Doorgaan naar hoofdcontent

Figureren als verrassend avontuur

Al meer dan 15 jaar stap ik af en toe in de fascinerende wereld van figureren op filmsets en televisieseries. Het begon als een spontane beslissing, maar groeide al snel uit tot een hobby die mijn leven verrijkte. Figureren biedt me de mogelijkheid om nieuwe plekken te ontdekken en onvergetelijke ervaringen te delen met wildvreemden die voor één dag samenkomen in de magie van een filmproductie. Soms sta ik naast bekende gezichten, en soms ben ik de stille achtergrond, maar elke keer is het een avontuur op zich.

Gilbert Vogt bij de politie
Wat maakt figureren zo boeiend? Voor mij is het de mix van onvoorspelbaarheid en structuur die deze wereld zo intrigerend maakt. Voordat ik op de set arriveer, hoop ik altijd dat de productiecrew me goed zal informeren over wat er van mij als figurant wordt verwacht. Het gebeurt niet altijd, maar wanneer het wel gebeurt, voel ik me gewaardeerd en op mijn gemak. Een duidelijk beeld van de dag voor me hebben, maakt het mogelijk om me volledig te concentreren op het vervullen van mijn rol.

Op een filmset draait niet alles alleen om acteren. Het draait om de kleine dingen, zoals een aangeboden lunch, een kop koffie of thee met iets lekkers. Deze kleine gebaren zorgen voor een gevoel van samenhorigheid, zelfs tussen mensen die elkaar voor die dag pas leren kennen. Het zijn deze momenten van ontspanning te midden van het werk die figureren zo bijzonder maken.

Ik bewonder de mensen die figureren als een regelmatige bezigheid zien. Voor mij is het meer een ontsnapping uit de dagelijkse routine, een manier om even iets heel anders te doen. De spanning van het onbekende, gecombineerd met de ontspanning van het vertrouwen in een regisseur die me leidt, maakt het figureren tot een unieke ervaring. Het is als een mini-vakantie in een andere wereld, zelfs als het maar voor een dag is.

Het mooiste aan figureren is de mogelijkheid om deel uit te maken van een diverse groep medefiguranten. Samen delen we lachbuien en onverwachte momenten, waardoor vreemden vrienden worden, zij het voor een kort moment in de tijd. Het is niet ongewoon om dezelfde gezichten bij verschillende opnames tegen te komen. Het is alsof we elkaar herkennen uit een vorig leven op een andere set.

Dus, waarom figureer ik? Omdat het me de kans geeft om te ontsnappen, om nieuwe ervaringen op te doen, en om deel uit te maken van iets groters dan ikzelf. Het is een avontuur dat me keer op keer verrast en mijn leven verrijkt met onvergetelijke herinneringen. Dus wie weet, misschien kom ik jou wel tegen op de set van mijn volgende avontuur in de wereld van figureren. En dan kunnen we samen genieten van de magie van het witte doek, wetende dat we allemaal kleine, maar essentiële rollen spelen in het grote verhaal van de filmindustrie.

Waarom is figureren zo spannend?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt.  Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

Mijn vader, de piano en dementie

Mijn vader leeft met dementie. Het contact wordt steeds moeilijker, maar zijn liefde voor muziek is gebleven. In deze blog neem ik je mee in een bezoek aan hem. Over onbegrijpelijke zinnen, onverwachte momenten en een oude piano die nog altijd klinkt als een stukje geluk. Mijn vader is altijd gek geweest op pianospelen. Al jarenlang zit hij achter die vertrouwde toetsen te pingelen. Niet dat hij ooit echt mooi heeft gespeeld, en dat weet hij zelf eigenlijk ook wel, maar dat doet er niet toe. Als ik hem zie zitten, met een tevreden blik en zijn vingers op de toetsen, dan maakt het me blij. Want dáár zit hij nog. Daar is hij even in zijn element. Praatjes over alledaagse dingen gaan niet meer. Hij hakkelt, struikelt over woorden, en zinnen zijn amper nog te vormen. In het begin waren het nog drie woorden, waarvan ik er vijf maakte om te begrijpen wat hij bedoelde. Tegenwoordig zijn het losse klanken, half uitgesproken woorden. Maar ik probeer hem uit te laten praten. Onderbreken heeft ...

Vader-zoon dag opnieuw geslaagd

Hilversum - Het was weer heerlijk om lekker met mijn zoon over het terrein van het Media Park in Hilversum te struinen, want er was veel te zien, veel meer dan vorig jaar. Vorig jaar kwam het nog met bakken uit de lucht en moesten we rennen om niet door de bliksem te worden geraakt. Dit jaar (03-09-2011) was het tropisch warm en daarom moest er flink gedronken worden om niet uit te drogen. Bij Beeld en Geluid konden we ons gelijk inschrijven voor een workshop ’De 24 uur van een nieuwslezer’, gepresenteerd door Jeroen Overbeek van de NOS. Dit vond ik echt het snoepje van de dag, want als er iemand boeiend over zijn vak kan praten, dan is het Jeroen wel. “Bij het NOS journaal verdiep ik mij in de onderwerpen en maak de presentatieteksten zelf. De teksten moeten zo worden uitgelegd dat de kijker begrijpt wat er is gebeurd en zich daarover ook een mening kan vormen. Onderwerpen kunnen soms twee minuten voor de uitzending nog worden veranderd en dan komt het aan op mijn improvisatie vermog...

Opa worden is een rol die mij past

Hilversum - Op 1 juli ben ik opa geworden. Onze kleinzoon Floran is geboren. Het eerste kindje van mijn zoon Robert en zijn vriendin Serena. Wat een rijk gevoel. Het klinkt misschien gek, maar bij het nieuws dat Serena zwanger was, voelde ik meteen een diepe blijdschap. Je vraagt je misschien af: waarom raakt dat me zo? Ik zal het je uitleggen. Mijn vader en mijn schoonvader hebben Alzheimer. Een ziekte die alleen maar afneemt en waar je elke dag opnieuw zoekt naar wat er nog wel mogelijk is. Die realiteit drukt. En eerlijk? Ik verlangde naar iets nieuws. Iets wat vooruitwijst. Een huwelijk. Een geboorte. Iets dat leven ademt. En dat is precies wat er is gekomen. Vandaag is Floran geboren. Een nieuw mensje. Een klein wonder. En het raakt me meer dan ik vooraf kon bedenken. Mijn gelukshormonen draaien overuren. Dit is nieuw leven. Aan het begin van alles. En ik? Ik voel me in deze nieuwe rol als opa alsof ik eindelijk op de juiste plek sta. Ik heb in veel producties gefigureerd, maa...

Blotevoetenpad Buitenplaats Kameryck

Soms heb je niet veel nodig om te genieten. Geen dure schoenen of strak geplande uitjes, maar gewoon... je blote voeten en een avontuurlijke route van drie kilometer. Wat een heerlijke ervaring was dit! Het Blotevoetenpad is echt een aanrader voor jong en oud. Vanaf het eerste moment voel je dat dit pad anders is. Je voeten worden uitgedaagd door gras, schelpen, houten balken en zelfs modderige stukken waar je niet omheen kunt. En dat is precies de bedoeling. Het is een soort natuurlijke voetmassage, maar dan in de buitenlucht. Kinderen rennen en kliederen erop los, en als volwassene kun je hier weer even dat kind in jezelf laten spelen. En af en toe moeten we ook wel eens om onszelf lachen. Kijk ons nou. En het mooie is. Terwijl je voeten voelen, ontspant je hoofd. Je vertraagt. Je beleeft. Het is mindfulness zonder stil te zitten. Heerlijk verfrissend. Na afloop kun je je voeten weer schoonspoelen bij de kraantjes (handig!). En dan is het tijd voor een welverdiende lunch of bor...

Vader-zoonweekend met Jimny

Ik ben niet zo van het geld geven voor verjaardagen. Ik ben meer van het beleven. Samen iets doen. Als ik geld voor mijn verjaardag krijg, dan weet ik al heel snel niet meer wat ik ermee heb gedaan. Maar samen met mijn kind wakker worden in een vouwtent met uitzicht over het water? Dat is onvergetelijk. Dus voor de verjaardag van mijn zoon Robert (28) had ik wat bedacht. Dankzij Autobedrijf Kreijne kon ik een weekend op pad met een Suzuki Jimny 4x4. Alleen ja… off-road rijden in Nederland? Dat lukt hier niet. De Ardennen dan? Dat is 3,5 uur sturen. Nee joh, net even te ver voor een weekend. Dus ik hield het dichterbij: de Beekse Bergen. Geen berg te zien, maar wel gezellig tussen de dieren. En eigenlijk ging het mij erom dat we gewoon even samen weg waren. Alleen vader en zoon momentje. En niet per se met modder tot aan de buitenspiegels. Bij aankomst zijn we eerst gaan wandelen. Daarna reden we een rondje met de 4x4 door het safaripark. Robert bleek een dierentuin fan te zijn. Dat w...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Trouwen met een glimlach

Ik neem plaats tegenover een vrouw die ik nog nooit heb gezien. Zij gaat straks op de foto. Mijn taak? Haar aan het lachen krijgen. Simpel, zou je denken. Maar wat zeg je dan? “Je weet het misschien niet,” begin ik, “maar ik was vroeger al verliefd op je. Op de lagere school. Jij zat altijd bij het raam en ik... ik keek alleen maar.” Ze schiet al een beetje in de lach. Mooi. “En nu,” zeg ik met een zucht, “wil ik met je trouwen?” Ze kijkt verbaasd, maar geamuseerd. “Maar ik heb een vriend,” zegt ze. “Geeft niks,” fluister ik samenzweerderig. “We trouwen gewoon stiekem. Niemand hoeft het te weten. Toch?” Ze lacht. Hardop. Missie geslaagd. En dát is precies de bedoeling. Niet de liefde verklaren, hoewel het goed werkt, maar die glimlach vangen. Want ik figureer. Mijn gezicht mag dan niet op de voorgrond verschijnen, maar ik ben er wel. Achter de lach. Achter het verhaal. Ik mag niks zeggen over het project zelf. Alleen dat er gelachen moest worden. Later vertel ik er misschien nog ee...

Jazz Wakker Eemnes

Het is er niet al te groot, maar er heerst een sfeer van heb ik jou daar, echt helemaal geweldig. Aan de Wakkerendijk in Eemnes staat een pittoresk café met een sfeer zoals je die kent van een gezellig en leuk ingerichte woonkamer. Het is er heel laagdrempelig en bij binnenkomst voelt je je er meteen thuis. Tegen een uur of vier gaan de gordijnen dicht, wat de sfeer daarmee nog eens extra versterkt. Daarna gaan de spotlights op het 'podium' aan en kan het feestje beginnen. Het is er elke zondagmiddag druk en er is geen plekje meer over, zelfs geen kruk. De bittergarnituur en het bokbier smaken uitstekend en met de live nummers van Paul Paulissen en de speciale gast Donna Lynton was het alweer een compleet weekendgevoel. Het leuke van jazz is de improvisatie en dat je als luisteraar toch het gevoel hebt dat alles helemaal klopt. Je loopt altijd de kans dat er 'talentvolle mensen' uit de zaal ineens gaan zingen of ineens op een instrument gaan meespelen. Paul Paulissen l...

Kroymans was ook mijn jongensdroom

Hilversum - Autobedrijf Kroymans heeft altijd een bijzondere aantrekkingskracht op me gehad. Als kind, tijdens bezoekjes aan mijn grootouders in Hilversum, maakten we regelmatig een wandeling langs Kroymans. Voor velen misschien slechts een voorbijgaand moment, maar voor mij was het iedere keer een magische ervaring. Ik stond daar, als klein jongetje, mijn neus tegen het glas gedrukt, vol bewondering kijkend naar de glimmende bolides in de showroom. Het was alsof ik een blik wierp in een andere wereld – een wereld van snelheid, luxe, en status. Kroymans: Een jongensdroom die In stukken viel De gedachte om ooit deel uit te maken van deze wereld werd een jongensdroom, een verlangen dat in de loop der jaren alleen maar sterker werd. Toen het boekje ‘Mister Ferrari’ verscheen, een hommage aan Frits Kroymans en zijn imperium, kon ik niet anders dan het onmiddellijk aanschaffen. De verhalen in dat boek gaven me een kijkje achter de schermen van een wereld die ik altijd al had bewonderd. Maar...