Beeld en Geluid op Zwart

In het kader van Rust in je Hoofd zijn we vandaag een experiment begonnen. Elke dinsdag- en donderdagavond gaan we na het werk geen televisiekijken, niet op onze mobiel zitten en geen laptop openen. We eten onze maaltijd aan tafel. Waarom doen we dat?

Beeld en Geluid op zwart en Rust in je Hoofd

De hele dag hebben we al genoeg prikkels en dat gaat door tot we naar bed gaan. Het gevolg is dat we minder goed kunnen slapen en zelfs onrustig zijn. We weten het niet zeker en daarom doen we dit experiment. Ik heb het niet ergens gelezen of gezien. Dit experiment is door mijzelf bedacht. Ik wil heel graag ontdekken wat het met mij doet en daarom schrijf ik erover.

Bij thuiskomst leg ik mijn mobiel in de kast. Als mijn vrouw gaat koken, kijk ik meteen naar de kast. Ja, daar ligt mijn mobiel. Ik heb de neiging om hem te pakken en het nieuws op Google te gaan lezen, maar ik doe het niet. Het idee om hem te pakken en het niet doe voelt apart. Het mobieltje is in principe altijd bereikbaar. Een stem in mijn hoofd zegt: Pak me dan. Pak me dan…Ik doe het niet.

Na het eten gaan we tussen 19.00 – 20.00 uur in het bos wandelen. We praten honderduit met elkaar over van alles en nog wat. Normaal zitten we met het bord op onze schoot naar de televisie te kijken. We zeggen dan niets tegen elkaar. We kijken wat er op de beeldbuis gebeurt.

Tijdens het wandelen zien we zonnebloemen. Zal ik daar een foto van maken? Oh, nee, ik heb mijn telefoon in de kast liggen. Geen mobiel mee tijdens het experiment.

We lopen na het wandelen door het bos langs een paar huizen. Waar de mensen thuis zijn staat de televisie aan, zitten ze op hun mobiel of iPad. Gek toch dat mensen zoiets doen? Wij doen het normaal ook, behalve vanavond.

Ik heb vooral een hekel aan programma’s die je elke dag moet volgen. Producenten en uitzenders willen dat mensen elke dag televisiekijkt en daaromheen maken ze reclame. Na een paar keer dezelfde reclame gaat het in je hoofd zitten wat wellicht tot een aankoop gaat leiden.

Wij zeggen wel eens tegen elkaar dat we nergens tijd voor hebben, maar hoe komt dat eigenlijk? Waar besteden we onze tijd dan aan?

Onze mobiel gebruiken we al lang niet meer om alleen om te bellen. We luisteren muziek, kijken televisie, doen onze bankzaken, zoeken dingen op via Google, navigeren naar elke plaats. We lijken niet meer zonder te kunnen. Maar goed, vanavond ligt de mobiel in de kast en daar blijft hij liggen. Anders is het experiment meteen mislukt.

De stilte is zo fijn. Ik hoor op dit moment alleen de kat geluidjes maken. Ik hoor de auto’s door de straat rijden en verder niets. Tijdens het experiment mag er ook geen radio aan.

Mijn vrouw zegt nooit aan lezen toe te komen. Zij ligt nu op de bank een boek te lezen. Ineens is het wel mogelijk om een boek te lezen, omdat we aan het experiment Rust in je Hoofd zijn begonnen. De tijd om te lezen is er altijd geweest, maar was de televisie belangrijker. Het is ook een gewoonte om bij thuiskomst meteen de televisie aan te zetten.

Naar de televisie kijken of op een ander scherm loeren gaat veel tijd in zitten. Gemiddeld zitten mensen al meer dan twee uur op hun mobiel te kijken. Daar komt nog eens bij dat mensen meer dan twee uur beeldbuizen. Tja, dan is je avond al snel om en heb je geen tijd meer om een boek te lezen.

Ik heb inmiddels Instagram en Twitter verwijderd. Facebook heb ik nog wel, maar daar ben al bijna drie jaar niet actief meer. De Facebook app zit niet op mijn mobiel. Ik lees geen nieuws meer en kijk nauwelijks nog talkshows. Ik vraag me steeds vaker af, wat levert het mij op als ik ga kijken? De volgende dag weet ik al niet meer wat ik heb gezien. Dus hoe belangrijk is het nou precies?

Ik ben nu weer aan het schrijven omdat ik meer Rust in mijnHoofd heb. Nu hoop ik nog wel wat creativiteit te krijgen om ook een leuk verhaal te maken. Voorlopig doen we dit twee avonden.

Gerelateerde berichten
17-09-2022: Rust in je Hoofd met Michael Pilarczyk
12-05-2020: Rust op Schiermonnikoog

Reacties

Populaire posts van deze blog

Reisverhaal Texel: Ontdekkingstocht naar mezelf

Dag 1- De ochtend begint met een rit van Huizen naar Den Helder. Het is druilerig weer, en rond Amsterdam lijkt iedereen tegelijk de weg op te gaan. Het verkeer kruipt voort, maar ik blijf kalm. Mijn stoelverwarming staat op standje “verbranden,” en een podcast houdt me gezelschap terwijl de ruitenwissers ritmisch heen en weer gaan. Geen stress—ik ben op tijd vertrokken, en file of regen kan me niet raken. Bij de veerboot aangekomen, verbaas ik me over de prijs: €2,50 voor een retourtje, goedkoper dan een kop koffie van €2,60. Terwijl ik op de boot stap, lijkt het weer zich ineens te bedenken; de regen stopt. Het is druk aan boord, maar ik voel me ontspannen. Dit is het seizoen waarin je de auto nog naast de boot kunt parkeren, een zeldzaam voordeel van reizen buiten de zomermaanden. Mijn wandeltocht begint door de weilanden en duinen, richting de zee. Zodra ik de kust bereik, voel ik een intense vrijheid. Geen mensen in de buurt, alleen ik en de uitgestrekte leegte van het strand.

Visagie bij Mimiko in Mijdrecht

Mijdrecht - Een visagist(e) word je niet zo maar, daar moet je wel wat voor doen. Een opleiding duurt ruim een half jaar en daarna is het net zoals het halen van het rijbewijs: vooral oefenen, oefenen op zoveel mogelijk mensen. Mimiko Lara de Jong - Foto: Gilbert Vogt Het is niet zo dat er maar een dikke laag make-up wordt aangebracht en klaar. Er wordt heel vaak heel subtiel gewerkt om en persoon er net even wat natuurlijker uit te laten zien dan zonder make-up. Het is ook bijna niet mogelijk om een foto er goed te laten zien zonder dat het gezicht op een natuurlijke manier wordt gecamou-fleerd. Een goede visagist(e) weet bepaalde effecten te creëren die positieve bijdrage levert aan het totaalbeeld van een persoon. Door een goede visagie heeft een model een mooiere uitstraling en heeft de fotograaf minder tijd nodig voor de nabewerking.

Dementie: Een gesprek dat we niet kúnnen uitstellen

Dementie. Wanneer die diagnose wordt gesteld, voelt het vaak alsof er een onuitgesproken vonnis geveld wordt. Een langzame maar zekere aftakeling van de geest, een weg die leidt naar steeds minder herinneringen, minder woorden, minder "er zijn". Voor mij voelt het alsof er een gesprek gevoerd moet worden – over de dood. Niet omdat ik er klaar voor ben, want dat ben ik zeker niet. Maar ik besef dat we nu nog in de positie zijn om het gesprek te voeren. Straks kan het te laat zijn. Dan is het vijf over twaalf en zijn de mogelijkheden om nog zelf te kiezen verdwenen. Het is een lastige plek om te zitten, aan de rand van dit gesprek. Ik voel niet dat ik degene ben die moet bepalen hoe we deze reis door dementie moeten maken. Maar ik voel wel dat ik er iets over mag zeggen, dat ik het onder de aandacht mag brengen. We leven in een wereld waarin de neiging bestaat om de moeilijkste beslissingen voor ons uit te schuiven, vooral als het gaat om iets ongrijpbaars en pijnlijks als het

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als

Wat buiten mijn invloed ligt, laat ik los.

Wandelen. Hoe langer ik het doe, hoe leuker het wordt. Er is iets magisch aan buiten zijn, de frisse lucht die mijn hoofd leegmaakt, het geluid van mijn eigen stappen dat het tempo van mijn gedachten bepaalt. Alleen, met z’n tweeën of in een groep – iedere situatie heeft z’n charme. De afwisseling maakt het extra bijzonder. Vaak trek ik eropuit in mijn eigen omgeving, maar ook nieuwe plekken verkennen geeft een speciaal soort energie. Binnenkort ga ik twee dagen naar Texel, alleen. Een mini-avontuur dat ik nu al voel tintelen. Vanaf de boot wandel ik langs de kust naar het Cocksdorp, waar ik overnacht, en de volgende dag loop ik weer terug. Het is een plek die ik al vaker bezocht heb – ik heb er gefietst en een halve marathon gelopen – maar dit specifieke pad is nieuw voor me. Ik kijk uit naar de weidsheid van de kust, de wind die me vooruit blaast en het gevoel van vrijheid dat zulke wandelingen me altijd brengen. Vrijheid, ja, dat is een van de mooiste cadeaus in het leven. Net a

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfietsen en ve

Jorg Smeets op 6fm

Huizen - NVC-trainer Jorg Smeets gaat naar Zuidvogels. Brian de Leeuwe voor het eerst als sportverslaggever, met 13 gesloten vragen die alleen met 'ja', en 'nee' waren te beantwoorden. Jorg heeft passie voor het voetbal en komt realistisch over. Hij zegt gewoon wat hij denkt. Lang geleden was hij voetballer bij Volendam, maar nu heeft hij niets meer met zijn oude club. Vrouwenvoetbal is iets wat vrouwen maar moeten doen, maar Jorg heeft er eigenlijk niets mee. Oud voorzitter van NVC, Jaap Modderaar is afgelopen week plotseling overleden en dat raakte Jorg zichtbaar. Hij had met hem een goede band opgebouwd en het voelde nog allemaal onwerkelijk. Een uitzending van ongeveer acht minuten, heeft zeker tien minuten aan een voorgesprek nodig. Na de opname is er ook nog altijd even gelegenheid om na te praten. In het nagesprek is de spanning er van de gasten meestal vanaf en praten ze honderd uit. Het is leuk om in een super korte tijd een band met elkaar op te bouwen (lees:

Autocentrum Pordon Utrecht | officiële Mercedes-Benz dealer in Midden-Nederland

Autocentrum Pordon voert het Mercedes-Benz en ligt aan de Franciscusdreef 68-70 in Utrecht Pordon Autocentrum aan de Franciscusdreef in Utrecht Service en kwaliteit staan centraal bij onze dienstverlening. De gastvrije en persoonlijke benadering van onze professionele verkoop- en werkplaatsteams versterken het familiegevoel binnen het bedrijf. Wij doen dat - in een ontspannen en ongedwongen sfeer- om alles zo aangenaam mogelijk te maken. Wie heeft er nog foto's van Pordon? allesopvierwielen@outlook.com Gerelateerde berichten 15-03-2010 Toon Hermans Pordon: 40 jaar Mercedes-Benz Utrecht december 2000 - Autobedrijf Pordon is volgens de kronieken van DaimlerChrysler Nederland 40 jaar Mercedes-Benz dealer. Als oprichtdatum van het bedrijf moet het jaartal 1927 worden genoemd, het jaar waarin de vader van Pim en Hans Pordon een algemeen garagebedrijf startte. Een tijd waarin autorijden slechts voor een elite was weggelegd. Pordon Nieuwegein - StergamPordon - Stern Aut

Sloop behangfabriek BNI in Huizen

Vanmiddag liepen we langs het terrein van BNI, de behangfabriek aan de Rokerijweg in Huizen. Daar zijn ze begonnen met het slopen van de fabriek. Foto: Gilbert Vogt - Sloop BNI in Huizen Eerder is bekeken of de panden onder monumentenzorg zou kunnen vallen. Blijkbaar niet, want vandaag hebben we gezien dat er opdracht is gegeven om de panden te slopen Heel benieuwd wat de plannen zijn tussen de Haven en Oude Dorp?

Dick Krommenhoek bij radio 6FM

Naarden/Huizen - Dick Kommenhoek is een echte trainer, met zijn trimschoenen en trainingspak aan kan hij zo door naar het veld. Het is een aardige vent, maar dat alleen is niet voldoende om een goede trainer te zijn. Zijn baan bij Zuidvogels is eigenlijk nog niet klaar, maar het ontbreekt aan de juiste chemie om met elkaar door te gaan. Bij Zuidvogels is het wat onrustig en er is wat te veel verloop wat de continuïteit niet te goede komt. Dick heeft bij verschillende clubs maar kort gewerkt, toch is er voor zijn toekomstige club NVC voldoende vertrouwen om hem als trainer te halen. Grappig detail is natuurlijk dat de huidige hoofdtrainer van NVC Jorgen Smeets als hoofdtrainer naar de Zuidvogels gaat. Jorgen is bij NVC al meer dan zes jaar bezig, toch ziet Dick dat niet als een probleem. Hij wil graag doorgaan waar Jorgen is gebleven. Gooi en Eemland Actueel - trainerswissel Zuidvogels - NVC > 17-04-2010Hoofdtrainer Dick Krommenhoek van Zuidvogels en Jorg Smeets van NVC uit Naarden

XZK for You Media

Zoeken in deze blog