Het is een mooie jongen met een prachtige stem, netjes in het pak, beleefd, rustig en elegant. Afgelopen zaterdag trad mr.gentlemen op bij de Keistadjazz in Amersfoort.
Hij opende, wat dubbelzinnig, met een excuus voor de paal in het midden. En inderdaad, de lichtmast was precies in het midden voor het podium geplaatst. Maar gelukkig hadden wij daar weinig last van. Met beide handen, en alleen zoals een eekhoorn dat kan vastpakken, dronk hij tussen de nummers door een glaasje water.
Wouter Hamel speelde voornamelijk nummers van zijn nieuwste cd die in oktober moet gaan uitkomen. De nummers die hij schrijft zijn veelal autobiografisch. De liedjes gaan over zijn jeugd in Den Haag, de onzekerheid in de liefde, en de dromen die iedereen wel heeft. Hij presenteert zijn muziek vrij makkelijk, zo lijkt het, en hij oogt als een echte gentleman. Er ging iets mis met zijn oortjes, maar hij bleef goed zingen en doorspelen. Hulde Wout!
Hans Dulfer en zijn band, of was het de Band en Hans Dulfer. Een paar jaar geleden (bij Hilversum Alive) waren we nog wel onder de indruk van Hans Dulfer. Het entertainment gehalte was leuk om naar te kijken, ondanks het feit dat Hans Dulfer maar mondjesmaat zijn saxofoon bespeelde.
Hans stond vaak zijn armen over elkaar, bespeelde het publiek met zijn mimiek, en deed vaak twee vingers in zijn neus, alsof hij daarmee wilde zeggen dat het hem nog steeds makkelijk afging. Maar wij vroegen ons wel af of hij het allemaal nog wel zo leuk vond, en of hij misschien niet een tikkeltje te oud aan het worden is voor al die herrie? Liever hoor ik hem een of twee liedjes met een constante sax maken, dan de hele tijd mee te blazen met de rest.
Bij het verlaten van de parkeerplaats kwamen we nog in een politiecontrole fuik terecht. Ik moest blazen alsof ik een kaarsje uitblies, maar hij ging helemaal niet uit. Eenmaal thuis aangekomen droomde ik al snel over de Keistadjazz in Amersfoort. Het was toch leuk om er bij te zijn geweest.
Bekijk video
Wouter Hamel bij Radio 2 Tros Café 24-09-2011 de Vorstin
Hij opende, wat dubbelzinnig, met een excuus voor de paal in het midden. En inderdaad, de lichtmast was precies in het midden voor het podium geplaatst. Maar gelukkig hadden wij daar weinig last van. Met beide handen, en alleen zoals een eekhoorn dat kan vastpakken, dronk hij tussen de nummers door een glaasje water.
Wouter Hamel speelde voornamelijk nummers van zijn nieuwste cd die in oktober moet gaan uitkomen. De nummers die hij schrijft zijn veelal autobiografisch. De liedjes gaan over zijn jeugd in Den Haag, de onzekerheid in de liefde, en de dromen die iedereen wel heeft. Hij presenteert zijn muziek vrij makkelijk, zo lijkt het, en hij oogt als een echte gentleman. Er ging iets mis met zijn oortjes, maar hij bleef goed zingen en doorspelen. Hulde Wout!
Hans Dulfer en zijn band, of was het de Band en Hans Dulfer. Een paar jaar geleden (bij Hilversum Alive) waren we nog wel onder de indruk van Hans Dulfer. Het entertainment gehalte was leuk om naar te kijken, ondanks het feit dat Hans Dulfer maar mondjesmaat zijn saxofoon bespeelde.
Hans stond vaak zijn armen over elkaar, bespeelde het publiek met zijn mimiek, en deed vaak twee vingers in zijn neus, alsof hij daarmee wilde zeggen dat het hem nog steeds makkelijk afging. Maar wij vroegen ons wel af of hij het allemaal nog wel zo leuk vond, en of hij misschien niet een tikkeltje te oud aan het worden is voor al die herrie? Liever hoor ik hem een of twee liedjes met een constante sax maken, dan de hele tijd mee te blazen met de rest.
Bij het verlaten van de parkeerplaats kwamen we nog in een politiecontrole fuik terecht. Ik moest blazen alsof ik een kaarsje uitblies, maar hij ging helemaal niet uit. Eenmaal thuis aangekomen droomde ik al snel over de Keistadjazz in Amersfoort. Het was toch leuk om er bij te zijn geweest.
Bekijk video
Wouter Hamel bij Radio 2 Tros Café 24-09-2011 de Vorstin
Reacties
Een reactie posten