maaltijden sondevoedingen per dag. Na acht uur drink ik een beker thee, zonder honing. Na negen uur begint mijn maag weer te knorren. Ik mis het knabbeltje, dus neem ik maar twee glazen bronwater met bubbels. Het helpt allemaal niets. Dan maar vroeg naar bed.

Dag 3: ’s Morgens weer een shake en om 10.00 uur een appel. Bijna 12.30 uur. Ik loop naar de supermarkt voor een bouillonnetje. Ik heb zin in iets hartigs. Ik weet nou niet of ik me nu beter voel dan normaal gesproken. Wel valt het me nu op dat ik geen opgeblazen gevoel meer heb, wel zo prettig. Mijn stoelgang gaat in ieder geval een stuk beter dan normaal gesproken. Zat ik eerst nog tien minuten op de wc, nu kan het met de helft van de tijd af. Mijn shake is op, maar ik heb nog trek. Ik word zelfs agressief en dreig de eerste de beste klant die iets verkeerd tegen me zegt op zijn bek te slaan. Ik neem gauw een Weight Care – Ga zo door! Je kunt het - Maaltijdreep, de redding voor de eerst volgende klant. En mijn baan, want mijn baas gooit mij er vast uit na een slaande beweging. ’s Avonds opnieuw lekker warm gegeten.

Dag 4: Al voor elf uur al een shake, appel en een Weight Care op. Het wordt steeds lastiger om niet iets tussendoor te gaan eten. Mijn buik voelt verder prima. Tussen de middag neem ik de tweede shake en een glas vers uitgeperste sinasappels. Om 13.30 uur neem ik 1 volle theelepel kippen bouillon in een beker met warm water, slecht 10 kcal. Ik ben een beetje kort af naar mijn omgeving, en ik heb heel weinig geduld. Het iets willen eten gaat maar door mijn hoofd. Waarom ben ik dit met mezelf aangegaan? ’s Avonds neem ik twee koppen soep, en verder neem ik er niets bij. Die smaken verrukkelijk. Ik heb de hele avond geen trek meer, behalve toen ik laat van het concert van Frank Boeijen thuiskwam. Ik heb nog wat noten gekraakt om mijn honger te stillen. De honger in mijn hoofd of vraagt mijn lichaam hier om?

Dag 5: Het ontbijt is zoals eerdere dagen: een shake. Tussen de middag heb ik een bespreking in een Van Der Valk hotel te Zwolle. Daar kon ik het toch niet laten om een tosti met warme brie te nemen. Ik voel me een beetje schuldig, maar het is ook een beetje raar om daar je eigen shake te maken. Verder heb ik niets meer gegeten.

’s Avond eet ik een zelf gemaakte pizza, valt misschien niet goed te praten, maar het is vrijdagavond en het is weekend. In het weekend ga ik weer helemaal los op de kaas, wordt en de witte wijn.

Dag 37: Inmiddels die weken en tientallen shakes verder. Ik weeg ik vandaag 94,2 kg. Een shake helpt dus wel, maar het is heel weinig verschil. Inmiddels heb ik me opgeven voor 30 dagen zonder alcohol. Ik probeer hiermee 5 kg af te vallen.

Gerelateerde berichten
23-02-2014: Kan ik 30 dagen zonder alcohol 2014?
31-05-2011: 10kg afvallen in 2 maanden

Populaire posts van deze blog

Vader-zoonweekend met Jimny

Ik ben niet zo van het geld geven voor verjaardagen. Ik ben meer van het beleven. Samen iets doen. Als ik geld voor mijn verjaardag krijg, dan weet ik al heel snel niet meer wat ik ermee heb gedaan. Maar samen met mijn kind wakker worden in een vouwtent met uitzicht over het water? Dat is onvergetelijk. Dus voor de verjaardag van mijn zoon Robert (28) had ik wat bedacht. Dankzij Autobedrijf Kreijne kon ik een weekend op pad met een Suzuki Jimny 4x4. Alleen ja… off-road rijden in Nederland? Dat lukt hier niet. De Ardennen dan? Dat is 3,5 uur sturen. Nee joh, net even te ver voor een weekend. Dus ik hield het dichterbij: de Beekse Bergen. Geen berg te zien, maar wel gezellig tussen de dieren. En eigenlijk ging het mij erom dat we gewoon even samen weg waren. Alleen vader en zoon momentje. En niet per se met modder tot aan de buitenspiegels. Bij aankomst zijn we eerst gaan wandelen. Daarna reden we een rondje met de 4x4 door het safaripark. Robert bleek een dierentuin fan te zijn. Dat w...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt.  Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

The Nits hebben nog steeds plezier

Hilversum - Elke week proberen we ergens in het land naar live muziek te gaan kijken en luisteren. Deze week zijn we bij Tros Muziekcafé in de Vorstin voor een optreden van: The Nits. Er wordt wat nieuw materiaal gespeeld van de 25e cd die 'Malpensa' (vernoemd naar het vliegveld in Milaan) heet, maar ook oude klassiekers waaronder ‘Nescio’ ‘In The Dutch Mountains' en 'Adieu Sweet Bahnhof' ontbreken niet. Daarnaast is het bijzonder om te zien dat Henk Hofstede (zie foto) en Rob Kloet nog steeds na al die jaren plezier uitstralen op het podium. Dat heeft ook zijn werking op het publiek dat de echte klassiekers voluit meezingt. Robert-Jan Vogt en Robert-Jan Stips  Een vreemd wondje aan de hand van Robert-Jan Stips (62) is gaan ontsteken en drie weken geleden is hij aan zijn hand geopereerd. Vandaag is hij voor het eerst weer met de band mee, maar helaas is hij niet in staat om te spelen. Hij wordt vervangen door Titia van Krieken. “Een onbekend virus is in ...

De Figurant: Een dag op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden

Amsterdam - Op een koele voorjaarsmorgen in Amsterdam, waar de zon nog besluiteloos scheen en de stad langzaam ontwaakte, begon mijn avontuur. Het was niet zomaar een dag; het was de dag dat ik terugkeerde naar de set van "Goede Tijden, Slechte Tijden", een plek waar ik jaren geleden als figurant een klein rolletje had gespeeld. Toen was ik de makelaar , een voorbijganger in het snelle leven van soapsterren, maar vandaag zou ik iets anders zijn. Wat? Dat moest nog blijken. Gedeelte van de regiekamer in de keuken bij GTST Ik arriveerde vroeg bij de studio, gewapend met drie verschillende outfits, zorgvuldig gekozen om aan de strikte kledingvoorschriften te voldoen. Geen logo's, geen strepen of stippen, en zeker geen zwart. De kleding werd snel goedgekeurd, en ik werd naar een wachtkamer geleid waar andere figuranten al druk in gesprek waren. Het was een bont gezelschap van enthousiaste mensen die, net als ik, genoten van de kans om deel uit te maken van deze iconische Ne...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Autocentrum Pordon Utrecht | officiële Mercedes-Benz dealer in Midden-Nederland

Autocentrum Pordon voert het Mercedes-Benz en ligt aan de Franciscusdreef 68-70 in Utrecht Pordon Autocentrum aan de Franciscusdreef in Utrecht Service en kwaliteit staan centraal bij onze dienstverlening. De gastvrije en persoonlijke benadering van onze professionele verkoop- en werkplaatsteams versterken het familiegevoel binnen het bedrijf.  Wij doen dat - in een ontspannen en ongedwongen sfeer- om alles zo aangenaam mogelijk te maken. Wie heeft er nog foto's van Pordon? allesopvierwielen@outlook.com Gerelateerde berichten 15-03-2010  Toon Hermans Pordon: 40 jaar Mercedes-Benz Utrecht december 2000 - Autobedrijf Pordon is volgens de kronieken van DaimlerChrysler Nederland 40 jaar Mercedes-Benz dealer. Als oprichtdatum van het bedrijf moet het jaartal 1927 worden genoemd, het jaar waarin de vader van Pim en Hans Pordon een algemeen garagebedrijf startte. Een tijd waarin autorijden slechts voor een elite was weggelegd. Pordon Nieuwegein - StergamPordon - Ster...

De jacht op Buurman en Buurman

Iedereen heeft zo z’n kleine rituelen. Dingen die je blij maken, ook al snapt niemand precies waarom. Voor mij is dat de grijpmachine op de kermis. Elk jaar opnieuw trekt die kast me aan als een magneet. Niet voor het speelgoed. Niet voor de winst. Maar voor het moment. De focus. De stilte voor het grijpen. Het proces houdt me in zijn greep. Ik vind het iets magisch. Spannend. Alsof je als tijger op jacht gaat naar een reetje: sluipend stil, maar ook gevaarlijk trefzeker. En dan... pak ik ze. Er is geen weg meer terug. Als ik ergens bezeten van ben, dan is het wel de kermis. En dan bedoel ik niet de botswagentjes of dingen waar je duizelig en spijtig uit stapt. Nee, ik heb het over de grijpmachine. Die mysterieuze kast vol pluche waar je euro’s in gooit en hoop uithaalt. Als zo’n kast op de kermis staat, ga ik er als een roofdier op af. Mijn ogen speuren de inhoud, mijn pas vertraagt, mijn jachtinstinct neemt het over. Ik werk doordacht. Eerst loop ik een paar keer om de kasten h...

10 kg afvallen in 2 maanden

Huizen - Lees hier mijn geheim over verantwoordelijk afvallen en de onzin van het Sonja Bakker dieet, Dr. Frank dieet, Montignacen, afslankpillen, boeken en nog meer rotzooi in: “Afslanken Ontmaskerd.” Tien kilo afvallen zonder dieet in twee maanden, kan dat?   Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik in een enorme shock terecht kwam. Het leek wel alsof ik mij ineens realiseerde, dat ik de laatste jaren, niet had zitten opletten of zo. En niemand, maar ook daadwerkelijk niemand, leek zich ook maar enigszins te realiseren hoe kwetsend sommige opmerkingen bij mij overkwamen. Het voelde alsof er een bom was ingeslagen: “Wat zie jij er goed uit zeg,” maar eigenlijk bedoelde ze, “Jeeeé, wat ben jij lekker dik geworden zeg!” En op een dag werd ik wakker. Liep naar de badkamerspiegel en ging er eens goed voorstaan. Ik probeerde mijn bierbuik nog een beetje in te houden en dacht: Zo kan het (echt) niet langer! Dit is de grens.  Bijna 100kg   Hoe heeft het toch zo ver heeft kunn...

Opa worden is een rol die mij past

Hilversum - Op 1 juli ben ik opa geworden. Onze kleinzoon Floran is geboren. Het eerste kindje van mijn zoon Robert en zijn vriendin Serena. Wat een rijk gevoel. Het klinkt misschien gek, maar bij het nieuws dat Serena zwanger was, voelde ik meteen een diepe blijdschap. Je vraagt je misschien af: waarom raakt dat me zo? Ik zal het je uitleggen. Mijn vader en mijn schoonvader hebben Alzheimer. Een ziekte die alleen maar afneemt en waar je elke dag opnieuw zoekt naar wat er nog wel mogelijk is. Die realiteit drukt. En eerlijk? Ik verlangde naar iets nieuws. Iets wat vooruitwijst. Een huwelijk. Een geboorte. Iets dat leven ademt. En dat is precies wat er is gekomen. Vandaag is Floran geboren. Een nieuw mensje. Een klein wonder. En het raakt me meer dan ik vooraf kon bedenken. Mijn gelukshormonen draaien overuren. Dit is nieuw leven. Aan het begin van alles. En ik? Ik voel me in deze nieuwe rol als opa alsof ik eindelijk op de juiste plek sta. Ik heb in veel producties gefigureerd, maa...

Depressie is een keuze

Nederland behoort tot de top tien rijkste landen ter wereld en scoort hoog in levenskwaliteit. Nederlanders waarderen hun leven met een 7,8, wat hen de vijfde plek in Europa oplevert. Toch kampen ruim een miljoen mensen met depressie en slikken hiervoor medicatie. Daarnaast heeft 1 op de 6 werknemers burn-out klachten. Hoe kan dit? We leven in een vrij land, maar kunnen we hier wel mee omgaan? Help, de blaadjes vallen weer van de bomen Jarenlang heb ik last gehad van donkere wolken in mijn hoofd, maar op een dag was ik er helemaal klaar mee. Ik wilde dat de zon weer zou gaan schijnen, en wat vaker dan tot nu toe het geval was. Ik vind het lastig om erover te praten. Ik wil niet dat mensen in mijn omgeving een ander beeld van mij krijgen. Ik heb namelijk altijd gedaan alsof er niets aan de hand was. Niemand kon er ook iets aan doen, alleen ikzelf. Ik wilde ook mijn partner niet met mijn donkere gevoelens opschepen. Ik heb lang mijn best gedaan om het bij haar weg te houden, maar nooit...