XZK for You Media

De aantrekkingskracht van programma’s zoals Kamp van Koningsbrugge en Special Forces ligt diep verankerd in de menselijke psyche. Het is niet de fysieke kracht die ons werkelijk boeit, maar de mentale vastberadenheid die de deelnemers uitstralen. Het vermogen om door te gaan, om niet op te geven, zelfs wanneer elke spier in je lichaam schreeuwt om te stoppen, dat is wat ons fascineert. Opgeven zit tussen je oren, maar doorgaan ook. Uiteindelijk komt het neer op een keuze die je zelf maakt. Ray Klaassens theatertour Groeipijn op 02-09-2024 Spant Bussum Het lichaam krijgt vaak de schuld als we opgeven. We wijzen naar vermoeidheid, pijn, uitputting. Maar meestal is dit een excuus, een reden die we zoeken om te stoppen. Het werkelijke gevecht speelt zich af in ons hoofd. Daar, in het diepst van onze gedachten, ligt de keuze: doorgaan of opgeven. Deze mentale strijd reikt verder dan alleen fysieke uitdagingen. Het is een spiegel voor ons dagelijks leven en onze relaties met anderen. Hoe

Afgelopen week liep ik met mijn moeder langs het strand van mijn favoriete kustplaats, van Noordwijk naar Katwijk. Het was een moment van rust en verbinding, iets dat niet altijd vanzelfsprekend is geweest. Er was een tijd dat ik mijn moeder niet meer wilde zien. Moeder en zoon - de eerste ontmoeting na al die jaren juni 2019 Eind jaren zeventig gingen mijn ouders uit elkaar. In die tijd was dat niet iets waar openlijk over gesproken werd. Een scheiding werd toen nog als een schande gezien, en ondanks dat mijn vader een ander had, werd door de samenleving verwacht dat je bij elkaar bleef. De scheiding trof mijn moeder hard, en ze kon er op de een of andere manier niet goed mee omgaan. Ze raakte verslaafd aan drank. Na school vond ik haar vaak laveloos op de bank, of met een halflege fles aan de keukentafel. Het maakte me woedend. Alsof dat niet genoeg was, begonnen er ook mannen in haar leven te verschijnen. Mannen die niets met kinderen te maken wilden hebben, maar wel met haar.

In een rustig straatje, omgeven door knusse huizen en bloeiende tuinen, leefde een bijzondere kat genaamd Bram. Bram is geen gewone kat; hij heeft een persoonlijkheid die net zo complex is als het labyrint van geuren en geluiden dat zijn buurt vormde. Bram de kat Bram is een echte einzelgänger, een kat met een eigenzinnige ziel. Er is slechts is één persoon voor wie Bram alles opzij zet: het vrouwtje. Zijn liefde voor haar is zo sterk dat het lijkt alsof alle andere gevoelens naar de achtergrond heeft geduwd. Hij volgt haar door het huis, zijn staart omhoog als een trotse vaandel. Als zij thuiskomt, staat hij al bij de deur te wachten, zijn kopje tegen haar hand duwend ter begroeting. Als Bram wordt opgetild, omarmt hij haar als een mens. Er is een schaduw die over Bram's hart lijkt te hangen - een schaduw van verlatingsangst. Als het vrouwtje de deur achter zich dichtdoet, kan Bram's blik veranderen van verlangen naar onzekerheid. Hij miauwt keihard, alsof hij haar smeekt om

Weet je waar ik kippenvel van krijg? Als een vader tegen zijn dochter zegt: ‘Jij bent mijn allermooiste cadeautje wat ik ooit heb gehad.’ Als hier geen vorm van Liefde en dankbaarheid is, dan weet ik het niet meer. De woorden gaan vaak door mij heen als ik onderweg ben, als ik in bed lig of onder de douche sta. Hoe belangrijk is het voor een kind om door een ouder te worden gezien?   Het is allemaal niet vanzelfsprekend dat een ouder zich zo uitspreekt zoals ik hierboven heb geschreven. Soms kan een ouder zich simpelweg niet uitspreken. Het zit dan misschien wel van binnen, maar het komt er niet uit. Het kan ook zijn dat de ouder het zelf nooit van hem of haar ouders heeft gehoord. Afijn. Ik ben trots om mijn schoonvader, want over hem gaat het verhaaltje. Hij wordt dit jaar 87 jaar en hij spreekt zich zo liefdevol uit over zijn dochter. Helaas gaat zijn geheugen achteruit, maar hopelijk blijft hij nog heel lang de mooie woorden naar zijn dochter uitspreken: Je bent mijn mooiste ca