TROS brengt spannende Jeugdserie Caps Club

Utrecht - Bijna twee jaar liep Lucille Werner met het idee rond om een serie te maken waarin de hoofdrol is weggelegd voor iemand met een handicap. Met de spannende jeugdserie CAPS CLUB, die vanaf zondag 1 september te zien is bij de TROS op ZAPP, komt haar droom uit.

CAPS CLUB opname in Utrecht - Foto: Gilbert Vogt

In het stadje Hughevliet woont Tom (Cappie) samen met zijn vader Sjoerd, die rechercheur is bij de politie. Cappie is bijna blind, maar zijn overige zintuigen zijn sterk ontwikkeld. Hij herkent alle geuren en zijn gehoor is superscherp. Samen met zijn goede vriendin Sam de Graaff ontdekt Cappie een vervallen boomhut. Ze besluiten meteen dat dit hun geheime plek wordt. Cappie en Sam richten samen met uitvinder Siggy, goochelaar Ruben en de mooie Charlotte een club op: CAPS CLUB. Siggy heeft de boomhut voorzien van allerlei gadgets en handigheidjes. Vooral de lift is erg belangrijk. Zo kan Siggy met zijn rolstoel in de hut komen. In de boomhut ontdekken ze een geheim luik waarachter ze een vreemd apparaat en zes oude speelkaarten vinden. Ondertussen vinden er in het hele land allerlei vreemde gebeurtenissen plaats die de politie voor een raadsel stelt. Als de vijf kids erachter komen dat de getallen op de speelkaarten verwijzen naar de data van de vreemde gebeurtenissen, ontstaat er een spoor. Een spoor dat hen zal leiden naar de ontrafeling van het Mysterie van de Schoppen Heer.

Naast Daan de Groot (Cappie), Eefje Paddenburg (Sam), Jermain de Deugd (Siggy), Timo Verbeek (Ruben) en Leonie Elbert (Charlotte) nemen onder anderen Leontine Borsato, Leona Philippo, Raymond Thiry, Vincent Moes en Mike Libanon de andere personages voor hun rekening. CAPS CLUB is een samenwerking tussen Lucille Werner Foundation, TROS, BINGfilm & TV en is mede mogelijk gemaakt door NSGK (Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind).

De opnames voor CAPS CLUB vonden een jaar geleden al plaats en komen nu eindelijk op televisie. De figuratie op de foto(‘s) in Utrecht is door vrijwilligers gedaan, na een oproep via internet.

De televisie CAPS CLUB is te zien op zondag 1 september Nederland 3 / ZAPP - 18.55 uur. De herhaling is op woensdag 16.45 uur Nederland 3 / ZAPP.

Gerelateerde berichten
29-08-2012: Nieuwe TROS tv-serie deels opgenomen in Utrecht
30-08-2012: TROS neemt jeugd tv serie op - NUfoto.nl

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn vader, de piano en dementie

Mijn vader leeft met dementie. Het contact wordt steeds moeilijker, maar zijn liefde voor muziek is gebleven. In deze blog neem ik je mee in een bezoek aan hem. Over onbegrijpelijke zinnen, onverwachte momenten en een oude piano die nog altijd klinkt als een stukje geluk. Mijn vader is altijd gek geweest op pianospelen. Al jarenlang zit hij achter die vertrouwde toetsen te pingelen. Niet dat hij ooit echt mooi heeft gespeeld, en dat weet hij zelf eigenlijk ook wel, maar dat doet er niet toe. Als ik hem zie zitten, met een tevreden blik en zijn vingers op de toetsen, dan maakt het me blij. Want dáár zit hij nog. Daar is hij even in zijn element. Praatjes over alledaagse dingen gaan niet meer. Hij hakkelt, struikelt over woorden, en zinnen zijn amper nog te vormen. In het begin waren het nog drie woorden, waarvan ik er vijf maakte om te begrijpen wat hij bedoelde. Tegenwoordig zijn het losse klanken, half uitgesproken woorden. Maar ik probeer hem uit te laten praten. Onderbreken heeft ...

Help, er gaat een lampje branden - deel 2

We rennen voor een lampje in onze auto, maar lopen voorbij de lampje in onszelf. We krijgen een telefoontje: “Er brandt een lampje op mijn dashboard, kan ik direct langskomen?” Natuurlijk, want rijden met een storing voelt onveilig. Je weet nooit wat er kan gebeuren als je blijft doorrijden. Maar gek genoeg zie ik in mijn omgeving mensen rondlopen die óók lampjes hebben branden. Vermoeidheid, hoge bloeddruk, stress, geen plezier meer in het werk. Signalen genoeg. Toch rijden ze door. En dan sta ik soms in de werkplaats en denk: waarom wordt een auto sneller serieus genomen dan ons eigen lijf? Voor een olielampje wordt meteen de agenda vrijgemaakt. Maar als je hart signalen geeft, of je hoofd het niet meer trekt? “Ach, het komt wel goed. Even doorzetten.” Totdat je stilvalt langs de weg. En geloof me: een motor reviseren kost meer dan even op tijd olie bijvullen. Welk lampje brandt er op jouw dashboard? En ga je eindelijk de garage in of blijf je doorrijden tot je echt ni...

De Figurant: Een dag op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden

Amsterdam - Op een koele voorjaarsmorgen in Amsterdam, waar de zon nog besluiteloos scheen en de stad langzaam ontwaakte, begon mijn avontuur. Het was niet zomaar een dag; het was de dag dat ik terugkeerde naar de set van "Goede Tijden, Slechte Tijden", een plek waar ik jaren geleden als figurant een klein rolletje had gespeeld. Toen was ik de makelaar , een voorbijganger in het snelle leven van soapsterren, maar vandaag zou ik iets anders zijn. Wat? Dat moest nog blijken. Gedeelte van de regiekamer in de keuken bij GTST Ik arriveerde vroeg bij de studio, gewapend met drie verschillende outfits, zorgvuldig gekozen om aan de strikte kledingvoorschriften te voldoen. Geen logo's, geen strepen of stippen, en zeker geen zwart. De kleding werd snel goedgekeurd, en ik werd naar een wachtkamer geleid waar andere figuranten al druk in gesprek waren. Het was een bont gezelschap van enthousiaste mensen die, net als ik, genoten van de kans om deel uit te maken van deze iconische Ne...

Die frons wil maar niet verdwijnen

Ik ben nu een paar dagen op het eiland en eerlijk gezegd… mijn voorhoofd verraadt me. Die frons wil maar niet verdwijnen, alsof mijn hoofd nog steeds in werkmodus staat. Al die maanden doorgeknald, spanning gevoeld, altijd "aan" zodra ik binnenstap. Vooral als ik alleen ben. Misschien beginnen de jaren nu ook mee te praten? Mijn wilde haren zijn inmiddels verdwenen. Al zit wat er nog over is soms aardig door de war. Net als ikzelf. Is dat de leeftijd? Toch merk ik dat ik steeds beter kan relativeren. Sommige dingen kan je nu eenmaal niet veranderen, behalve de manier waarop je ermee omgaat. En eerlijk, ik ben blij dat ik even vrij ben van werk. Ik vind mijn baan nog steeds leuk, maar “even niet” is ook een luxe. En luxe is het hier. Zon, zee, strand… het Middellandse-Zeegevoel in optima forma. Met een briesje en 27 graden voelt dit eind september meer als een cadeautje dan als herfst. Ik zou het hier wel een tijdje volhouden. En weet je wat grappig is? Strand en zee verve...

Blotevoetenpad Buitenplaats Kameryck

Soms heb je niet veel nodig om te genieten. Geen dure schoenen of strak geplande uitjes, maar gewoon... je blote voeten en een avontuurlijke route van drie kilometer. Wat een heerlijke ervaring was dit! Het Blotevoetenpad is echt een aanrader voor jong en oud. Vanaf het eerste moment voel je dat dit pad anders is. Je voeten worden uitgedaagd door gras, schelpen, houten balken en zelfs modderige stukken waar je niet omheen kunt. En dat is precies de bedoeling. Het is een soort natuurlijke voetmassage, maar dan in de buitenlucht. Kinderen rennen en kliederen erop los, en als volwassene kun je hier weer even dat kind in jezelf laten spelen. En af en toe moeten we ook wel eens om onszelf lachen. Kijk ons nou. En het mooie is. Terwijl je voeten voelen, ontspant je hoofd. Je vertraagt. Je beleeft. Het is mindfulness zonder stil te zitten. Heerlijk verfrissend. Na afloop kun je je voeten weer schoonspoelen bij de kraantjes (handig!). En dan is het tijd voor een welverdiende lunch of bor...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Verlangen van Porto naar Santiago

Soms moet je even weg om dichter bij jezelf te komen. Ik ga niet naar een wellness. Niet naar een luxe resort. Ik heb besloten om 258 kilometer te gaan wandelen. Alleen. Van Porto naar Santiago. Van Texel naar ietsje verder Het is alweer even geleden dat ik alleen op pad ging. De laatste keer was op Texel : twee dagen frisse zeewind en zand in mijn schoenen. Leuk hoor… maar dit keer pak ik het wat ambitieuzer aan. Geen weekendje weg, maar tweeënhalve week. Geen eiland, maar twee landen. En niet zomaar een wandeling. Nee, ik ga de Camino lopen in 2026. Van Porto naar Santiago. 258 kilometer. Te voet. In m’n eentje. Gaat het wel goed in je huwelijk? Die vraag krijg ik dus regelmatig. Blijkbaar is alleen op pad gaan verdacht. Maar ik geloof juist dat ruimte geven de brandstof is voor een sterke relatie. Je hoeft niet elk verlangen om te zetten in actie… maar soms moet je dat gewoon doen. Vertrouwen en vrijheid Het draait om vertrouwen. Mijn partner gunt mij deze reis...

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfiet...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt. Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

Voorbereiding Camino de Santiago: mijn eerste stap begint met een rugzak

De eerste stap is gezet. Ik heb mijn rugzak gekocht! Daarmee begint mijn avontuur richting Porto naar Santiago officieel. En eerlijk gezegd… ik kan niet wachten. Waarom ik zonder groep en bagagevervoer ga Geen bagagevervoer, geen georganiseerde groep, gewoon ik en mijn rugzak. Vooral dat laatste vind ik belangrijk. Ik wil het gevoel van onafhankelijkheid ervaren en alles zelf dragen, letterlijk en figuurlijk. Wil ik mezelf tegenkomen onderweg? Vanmorgen vroeg Vera me: “Wil je jezelf tegenkomen onderweg?” Een goede vraag. Ik voel me stabiel en in balans, over het algemeen ook wel zelfverzekerd. Toch verlang ik naar meer rust in mijn hoofd. Minder ruis, meer creativiteit. Ik wil bewust genieten van het moment, van wat er om me heen gebeurt. Wie ben ik zonder werk, vaderschap en partner? Misschien kom ik onderweg wel dichter bij de kern van wie ik ben. Want wie ben ik eigenlijk zonder mijn werk, zonder het vaderschap, zonder partner? Wat blijft er over als ik mezelf helemaal ‘uitk...

XZK for You Media

Zoeken in deze blog