Afgelopen week stond ik weer op de set, dit keer voor de
nieuwe serie Máxima. Mijn rol? Persfotograaf/cameraman. Een rol die me op het lijf geschreven is, want ik heb jarenlang foto's gemaakt van bekende Nederlanders.
 |
| Voor de camera voel ik me steeds beter, maar erachter is ook wel mijn ding |
De scène waarin ik figureerde was bijzonder: Willem-Alexander liet vol trots hun pasgeboren dochtertje Amalia aan de pers zien. De flitsen van mijn camera vlogen hem letterlijk om de oren terwijl hij, zichtbaar trots maar ook een tikkeltje ongemakkelijk, zijn kleine prinses in zijn armen hield. Een moment dat voelde alsof ik even een stukje geschiedenis mocht aanraken.
Hoewel het werken op de set vaak mooi lijkt, zijn er ook wat minder sprankelende kanten. Zo wachtte de figuratie binnen in een kleine ruimte waar het steenkoud was. Het kleine straalkacheltje deed zijn best, maar we hadden het allemaal flink te verduren. Gelukkig zorgde de warme lunch voor een beetje comfort, en het gezelschap van andere figuranten maakte veel goed.
Wat
me altijd fascineert, is dat mensen van heinde en verre komen voor deze
klusjes. Sommigen reizen uren, verdienen er maar een klein bedrag mee, en
zitten vervolgens te bibberen voordat ze de set op mogen. Toch doet iedereen
het met plezier en enthousiasme.
Wat ook altijd een ding blijft, is de kleding. Je moet zelf van alles meenemen en krijgt vaak nog aanwijzingen om iets anders aan te trekken. Dat voelt soms wat overdreven, zeker als je bedenkt dat figuranten vaak nauwelijks in beeld komen. Maar ja, het hoort erbij, en het maakt deel uit van de magie van een filmset. Iedereen heeft zijn rol, hoe klein ook.
Gerelateerde berichten
Figuratie langs de zijlijn
Reacties