Wekenlang heb ik het programma Alone op de voet gevolgd. Het fascineert me hoe mensen zich gedragen als ze niets hebben en helemaal alleen zijn in een afgelegen gebied. Ze moeten zelf hun onderkomen bouwen, voedsel verzamelen — bloemen, bessen — en proberen vis te vangen. Als dat niet lukt, wordt het zwaar. Het decor van dit seizoen: Noorwegen. Een prachtig maar ongenadig landschap dat genadeloos is voor de onvoorbereide.
 |
| Wie ben ik als ik hemaal alleen ben? |
Het is niet te vergelijken met de twee dagen die ik heb rondlopen
op Texel. Dit is een totaal andere wereld. Hier is de uitdaging niet alleen
fysiek — de kou trotseren, voedsel vinden, een onderkomen bouwen — maar ook
mentaal. De eenzaamheid, het gebrek aan afleiding, het onophoudelijke nadenken
over hoe je de dag doorkomt. Wat zou je eten? Hoe vul je de lege uren? En
vooral: hoe blijf je gemotiveerd?
De deelnemers filmen zichzelf. Elke emotie, elke overweging,
elk moment van twijfel wordt vastgelegd. Het is rauw, echt, zonder filter. Je
ziet hoe de strijd hen vormt. Sommigen groeien in de uitdaging, anderen breken
langzaam af. De vraag die ik me telkens stel: zou ik het kunnen? Zou ik mezelf
kunnen redden in zulke omstandigheden?
Bij een oproep voor nieuwe deelnemers denk ik: zou dit iets
voor mij zijn? Mijn motivatie zou puur persoonlijk zijn. Niet om iets te
bewijzen aan mijn vrouw of kinderen, maar om mezelf te testen. Om te ontdekken
of ik het in me heb. Maar eerlijk gezegd, de stap lijkt gigantisch. Het is een
ervaring die mijn grenzen zou verleggen, maar ook risico’s met zich meebrengt.
Misschien is het juist de grootheid van deze uitdaging die
me aantrekt. Het onbekende tegemoet gaan, alles achterlaten en vertrouwen op je
eigen vaardigheden. De vraag blijft knagen: houd ik het vol? Of ontdek ik dat
mijn kracht ligt in de wetenschap dat ik niet alleen ben, dat ik altijd terug
kan keren naar een warme plek vol vertrouwde gezichten?
Voor nu heb ik gefascineerd gekeken. En wie weet, ooit, met
een weloverwogen motivatie, neem ik die stap. Maar eerst blijf ik me afvragen:
hoe zou ik omgaan met de stilte, de kou, en … mezelf?
Reacties