Huizen - We kunnen eigenlijk niets meer zonder een computer en mobieltje. En als het even net niet werkt, dan is er een vette paniek. Help, we zijn van de buitenwereld afgesloten, en dat terwijl de wereld gewoon doordraait.
Gisteren zegt een collega tegen mij: "Wat moet jij nou nog zonder computer?" En inderdaad, ik ben helemaal digitaal geworden. De hele dag zit ik te tikken, te surfen op het web, en te factureren achter mijn beeldscherm. Het is toch ook schrikken als ik een bibliotheek inloop: om 'gewoon' een boek te lenen. "Lees jij nog boeken? Dat is zo anno 1900! Heb je nog geen iPad dan?" "Eh, nee die heb ik nog niet, nog ff aan het wachten op mijn belastingcenten, snap je wel?"
En als ik thuis ben, dan schrok ik mijn eten als hapklare brokken naar binnen om vervolgens weer achter mijn beeldscherm te kruipen, in plaats van achter mijn vrouw. Dan moet ik (lees: dwangmatig) mijn netwerken bijwerken. En als mijn vrouw zegt: "Hé schat, wil je een kopje thee?" Dan hoor ik het al vaak niet eens meer. En als ik opkijk, dan is mijn thee alweer afgekoeld, net als mijn vrouw overigens. "Je zit maar achter je beeldscherm te koekeloeren, je komt nooit meer eens gezellig bij me op de bank zitten?" "Had je mijn BlackBerry agenda geblokt dan?" vraag ik stomverbaasd.
Al die netwerken zoals Hyves, Facebook, Habbo en Twitter...wat leveren die mij nou precies op? Ik heb een hoop vrienden? Maar ze bijna allemaal, en alleen digitaal. Wat heb ik echt aan ze als mij morgen iets overkomt? Komen al die 'zogenaamde vrienden' dan ook bij nog mij op ziekenbezoek? En ik tik maar door, en tik maar door...terwijl ik niet meer weet wat ik tegen mijn kinderen moet zeggen. "Papa, mag ik iets aan jou vragen?" "Iets vragen? Stuur anders even een mailtje naar me toe. En Stttt..., ik ben net aan het werken."
Gisteren zegt een collega tegen mij: "Wat moet jij nou nog zonder computer?" En inderdaad, ik ben helemaal digitaal geworden. De hele dag zit ik te tikken, te surfen op het web, en te factureren achter mijn beeldscherm. Het is toch ook schrikken als ik een bibliotheek inloop: om 'gewoon' een boek te lenen. "Lees jij nog boeken? Dat is zo anno 1900! Heb je nog geen iPad dan?" "Eh, nee die heb ik nog niet, nog ff aan het wachten op mijn belastingcenten, snap je wel?"En als ik thuis ben, dan schrok ik mijn eten als hapklare brokken naar binnen om vervolgens weer achter mijn beeldscherm te kruipen, in plaats van achter mijn vrouw. Dan moet ik (lees: dwangmatig) mijn netwerken bijwerken. En als mijn vrouw zegt: "Hé schat, wil je een kopje thee?" Dan hoor ik het al vaak niet eens meer. En als ik opkijk, dan is mijn thee alweer afgekoeld, net als mijn vrouw overigens. "Je zit maar achter je beeldscherm te koekeloeren, je komt nooit meer eens gezellig bij me op de bank zitten?" "Had je mijn BlackBerry agenda geblokt dan?" vraag ik stomverbaasd.
Al die netwerken zoals Hyves, Facebook, Habbo en Twitter...wat leveren die mij nou precies op? Ik heb een hoop vrienden? Maar ze bijna allemaal, en alleen digitaal. Wat heb ik echt aan ze als mij morgen iets overkomt? Komen al die 'zogenaamde vrienden' dan ook bij nog mij op ziekenbezoek? En ik tik maar door, en tik maar door...terwijl ik niet meer weet wat ik tegen mijn kinderen moet zeggen. "Papa, mag ik iets aan jou vragen?" "Iets vragen? Stuur anders even een mailtje naar me toe. En Stttt..., ik ben net aan het werken."
Reacties