Kijkje in de keuken ANWB Den Haag

Den Haag- Woensdag 4 oktober kregen we een rondleiding bij de ANWB in Den Haag. Aanleiding was een bijeenkomst van Opel Nederland en het Klantenbedrijf voor medewerkers van een Klanten Contact Centrum / Business Development Center.

ANWB Alarmcentrale - Foto: Gilbert Vogt

Het is opvallend hoe rustig het is als je op de afdeling van het klanten contact binnenkomt. De vloerbededekking isolerend en het plafond is met geluidsplaten verlaagd. Tussen de tafels van de medewerkers zit soms een laag schotje.

Klanten Contact Centrum (KCC/BDC) ANWB - Foto: Gilbert Vogt

Op de Alarmcentrale kan je precies zien waar in Europa een auto stilstaat. De vrachtwagens op het scherm geven aan dat er een oplegger van de ANWB aan het rijden is. De ANWB werkt prettig met Spanje. Ze hebben er ook eigen auto’s rijden.

Alarmcentrale ANWB - Waar staat er een auto stil? - Foto: Gilbert Vogt

Per dag komen er tussen de 3000 tot 10.000 telefoontjes binnen. Er werken tussen 500 en 900 medewerkers. Het is opvallend dat er veel jonge mensen werken. Er zijn ook wel medewerkers te vinden die al meer dan 10 jaar bij de ANWB werken.

Wegenwacht in een Renault 4 - ANWB - Foto: Gilbert Vogt

De instelling van de ANWB is dat elke klant wordt geholpen, ook als het geen klant is. Het kan altijd nog een klant worden. De ANWB heeft niet voor niets 4 miljoen leden. Het is een net zo’n merk als KLM, Shell of Mercedes-Benz. Het imago van betrouwbaarheid.

Gerelateerde berichten
15-10-2015: Klanten Contact Centrum Engeland

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een reis terug in de tijd met Tony Hadley (ex Spandau Ballet) in de Vorstin

Hilversum - Afgelopen zondag 3 december betrad Tony Hadley, voormalig frontman van Spandau Ballet, het podium van de Vorstin in Hilversum. Een avond die niet alleen gevuld was met muziek, maar ook een terugkeer betekende naar een tijdperk vol herinneringen en persoonlijke ontdekkingen. Het leek wel een reünie van de generatie die de jaren tachtig intens beleefde; de zaal gevuld met lachrimpels en grijzende haren, een menigte waarvan het merendeel de mijlpaal van vijftig al had bereikt. Only When You Leave Terwijl de bekende hits één voor één voorbij kwamen, voelde ik mezelf teruggevoerd worden naar dat kleine zolderkamertje in het begin van de jaren tachtig. Een periode waarin ik worstelde met mijn identiteit en mijn weg zocht in het leven onder het dak van mijn vader. Het was ook de tijd van de abrupte breuk met mijn moeder, een verwijdering die meer dan dertig jaar had geduurd. Destijds had ik geen idee dat ik mijn moeder zo lang niet zou zien. Through the Barricades Die jaren ...

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfiet...

Muziek die verbindt – Jan Vayne, N’Joy en een moment met mijn vader

Eemnes- Er zijn van die middagen die in je geheugen blijven hangen. Zondag 2 november was er zo één. Ik had twee kaartjes gekocht voor een prachtig concert in het Huis van Eemnes : Jan Vayne samen met het geweldige koor N’Joy . Een middag vol muziek, emotie en herinneringen, maar vooral een middag samen met mijn vader. De zaal was tot de nok gevuld en vanaf de eerste noot wist Jan Vayne iedereen te raken. Zijn doorleefde improvisaties gingen naadloos over in de heldere, vrolijke klanken van het koor. Wat het extra bijzonder maakte: het publiek mocht verzoekjes doen. Ik kon het niet laten om aan Jan te vragen of hij iets van Ludovico Einaudi wilde spelen. En jawel, even later vulde de zaal zich met die herkenbare melancholische klanken. Slechts een minuut, maar precies lang genoeg om kippenvel te krijgen en om vast te leggen in de video hieronder. Het mooiste van de middag was niet eens de muziek zelf, maar dat ik hier samen met mijn vader zat . Mijn paps, die leeft met dementie, m...

Drie generaties op missie

Drie generaties, één missie: samen op pad naar het Militair Museum in Soesterberg. Een dag vol verwondering, trots en kleine momenten die groots voelen. Een dagje met de mannen naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. Drie generaties op pad voor een bijzondere dag. Het blijft een mooi gezicht om te zien hoe mijn zoon zijn zoon opvoedt. De geschiedenis herhaalt zich, maar dan met een glimlach erbij. We scharrelen samen door het museum, van oude vliegtuigen tot moderne voertuigen, en we vinden het alle drie even interessant. De jongste generatie, nog maar vier maanden oud, kijkt met grote ogen rond en is er zowaar stil van. Tussen de middag genieten we van een lekker broodje, terwijl Floran rustig zijn flesje leegdrinkt. Wat een verbeelding heeft dat kind nu al… maar dat er een kop op zit, geloof ik graag. Zo’n dag met mijn zoon en kleinzoon maakt me trots. Trots op wat was, wat is en wat nog komt. Drie generaties, één dag, en een hart vol voldoening. #DrieGeneraties #Familieda...

Een weekend vol smaak van limoncello tot Dordrecht

Het was mijn dochter die met het idee kwam: “Zullen we samen een limoncello-workshop doen?” Niet zomaar een cadeau, maar een beleving, iets wat we samen konden doen. En dat paste precies bij ons. We zijn niet zo van het geld geven, maar vinden iets samen beleven veel waardevoller Dus trokken we er met z’n vieren op uit: mijn dochter Melissa, haar vriendin Mel, Vera en ik. De bestemming? Koreman’s Limoncello in Breda – een familiebedrijf dat niet voor niets werd uitgeroepen tot beste limoncello ter wereld. Tijdens de workshop leerden we alles over het ambacht achter die goudgele drank. De passie spatte eraf. We roken, proefden, lachten… en natuurlijk namen we ook wat flessen mee naar huis. Of beter gezegd: naar ons hotel, want we besloten er meteen een weekendje weg van te maken. ’s Avonds in Made, waar we bleven slapen, hebben we nog een glaasje (of twee 😉 ) geproefd van onze net aangeschafte flessen. En ik kan je vertellen: het smaakte naar meer. De volgende ochtend waren we ver...

De bielzenmars van verandering over menselijkheid, veerkracht en het tempo van organisaties

Soms voelt verandering op je werk als een bielzenmars. Zwaar, oncomfortabel, en precies bedoeld om te testen of je nog samen loopt. Wie weleens Kamp Van Koningsbrugge kijkt, kent die mars. Een houten balk op je schouders, altijd net te zwaar, net te lang, net te ver. Je komt nooit echt “uit” met je passen, en dat is precies de bedoeling. Het gaat niet om spierkracht, maar om veerkracht. Om samenwerken, vertrouwen en karakter. Soms lijkt werken in een veranderende organisatie precies zo’n bielzenmars. Ik heb dat ooit van dichtbij meegemaakt. Een warm familiebedrijf waar ik met trots werkte, veranderde langzaam van koers. Wat ooit begon met korte lijntjes, humor en besluiten aan de koffietafel, werd steeds formeler en afstandelijker. Er kwamen lagen, regels, protocollen. De spontaniteit verdween, het vertrouwen brokkelde af. Het voelde alsof iemand anders het tempo bepaalde, en wij alleen nog maar meeliepen. Zoals bij de bielzenmars: je probeert bij te blijven, maar er...

Kaakchirurg Cnossen met pensioen

Blaricum - Jarenlang was hij de Friese Vlag op de afdeling kaakchirurgie in het Tergooiziekenhuizen in Blaricum, maar nu is J. Cnossen met pensioen. Per 1 januari 2010 is hij door W. Bouwman opgevolgd. Al vanaf kleins af aan heb ik een abonnement op de afdeling kaakchirurgie, maar de volledige naam van dit specialisme is ‘mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie’. Dat krijg je als je zo vaak in de persoonlijke wachtkamer van het ziekenhuis hebt gezeten, of erger nog, in zijn ligstoel hebt gelegen. Ik kwam altijd via mijn tandarts bij de kaakchirurg Cnossen terecht. Voor het trekken van mijn hoektanden, verstandskiezen en afgebroken kiezen ben ik er geweest, maar ik kwam er ook voor mijn wortelpuntontstekingen. Gek genoeg wilde ik juist altijd naar hem toe en dat terwijl hij mij jarenlang ontzettend veel, maar op zeer vakkundige wijze, pijn had gedaan. Hij was een man van weinig woorden. Als hij mij had behandeld, dan had ik ook geen woorden meer. Ik had al pijn als ik kwam, maar als ...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt. Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

Mores. Wat mag nog wel?

Het woord mores hoor je niet vaak meer. Maar sinds het proces tegen Marco Borsato blijft het in mijn hoofd hangen. Want wat mag er nog wél? En waar ligt de grens tussen menselijkheid en misverstand? Afgelopen week draaide het nieuws om twee dingen: de verkiezingen en het proces tegen Marco Borsato. Twee totaal verschillende werelden, maar allebei vol spanning, oordeel en emotie. Marco moest uitleggen waarom hij aan een 15-jarig meisje had gezeten. Hij zou naar boven zijn gegaan, terwijl hij wist dat zij naakt in bed lag. Het is een verhaal dat schuurt, dat vragen oproept en dat je niet zomaar naast je neerlegt. Ik heb gelukkig nooit iets meegemaakt wat daarop lijkt. Maar zulke verhalen zetten me wel aan het denken. Want waar ligt de grens nog? Wanneer is iets nog gewoon menselijk, en wanneer is het opeens verdacht? In de tijd dat mijn kinderen klein waren, stond ik weleens met een van hen onder de douche. Dat was vanzelfsprekend. Warm water, lachen, sop in het haar. Gewoon vader en kin...

De wereld digitaliseert… maar waar blijft de mens?

In een wereld waarin alles digitaal wordt, lijkt echt contact steeds zeldzamer. Maar soms, op een onverwacht moment, herontdek je wat verbinding écht betekent. We hebben bereik, maar geen ontvangst. We scannen, tikken en klikken en denken dat we verbinding met elkaar hebben. Maar verbinding is geen verbinding als er niemand is die antwoordt met een stem. In de trein kijkt iedereen omlaag. Bij het loket is het stil. In restaurants zit een QR-code op tafel. Doktersvragen? Plan online. Boodschappen? Scan hier. Soms voelt het alsof we langzaam veranderen in digitale wezens: met volle clouds, maar lege harten. Op de zorgboerderij waar ik als vrijwilliger werk, is het een andere wereld. Geen mobieltjes. Geen meldingen. Alleen mensen. Aan tafel wordt gepraat, gelachen en geluisterd. Er wordt koffie geschonken, en tijd gemaakt voor elkaar. Daar voel ik wat echte verbinding is. En dan is er mijn vader. Hij leeft met dementie, en vergeet soms dingen....

XZK for You Media

Zoeken in deze blog