XZK for You Media

Vandaag ben ik in een goede moed en klaar om er een leuke dag van te maken. Ik ben gevraagd voor een video-opname en fotoshoot voor bedrijf X. Vol goede zin rijd ik naar Rotterdam. Binnen aangekomen zie ik een groep collega’s aan tafel zitten, allemaal verzonken in hun telefoons. Een enkeling kijkt op, werpt een vluchtige blik en gaat weer terug naar het scherm. Gilbert Vogt figureert bij diverse producties Een jonge dame loopt op me af en vraagt wie ik ben. “My name is Bond, James Bond,” denk ik, maar ik houd het bij mijn eigen naam. Ze kijkt op haar lijst, zet een streep en vraagt of ze iets voor me kan inschenken. “Ja graag, een zwarte koffie.” Ik neem plaats aan de tafel en begroet de mensen om me heen. Hier en daar een knikje, maar voor de meesten blijft hun mobiel de grootste prioriteit. Ik heb een aantal setjes kleding bij me; de meeste anderen dragen een jasje. Wanneer de regisseur binnenkomt, sta ik op en schud zijn hand. Hij bepaalt straks in welke positie ik kom te staan.

Vandaag gaan we op avontuur naar Groet. Waar gaan jullie heen? De meeste mensen denken bij een stranddagje aan bekende plekken zoals Scheveningen, Zandvoort of Bergen aan Zee. Maar Groet? Dat zegt ze vaak niets. “Waar ligt dat dan?” Nou, het ligt in de buurt van Hargen aan Zee, Petten en Callantsoog. Als ik zeg dat het vlakbij Egmond aan Zee is, begint er misschien een lichtje te branden. Strand bij Groet En daar heb je meteen het geheim van Groet te pakken: het is heerlijk rustig omdat weinig mensen dit stukje kust kennen. Misschien zou ik er eigenlijk helemaal niet over moeten schrijven, want stel je voor dat het een tweede Zandvoort wordt. Maar eerlijk gezegd, zie ik dat niet zo snel gebeuren. Waarom? Omdat er niet zoveel te doen is. Er is geen boulevard vol winkels en attracties. Slechts twee strandtenten sieren het zand, waar je kunt eten en drinken. Voor wie vermaak zoekt, is dit niet de juiste plek. Maar voor wie houdt van stilte en rust, is het perfect. Hier heb je alle ruim

Dalfsen - Voor lange tijd heb ik mezelf voorgehouden dat ik mijn innerlijke rust alleen in het buitenland kon vinden. Maar steeds vaker besef ik dat ware rust veel dichterbij huis te vinden is, als ik maar de moeite neem om de verborgen plekken op te zoeken. Onlangs heb ik een van die schatten ontdekt: de klompenpaden . En wat een verrassing bleek dat te zijn. Het is een vroege ochtend. De deuren van ons verblijf staan open en ik bevind me te midden van de bossen. Terwijl ik plaatsneem op een van de rieten stoelen, word ik omringd door het gezang van vogels, die blijkbaar ontzettend veel te vertellen hebben. De eerste stralen van de ochtendzon breken door de bomen en strelen mijn gezicht. Het is een heerlijk moment, en wat nog verbazingwekkender is, is dat deze plek zich op nog geen 100 kilometer van ons huis bevindt. De stilte en de rust om me heen zijn van onschatbare waarde. Thuis is er altijd wel ergens geluid: het gezoem van auto's op de snelweg, het geraas van vliegtuigen

In het kader van Rust in je Hoofd zijn we vandaag een experiment begonnen. Elke dinsdag- en donderdagavond gaan we na het werk geen televisiekijken, niet op onze mobiel zitten en geen laptop openen. We eten onze maaltijd aan tafel. Waarom doen we dat? Beeld en Geluid op zwart en Rust in je Hoofd De hele dag hebben we al genoeg prikkels en dat gaat door tot we naar bed gaan. Het gevolg is dat we minder goed kunnen slapen en zelfs onrustig zijn. We weten het niet zeker en daarom doen we dit experiment. Ik heb het niet ergens gelezen of gezien. Dit experiment is door mijzelf bedacht. Ik wil heel graag ontdekken wat het met mij doet en daarom schrijf ik erover. Bij thuiskomst leg ik mijn mobiel in de kast. Als mijn vrouw gaat koken, kijk ik meteen naar de kast. Ja, daar ligt mijn mobiel. Ik heb de neiging om hem te pakken en het nieuws op Google te gaan lezen, maar ik doe het niet. Het idee om hem te pakken en het niet doe voelt apart. Het mobieltje is in principe altijd bereikbaar. Een

Het is nooit meer stil. Het is nooit meer stil in mijn hoofd. Goede Vrijdag - Het is nooit meer stil in mijn hoofd Ik word wakker als de wekker gaat. Ik hoor de vogeltjes fluiten. Ik hoor de kraan lopen. Ik hoor de kat geeuwen. De auto’s rijden door de straat. Het is nooit meer stil. Het is nooit meer stil in mijn hoofd. Auto’s toeteren, ze trekken bij het verkeerslicht op. De muziek staat aan. Ik luister het journaal. Ik luister naar mijn favoriete podcast. Collega’s zeggen elkaar gedag. De klanten komen binnen. Het is nooit meer stil. Het is nooit meer stil in mijn hoofd. De telefoon gaat. Auto’s worden naar binnen gereden. Ze zijn mooi gepoetst. Er is overleg. Wat wil jij drinken? Wat kan ik voor u inschenken? Het is nooit meer stil. Het is nooit meer stil in mijn hoofd. Als ik thuis kom begint mijn vrouw over haar werk te vertellen. We kijken Boulevard. Er valt genoeg om alles te lachen. Bij de buren rent een kind de trap op. De buurman gaat drummen. De camper wordt vol

Herrie is overal, maar waar kan je nog stilte krijgen? Ik worstel steeds vaker met deze vraag. Als ik snel nadenk kan ik slechts twee plekken bedenken die echt stil waren. Grote Kerk in Breda - Wat hoor ik nou? Het zijn mijn favoriete eilanden Schiermonnikoog (NL) en Samos (GR) waar ik de afgelopen jaren nog echt verrast werd door de stilte. Het was bijna eng om ineens weer alleen maar wind- en zeegeluiden te horen. Ben ik zo gewend geraakt aan ruis dat ik nauwelijks meer weet wat stilte is? Het leven lijkt steeds vaker alleen op het beeldscherm plaats te vinden. Bijna elke seconden kijken we op ons apparaatje om te volgen wat er in de wereld gebeurt. De prikkelingen gaan de hele dag door. Sommige nemen het apparaatje zelfs mee naar bed. Is dat wel normaal? Maar wat eigenlijk normaal? Of is dat de nieuwe norm? En wie bepaalt die nieuwe norm dan? Als ik door het bos loop, wil ik graag overvallen worden door stilte. Dan weet ik dat dit de goede weg is. Een weg die mij ruimte