Einaudi bezorgde het publiek met zijn fluwelen handen een prachtig concert. De bijna 5000 bezoekers hadden vrijdagavond allemaal een zitplaats in de paleistuin. Natuurlijk speelde hij de soundtrack van de speelfilm Intouchables (2011). Het was zijn definitieve doorbraak bij het internationaal publiek.
Nog helemaal niet zo lang geleden ontdekte ik de muziek van Einaudi.
Door zijn manier van spelen raken sommige nummers mij in het hart. Hij speelt
geen drama, waardoor het naar de keel grijpt, maar heel berekend rustig toets
voor toets. En juist dat is wat het zo mooi maakt.
Einaudi begon ingetogen te werk op zijn piano. Later liet hij zich begeleiden door twee strijkers en een percussionist. In de loop van de avond steeg het tempo en dat was aangenaam. Het publiek mocht alleen tussen de nummers door naar de wc, anders zou het te veel storen.
Het was heel fijn om bij dit concert aanwezig te mogen zijn.
Ik had hier niet op gerekend. Het was namelijk al heel snel uitverkocht. Ik heb
mij op de reservelijst laten zetten en niet meer op een kaartje gerekend. Totdat
ik zondagmiddag in mijn mail keek. Ik had van een half uur nog slechts 5
minuten de tijd om te reageren. Er was een keert vrij gekomen. Of ik die wilde
kopen? Ik was er dus bij.
Reacties