Bij het hoogste punt van het Gooi, vind ik mijn toevlucht. Omringd door de rust van de natuur, tussen de fluisterende heide en de wuivende bomen, voel ik de druk van het leven van me afglijden. Dit is mijn heiligdom, mijn plekje van bezinning, waar ik even kan ontsnappen aan de drukte van de wereld en weer tot mezelf kan komen.
Vanaf deze hoogte kan ik alle kanten op kijken, naar het oosten, het westen, het noorden en het zuiden. Het is alsof de wereld aan mijn voeten ligt, en ik kan zien waar ik sta, zowel letterlijk als figuurlijk. Hier, te midden van de uitgestrekte horizon, vind ik helderheid en perspectief.
Reacties
Een reactie posten