Michael Pilarczyk met Rust in je Hoofd

Almere - Samen met mijn Best friend forever/co-worker ga ik op zaterdag 17 september naar de theatertour Rust In Je Hoofd van Michael Pilarczyk in de Kustlinie te Almere.

Wij zitten op de derde rij recht voor het podium. Het voordeel hiervan is dat alles bij je binnenkomt en dat de ruis minimaal is. Michael heeft het over dat we te weinig tijd voor onszelf nemen, waardoor we druk en onrustig zijn in ons hoofd.

Het is bijna een onmogelijke taak om elke dag alles off- en online te volgen. Toch doen mensen elke dag, in het weekend, in bed en op de wc hun best om alles bij te houden. Waarom? En moeten we al het nieuws, wat wij voorgeschoteld krijgen, allemaal geloven? Het zijn zo vaak uitspraken die niet op feiten zijn gebaseerd. Mensen gaan zichzelf identificeren, want het stond immers in de krant. Dus dat zal het wel waar zijn. Door het invullen van het bericht levert dat extra onrust op in je hoofd.

Al eerder besloot ik zelf te stoppen met het lezen van het nieuws, Facebook en Instagram. De media maakt de mensen knettergek. Te pas en te onpas zitten we met elkaar in een crisis als ik hun moet geloven. Daar word ik niet blij van, los van of het wel of niet waar is. De aannames die we maken brengt de onrust in ons hoofd. Het slapen gaat moeizaam en ik word meerdere keren per nacht wakker.

Waarom moeten we zo vaak om ons telefoon kijken of er berichten zijn? Waarom doen we dat, waarom willen we dat? Zelfs al ik mijn telefoon niet in mijn broekzak heb, denk ik nog dat er een berichtje binnenkomt. Zo creëer je toch geen rust in je hoofd?

De belangrijkste vraag aan Michael is, hoe krijg je wel rust in je hoofd. Bij het opstaan en bij het slapen gaan 10x in- en uitademen. Is dat alles? Heb ik daarvoor een duur kaartje betaald? We weten het wel, maar we passen het niet toe. En vooral het laatste daar gaat het om. Wij weten dat we bij tijd en wijle even niets moeten doen, en toch zitten we weer heel snel de status van de wereld op onze mobiel te checken. Dat levert geen rust op in je hoofd.

Als je de rust kan vinden, kan je ook echt dichter bij je hart komen om echt te voelen. Maar heel veel mensen willen dat niet. Ze doen de hele dag hun best om er juist vandaan te blijven. Zoeken allerlei dingen buiten zichtzelf om gelukkig te worden. Sommige mensen reizen zelfs af om te mediteren in Tibet. Echter neem je de proberen die je hier hebt mee naar het land waar je hoopt ervan af te komen…Je hoeft dus niet ver weg om erachter te komen dat alleen jij het zelf kan oplossen. Als jij er niet zou zijn, zou er ook geen probleem zijn. Michael wijst met twee vingers naar zijn hoofd.

We weten soms beter wat een dier nodig heeft en verzorgen het beestje zodat het aan niets ontbreekt. Blijkbaar kunnen sommige wel heel goed voor een ander zorgen, maar niet voor zichtzelf.

Wanneer ben je precies in balans? Michael staat in het midden van het podium. Zo sta je leven je midden in het leven. Dan loopt Michael van het podium af en gaat achter een doek staan. ‘Mensen zien mij niet, hoe kan dat nou? Dat komt omdat ik achter dit doek blijf staan. Niemand ziet je trut. Ga ik het midden van het podium staan zodat iedereen je kan zien. Ga in het licht staan. Maak jezelf zichtbaar.’

Besteed jij je de tijd wel goed? Mensen die zeggen wat ze geen tijd hebben om met de kinderen te spelen, maar vervolgens wel uren televisiekijken. En alles draait om tijd. Tijd is onze grootste vijand, want de tijd tikt gewoon door alles heen, wat er ook gebeurt. Hoe ga jij met je tijd? Is er een later? Niemand weet het. Wacht niet met alles tot je met pensioen bent. Leef je mooiste leven nu!

Het zou makkelijke zijn als op je geboortekaartje meteen ook je overlijdensdatum zou staan. Dan kan je de tijd indelen om nog van alles te doen. Misschien wel jammer, maar het laatste is niet zo en zullen we vandaag moeten bepalen waar we onze tijd aan willen besteden. Neem voldoende rust en leef je mooiste leven. ‘Dank je wel publiek’, zegt Michael. ‘Bedenk elke dag waar je dankbaar voor bent. Als je vrolijk in het leven wil staan, sta je ook vrolijk in het leven. Je bent wie je wil zijn’.

Jij ook bedankt Michael! #dankbaar2U#

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn ouders zijn na 45 jaar weer bij elkaar

Toen ik puber was, gingen mijn ouders uit elkaar. En niet zomaar. Ze verdwenen uit elkaars leven alsof ze elkaar nooit gekend hadden. Geen gesprekken, geen contact, niets. Alleen stilte. Die stilte heeft jaren in mij nageklonken. Het was een verwarrende en verdrietige tijd. Niet alleen omdat ons gezin uiteenviel, maar ook omdat het voelde alsof hun band volledig uitgewist werd — alsof alles wat ooit mooi was, niet meer mocht bestaan. Vandaag, zoveel jaren later — 45 om precies te zijn — gebeurde er iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik deed mee aan een hardloopevenement in Hilversum. Samen met een collega, mijn zoon en zijn stiefvader. Los van elkaar had ik mijn vader én moeder gevraagd of ze wilden komen kijken. Gewoon, als steun langs de lijn. Toen we over de finish kwamen, stonden ze daar. Allebei. Niet ver van elkaar. Sterker nog: opeens stonden ze vlak naast elkaar. Na al die jaren van afstand en stilte stonden mijn ouders ineens weer zij aan zij. Alsof de tij...

Hardlopen met Jacqueline – samen gaan samen aankomen

Jacqueline, mijn collega én inmiddels loopmaatje, besloot vorig jaar dat ze wilde gaan hardlopen. Stoer, dacht ik. Zeker omdat ik een jaar daarvoor juist mijn hardloopschoenen aan de wilgen had gehangen . “Wat vond jij daar nou zo leuk aan?” vroeg ze. Nou, Jacq (zo mag ik haar noemen)… ik vond het vooral fijn dat ík bepaalde hoe hard ik liep. Of ik ging rennen alsof m’n leven ervan afhing, of gewoon joggen met een glimlach – het was mijn feestje. En m’n hoofd werd er lekker leeg van. Nou ja, leeg… opgeruimd. De finish voelde dan als de slagroom op de taart. Of in mijn geval: een frietje met mayonaise en een speciaal tapbiertje na afloop. Maar goed, Jacq wilde serieus aan de bak. “Hoe ga ik het aanpakken?” vroeg ze. Ik zei: “Begin met intervaltrainingen. Dan bouw je het op. En kies een doel.” “Zoals?” “De Hilversum City Run. Je hebt een half jaar. Als jij je inschrijft, doe ik mee.” Ze keek me aan alsof ik net had voorgesteld om de Mount Everest op sneakers te beklimmen. Maar… ze...

Moeder en zoon na 35 jaar herenigd – Ik heb mezelf jaren voor de gek gehouden

Afgelopen week liep ik met mijn moeder langs het strand van mijn favoriete kustplaats, van Noordwijk naar Katwijk. Het was een moment van rust en verbinding, iets dat niet altijd vanzelfsprekend is geweest. Er was een tijd dat ik mijn moeder niet meer wilde zien. Moeder en zoon - de eerste ontmoeting na al die jaren juni 2019 Eind jaren zeventig gingen mijn ouders uit elkaar. In die tijd was dat niet iets waar openlijk over gesproken werd. Een scheiding werd toen nog als een schande gezien, en ondanks dat mijn vader een ander had, werd door de samenleving verwacht dat je bij elkaar bleef. De scheiding trof mijn moeder hard, en ze kon er op de een of andere manier niet goed mee omgaan. Ze raakte verslaafd aan drank. Na school vond ik haar vaak laveloos op de bank, of met een halflege fles aan de keukentafel. Het maakte me woedend. Alsof dat niet genoeg was, begonnen er ook mannen in haar leven te verschijnen. Mannen die niets met kinderen te maken wilden hebben, maar wel met haar. ...

Alles digitaal, wat een feest… toch?

Vroeger lag mijn bureau vol werkbonnen, pennen, krabbels op post-its en een telefoon die altijd deed wat-ie moest doen. Rommelig? Zeker. Maar ik had overzicht. En eerlijk? Het werkte. Tegenwoordig is alles digitaal. Papier is verbannen alsof het besmettelijk is. De computer is mijn maatje. De cloud m’n archiefkast. En internet… tja, da’s zowat m’n levensader geworden. Tot die levensader ineens dichtslibt. Het leek zo’n doodnormale dag: koffie in de hand, een klant die vrolijk binnenloopt, een monteur die een auto de werkplaats inrijdt. Ik neem plaats achter mijn computer, druk op de knop... en toen gebeurde het: helemaal niks. Ik zat daar. In stilte. Met m’n koffie en een glimlach die steeds krampachtiger werd. Want hoe bel ik een klant als ik het nummer niet heb? Hoe weet ik welke auto klaar is als alles vastloopt? Alles wat ik nodig heb, zit opgesloten in een zwart scherm dat niets meer terugzegt. En dan komt die gedachte: “Was het vroeger dan toch beter?” Misschien zit ik in...

Wie is je vader? - Een oorlogsgeheim ontsluierd

Eibergen Hilversum - Elke week zat ik aan de buis gekluisterd wanneer tante Es in haar kleurrijke jurk met een breed gebaar vroeg: "Wie is je vader, wie is je moeder?" Het was een vraag die al zoveel verhalen had blootgelegd, maar bij ons thuis had het een veel diepere resonantie. De familie van mijn moeder was altijd duidelijk geweest, maar de kant van mijn vader? Dat was een compleet mysterie. De heer Spilleman Eibergen 45 jaar (vader) Mijn vader, geboren in de Oorlogswinter, vertelde vaak dat hij het gevoel had anders te zijn dan zijn drie broers. Hij werd altijd een beetje anders behandeld, keek anders naar de wereld, en ergens voelde hij zich altijd een buitenbeentje. Maar waarom? Het verhaal dat rondging was dat hij verwekt was voor een zak aardappelen. Een verhaal dat in de Achterhoek, waar hij vandaan kwam, met een mengeling van schaamte en gêne werd gesproken. In het pittoreske dorpje Eibergen, te midden van de uitgestrekte groene velden en eindeloze maisvelden, vo...

Alex en Jacqueline Glijn bij Radio 6FM

Huizen – Ze staan al een hele tijd op mijn interview wenslijstje, en vandaag gaat mijn wens in vervulling. Met wie: Alex en Jacqueline Glijn. Waar: Radio 6FM studio in Huizen – Het programma Gooi en Eemland Actueel - sportredactie. Verwachting: Een leuk interview met mijn helden. Werkelijkheid: Veel leuker dan ik had gehoopt – Mijn verwachtingen zijn overtroffen. Te zien: Op 17 december bij Dance-Point Huizen. Alex en Jacqueline Kort Naam: Alex Geboren: 19 maart 1968 Naam: Jacqueline Geboren: 3 maart 1978 Wonen in: Spijkenisse Relatie: Getrouwd met Jacqueline van Ouwerkerk. Ze hebben samen vier kinderen uit het vorig huwelijk van Alex en Jacqueline heeft twee katten. Kennen we van: Hollands’s Got Talent 2010. Bijzonder: Alex en Jacqueline Glijn doen met heel veel passie en liefde aan rolstoel dansen. Een paar weken geleden kwam ik Gordon bij de Vorstin tegen. Ik vertelde hem van mijn interview en vroeg hem een vraag aan Alex en Jacqueline te stellen. De vraag van Gordon: ‘Zijn ...

Manna Kwak&Frank van Overeem bij 6FM

Huizen - Overdag is hij meester Frank van Overeem op de OBS Bijvanckschool in Blaricum, en zijn grote passie is hardlopen. Manna Kwak is de trainster bij de 'lekker hardlopen.nl club' met ongeveer zestig mensen. De 6FM studio 2 is klein, maar heeft als grote voordeel dat je actief met de sporter(s) achter de microfoon kunt gaan staan. Niet dat we rondjes gaan hardlopen in de studio, dat gaat natuurlijk niet. Maar je kunt er wel wat meer bewegen, en daar gaat het onderwerp van deze week ook over: lekker bewegen, lekker hardlopen. Het leuke is dat ik Frank van Overeem ken als meester Frank van de OBSBijvanck , maar hem misschien nog wel beter heb leren kennen van de vele hardloopwedstrijden bij ons in de regio. Hoewel, in onze regio? We zijn elkaar ook al een keer bij de halve marathon van Hoorn-Medemblik tegengekomen. Manna Kwak ziet er ontzettend goed uit voor haar leeftijd. Ze heeft altijd heel veel met sport gedaan, en ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat ze daardoor oo...

NVC en G-Voetbal bij 6FM

Naarden - Elke week hebben we het over een sport. Deze week hebben wij het over G-Voetbal, wat is dat precies? Brian de Leeuwe heeft drie gasten op bezoek. Voetbal is bedoeld voor mensen die vanwege een lichamelijke en/of verstandelijke beperking belemmerd zijn in hun bewegingsmogelijkheden. Zij kunnen daardoor niet of moeizaam hun plek vinden in het 'reguliere' voetbal. De KNVB biedt dezelfde kwaliteit, service en benadering. Het enige verschil is, dat bepaalde aspecten worden aangepast wanneer dat nodig is. Het motto luidt: Normaal wat normaal kan, speciaal wat speciaal moet! Bert Lazoe, Henk Tip en Bert van Mierlo praatten er over met Brian de Leeuwe in de studio van radio 6fm. Het interview liep voor de eerste keer best vloeiend en de gasten hadden het prima naar de zin. Je speelt met een keeper en 6 veldspelers 2x 25 minuten. Er zijn wat spelregels aangepast. Iedereen kan van 6 t/m 17 jaar meedoen. Het gaat niet zo zeer om het niveau, maar wel om de lol mee te doen. Er is ...

De 1e International Amsterdam Motor Show (IAMS)

Een nieuwe autoshow in de RAI Amsterdam, waar heden, verleden en toekomst bij elkaar komen! In het paasweekend van 2018 vindt de eerste editie plaats van een nieuwe traditie in Nederland, de International Amsterdam Motor Show. Na een jarenlange afwezigheid van een (inter)nationale autoshow in Amsterdam kan Nederland weer uit zien naar een spectaculair auto evenement. IAMS Deze IAMS zal het accent leggen op auto’s die de harten sneller doen kloppen. Stuk voor stuk auto’s voor de autoliefhebber. Je kunt uit binnen- en buitenland de meest bijzondere supercars verwachten, maar ook de meest bijzondere klassieke auto’s, aanverwante lifestyle producten en accessoires, maar ook aandacht voor motorperformance van de bovenste plank en een knipoog naar de nationale en internationale autosport. Maar ook de toekomst is er te zien op een speciaal themapaviljoen voor innovatie en elektrisch rijden. IAMS De IAMS vindt plaats in de karakteristieke Europahal met aanleunende hallen ...

Hoe ik mijn eigen hoofdpijn veroorzaakte

Al weken had ik last van steken in mijn hoofd. Een zeurende, bonkende pijn die zich van mijn schouder naar mijn linkerslaap verplaatste en later ook de rechterkant begon te teisteren. Midden in de nacht werd ik er wakker van. Wat is dit toch? Ik ben niet iemand die snel naar een pilletje grijpt, maar zelfs ik kon niet anders dan een paracetamol nemen. Misschien dronk ik te veel koffie? Sinds de overname van het bedrijf is de koffie veranderd. Misschien kon mijn lichaam daar niet tegen? Dus besloot ik een paar dagen thee te drinken. Maar nee, de hoofdpijn bleef. En ik miste de koffie. Dan maar een andere theorie: te weinig beweging? Een vastzittende schouder? Of misschien mijn kussen? Ik probeerde alles. De pijn bleef. Het begon op mijn humeur te drukken. Ik probeerde het te verbergen, maar voelde me ellendig. Misschien lag het aan het werk. We gingen van papier naar digitaal en ik was daar al weken in mijn hoofd mee bezig. Vandaag was de dag. Zou ik het kunnen bijhouden? Zou ik het...

XZK for You Media

Zoeken in deze blog