Een klein knuffeltje en dat was het dan. Ze stapte in haar autootje en reed naar station Bussum, om vervolgens te vertrekken naar station Utrecht. Jaren samenzijn ging in een flits aan mij voorbij.
Mijn vrouw is er vandoor en heeft mij achtergelaten met katten. Ik ben dit weekend alleen thuis. Normaal gesproken heb ik de neiging om wat te plannen in een weekend, maar deze keer niet. ‘Ga je nog wat leuk doen,’ vroegen mijn collega’s. ‘Ja, lekker alleen zijn’, antwoordde ik vrijdagmiddag bij het naar huisgaan.
Ik heb het hele weekend alleen voor mezelf. Heerlijk. Wat ik
ga doen? Helemaal niets. Want een mens moet al zoveel, en soms is het ook fijn
om niets te hebben. Ik word wel hier en daar uitgenodigd, maar ik doe net alsof
ik al wat in de planning heb staan. Het gaat niemand wat aan dat ik liever
alleen ben. De rest van de tijd heb ik al genoeg prikkels om me heen. NU EVEN NIET.
Ik ben bij een bijeenkomst van Michael Piemellajtik (zoals
mijn vrouw hem altijd noemt) met de titel ‘Rust in je Hoofd’ geweest. Krijg je Rust
in je Hoofd als je altijd maar doorgaat of als je even wat tijd voor jezelf neemt?
Met z’n tweeën is het leuk, maar ik heb gemerkt dat alleen zijn
ook best goed voelt. Ik heb het prima met mijzelf. En als ik weet dat mijn
vrouw het ook naar haar zin heeft, dan is het leven toch goed zo. Ik heb geen
vluchtgedrag. Ik kan heerlijk in de tuin zitten en naar al het pracht en praal
kijken. Vluchten hoeft niet meer. Ik geniet.
Gerelateerd berichten
31-05-2023: Leven als een student
Reacties
Een reactie posten