Doorgaan naar hoofdcontent

Burgemeester van Huizen loopt Wolfskamerloop 2011

Huizen - Als je iets aan het volk belooft, dan moet je het ook doen. Ik heb met Burgemeester Fons Hertog afgesproken om samen de Wolfskamerloop van 2011 te gaan harlopen.

Afgelopen weekend heb ik een aantal 6FM live interviews bij de Wolfskamerloop en de Zumbamarathon in Huizen opgenomen. Het leuke van semi-live (handy recorder) opnemen is: het is spontaan. Je weet gewoon niet wat de ander gaat zeggen, of welke emoties er op dat moment bij die ander spelen, en voor het laatste ben ik wel in. Ik vind het namelijk geweldig om iemand na de finish op te vangen en te vragen hoe hij of zij deze hardloopwedstrijd heeft ervaren. Wat gaat er dan door iemand heen?

Ik had leuke gesprekken(jes) met Frank van Overeem, Michael Parramore, een van mijn favoriete triathlete: Marleen Vos, Rob Joosten, mijn held: Niek Heldoorn, Paul Vuyst, Anneke Adolfse, Bas Krijnen, en alle andere sporters die ik bij de start- en finish heb ontmoet. Maar de meest opvallende, en die nog niet in het rijtje is opgenoemd, was burgemeester Fons Hertog van Huizen. Na het startschot stond ik dicht tegen onze burgervader aan om vervolgens met hem de volgende afspraak te maken: In 2011 lopen wij samen de Wolfskamerloop. Ik heb het op band opgenomen, en ontsnappen is dus zinloos.

Bij het maken van de interviews moet ik echt op iemand aflopen, en de juiste vragen stellen. Gelukkig lukt het mij steeds beter om mijn verlegenheid aan de kant te zetten, en mijn ding te doen. Gisteravond heeft Jan van Galen, al mijn opgenomen stukjes, op de computer ingeladen, en ik heb ze ook afgeluisterd. Ik praatte iets te hard door de microfoon, en bedacht me ook iets te laat dat ik mijn oortjes in had moeten doen. Dan had ik mezelf al meteen bij het opnemen kunnen horen, en het nog kunnen corrigeren. Des al niet te min had ik een ongelooflijk leuke middag.

Zondagmiddag was ik niet alleen bij de Wolfskamerloop, want toen de 10 km van start was gegaan, ben ik op de fiets naar Coronel geweest. Daar werd de
Zumbamarathon door Monica de Boer georganiseerd. Allemaal vrouwen, en een man stonden net klaar om van start te gaan. Met 80 deelnemers, over drie zalen verdeelt, danste iedereen voor het goede doel van Pink Ribbon. Ik vond het behoorlijk indrukwekkend om iedereen zo bezig te zien. Uitzending gemist: Gooi en Eemland Actueel - Zumbathon >

De bestandjes van deze twee activiteiten, van 31 oktober 2010, heeft Jan mee naar huis genomen. Ik ben heel benieuwd of het lukt om een leuke impressie van die dag te maken. Update: 04-11-2010 De Wolfskamerloop is nu al beschikbaar.

Luister mee en klik:

03-08-2011 update - Burgemeester meldt zich om medische redenen af voor de Wolfskamerloop 2011 lees meer...

Reacties

  1. Leuk om mezelf op de foto te zien... Zeg hoe kom je eraan?
    Leuk verhaal, volgend jaar gaan we voor de 10 km ! En jij doet mee? Geweldig, nog meer enthousiaste mensen !

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt.  Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als Joy

Herinneringsrit maken

Het zonlicht danste speels over de blauwe lak van mijn geliefde cabriolet terwijl ik mijn vader meenam op een rit door de tijd. Met elke kilometer die we aflegden, werden niet alleen de wegen onder ons doorgerold, maar ook herinneringen en emoties die als landschappen aan ons voorbijtrokken. In de stilte van onze gedeelde momenten, realiseerde ik me hoe weinig mijn vader de laatste jaren vroeg over mijn leven, mijn werk. Hoe ik hunkerde naar een blijk van interesse, naar een simpele vraag over mijn dagelijkse bezigheden. Misschien was het egoïstisch van mij om te hopen dat hij ooit uit eigen beweging mijn werkomgeving zou willen zien, maar die hoop was er wel. En toch bleef die verwachting onvervuld. Dus nam ik het heft in eigen handen, en besloot ik hem mee te nemen op deze rit. Een poging om hem een glimp te laten opvangen van mijn wereld, voor het geval dat hij ooit niet meer in staat zou zijn om dat zelf te doen. Het was een rit van hoop, van verlangen naar verbinding

Toon Hermans en zijn twee sterren

Bos en Duin - Het is alweer tien jaar geleden dat Toon Hermans is overleden. Ik weet nog als de dag van gisteren onze eerste en laatste ontmoeting. Toon Hermans - Mercedes Benz - Gerard Mulder en Gilbert Vogt - Autocentrum Pordon Utrecht In 1998 werkte ik voor Mercedes Benz dealer Pordon. Dit bedrijf was gelegen op de Autoboulevard in Utrecht. Het bijzondere van het bedrijf was de laagdrempeligheid. Dit kwam door het eenvoudige gebouw en de gastvrije toegankelijkheid van het personeel. We hadden Mercedes Benz in huis, maar wij waren zo gewoon gebleven. Iedereen was daar altijd van harte welkom. In september 1997 kregen wij de opdracht om de Mercedes Benz 500 SEC van Toon Hermans te mogen restaureren. Tot het moment van ophalen, stond de auto 'een beetje afgedankt groen' onder de carport van zijn tuin. Toch had deze steropmotorkap-grill een bijzondere waarde voor hem. In deze auto reed hij namelijk altijd samen met zijn Rietje 'zijn ster' alle theaters van Neder

Gebouw van het voormalige hotel-restaurant De Gooische Boer verloedert in Bussum

Sinds januari 2018 staat voormalig Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer en later autobedrijf Van Kooy aan de kruising Amersfoortsestraatweg 43/ Huizerweg  leeg, en het pand holt achteruit - de ziel is verdwenen. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer  Een supermarkt heeft in 2020 een gooi gedaan om het pand te betrekken. Echter staken de omwonenden daar een stokje voor en ging het hele plan niet door. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer  Als je nog even wacht kan je niet veel meer met het pand doen, behalve platgooien. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer  Kijk er niet gek van op als er straks een appartementencomplex wordt gebouwd met uitgebreide faciliteiten voor de bewoners. Bij de ingang staat een bord: De Gooische Boer 😊 Gerelateerde berichten 01-07-2007:  Mercedes-Benz dealer Van Kooy Bussum 16-07-2017:  Mercedes-Benz Van Kooy dealer 10 jaar later - zie filmpje hieronder

Kamp Westerbork

Herinneringscentrum Kamp Westerbork is een museum waar de geschiedenis van Kamp Westerbork wordt verteld. Het museum ligt aan de weg Oosthalen, zo'n drie kilometer van het voormalig kampterrein. Foto: Samsung Westerbork Het stond al een hele tijd op mijn lijstje om dit kamp te bezoeken, maar het laatste duwtje kwam na het lezen van het indrukwekkende boek ’t Hooge Nest van Roxane van Iperen . Zij heeft me het laatste duwtje gegeven om het Kamp Westerbork te gaan bezoeken.  En zo liep ik met mijn vader van het museum door de bossen naar het kampterrein. Het was prima weer, het zonnetje scheen tussen de wolken door. Het eerste wat opvalt als je uit de bossen komt is het grote huis aan de linker kant voordat je het kampterrein oploopt. Het is het huis van de man die het kamp heeft geleid. Foto: Samsung Kamp Westerbork Als je het terrein oploopt zie je vooral veel bomen en grasheide. Een wagon staat prominent in het veld. We wandelen verder over het terrein. Een s

Björn Floor bij 6FM over de Gooische Run

Huizen/Laren - “Ha Gilbert, heb jij zin om hard te lopen. Ja Jan, dat lijkt mij leuk. Dat is ook toevallig zie jij daar wie er komt aangelopen, is dat niet Björn Floor van de Gooische Run?” Het was niet zo moeilijk om een goed gesprek met Björn Floor op de band te zetten. Björn heeft zijn verhaal namelijk goed in zijn hoofd zitten en hij praat gewoon makkelijk van zich af. Dat hij de eindverantwoording is voor een hardloopevenement met ongeveer tweeduizend deelnemers, ziet hij als één grote uitdaging. Zijn grote drive zit in het organiseren, maar ook in het ophalen van een zak geld voor het goede doel: FunCare4Kids. Deze Stichting is er speciaal voor kinderen in een moeilijke thuissituatie als gevolg van een gezinslid dat ernstig gehandicapt is, of langdurig zie is of daaraan is overleden. Björn vertelde ons dat dit hardloopevenement zich vooral richt op gezinnen die het leuk vinden om in hun eigen omgeving hard te lopen. Vooral de kleinschalig- en gezelligheid van de loop speelt een b

Ruth Jacott is een lieve schat

Hilversum - De zaal is koud als we binnenkomen, maar als Ruth Jacott in het tweede uur bij Tros Muziekcafé begint te zingen, voelt dat voor het publiek als een warme douche. Ruth Jacott - Foto: Gilbert Vogt Mijn eerste ontmoeting met Ruth Jacott dateert alweer van jaren geleden en komt nog uit de tijd dat ik werkzaam was als service-adviseur bij Autocentrum Pordon in Utrecht (1995-2001). Ruth Jacott en haar man Humphrey Campbell reden een Mercedes-Benz van het type S-Klasse. Zij en haar man waren altijd reuze enthousiast en kwamen over als een gelukkig stel. Ik vond het altijd leuk om ze in ‘ons theater’ te mogen ontvangen. Ze zijn vooral puur, lief en aardig, zonder poespas of ook maar een greintje BN’ers arrogantie: “What you see is what you get.”   Tijdens de uitzending van Radio 2 maakt Ruth veel indruk met het liedje ‘Mad about the Boy.’ Met haar verschillende gezichtsuitdrukkingen en geweldige uithalen weet zij het publiek in het Muziekcafé te raken. Ruth heeft enorm veel bew

Jazz Wakker Eemnes

Het is er niet al te groot, maar er heerst een sfeer van heb ik jou daar, echt helemaal geweldig. Aan de Wakkerendijk in Eemnes staat een pittoresk café met een sfeer zoals je die kent van een gezellig en leuk ingerichte woonkamer. Het is er heel laagdrempelig en bij binnenkomst voelt je je er meteen thuis. Tegen een uur of vier gaan de gordijnen dicht, wat de sfeer daarmee nog eens extra versterkt. Daarna gaan de spotlights op het 'podium' aan en kan het feestje beginnen. Het is er elke zondagmiddag druk en er is geen plekje meer over, zelfs geen kruk. De bittergarnituur en het bokbier smaken uitstekend en met de live nummers van Paul Paulissen en de speciale gast Donna Lynton was het alweer een compleet weekendgevoel. Het leuke van jazz is de improvisatie en dat je als luisteraar toch het gevoel hebt dat alles helemaal klopt. Je loopt altijd de kans dat er 'talentvolle mensen' uit de zaal ineens gaan zingen of ineens op een instrument gaan meespelen. Paul Paulissen l

Bram heeft een eigenzinnige ziel

In een rustig straatje, omgeven door knusse huizen en bloeiende tuinen, leefde een bijzondere kat genaamd Bram. Bram is geen gewone kat; hij heeft een persoonlijkheid die net zo complex is als het labyrint van geuren en geluiden dat zijn buurt vormde. Bram de kat Bram is een echte einzelgänger, een kat met een eigenzinnige ziel. Er is slechts is één persoon voor wie Bram alles opzij zet: het vrouwtje. Zijn liefde voor haar is zo sterk dat het lijkt alsof alle andere gevoelens naar de achtergrond heeft geduwd. Hij volgt haar door het huis, zijn staart omhoog als een trotse vaandel. Als zij thuiskomt, staat hij al bij de deur te wachten, zijn kopje tegen haar hand duwend ter begroeting. Als Bram wordt opgetild, omarmt hij haar als een mens. Er is een schaduw die over Bram's hart lijkt te hangen - een schaduw van verlatingsangst. Als het vrouwtje de deur achter zich dichtdoet, kan Bram's blik veranderen van verlangen naar onzekerheid. Hij miauwt keihard, alsof hij haar smeekt om

Het wil maar niet zomeren op Texel

Texel - Op de Waddeneilanden is het altijd verrassend zonnig, behalve dit weekend zeker? Het is slechts acht graden op het strand bij De Koog op Texel. De mensen die hier lopen hebben een fleece trui en een lange broek aan. Er is tot nu toe helemaal niets aan: deze zomer. Texel strand bij de De Koog - Foto: © Gilbert Vogt Het is ijzig koud. De terrassen zijn helemaal leeg. Een enkeling loopt op het strand. Het waait, het is koud, een hond loopt met tegenzin met zijn baasje mee. Wat een drama dit jaar. De standhouders hebben slechts zes weken zon nodig, maar ik ben benieuwd of ze het dit jaar gaan halen.  De standstoelen zijn leeg. De mensen zitten bij de kachel, binnen, met een warme chocolademelk in plaats van lekker aan de koude rosé. De vlaggen aan zee wapperen uit het Noorden. Piet Paulusma belooft elke dag beter weer, maar wie naar buiten kijken heeft meteen een koude wind en zand in zijn ogen. Het wil maar niet zomeren, er is niks aan, zelfs niet op Texel.