Dokter Rossi uit Gooische Vrouwen

Ik ben oprecht geïnteresseerd in mensen. Maar laten we eerlijk zijn: niet iedereen zit te wachten op doorvragen. De meeste mensen om me heen zeggen al snel dat het goed met ze gaat. Een snelle, veilige reactie. Daarmee hoeven ze niets te delen wat misschien diep vanbinnen wringt, maar wat ze liever voor zichzelf houden. Misschien vinden ze mij niet de juiste persoon om dat mee te delen. Misschien zijn ze bang dat ik doorvraag.

En ja, ik vraag door. Wat voel je dan precies? Wat bedoel je met dit of dat? Die drang om de oppervlakte te doorbreken en naar een diepere laag te gaan – ik kan het niet laten. Maar ik vraag me vaak af: is dat nou een talent of een tik? Misschien drijf ik mensen onbedoeld weg. Misschien zien ze me wel als een spontane Dr. Rossi zonder diploma. Want eerlijk, wie wil er nou een gesprekspartner die stiekem lijkt op een psycholoog?

Ken je hem, Dokter Rossi uit Gooische Vrouwen? Hij is weer op televisie, met die stille, niet-oordelende blik van hem. Geen woorden, alleen mimiek. Een klein knikje. Een subtiele beweging van de wenkbrauwen. Hij is zuurstof voor de problemen van zijn patiënten: onzichtbaar, maar onmisbaar. Wat als ik dat zou kunnen zijn?

Misschien ligt daar de sleutel. Soms zit mijn kracht niet in vragen, maar in luisteren én zwijgen. In mijn hoofd oefen ik al: kleine knikjes, een milde glimlach. Alsof ik daarmee zeg: “Je mag zijn wie je bent. Vertel het maar, of niet. Het is goed.” En dan? Misschien gebeurt er iets. Misschien ook niet. Maar dat is ook oké. Soms is even ademhalen al genoeg.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Manna Kwak&Frank van Overeem bij 6FM

Huizen - Overdag is hij meester Frank van Overeem op de OBS Bijvanckschool in Blaricum, en zijn grote passie is hardlopen. Manna Kwak is de trainster bij de 'lekker hardlopen.nl club' met ongeveer zestig mensen. De 6FM studio 2 is klein, maar heeft als grote voordeel dat je actief met de sporter(s) achter de microfoon kunt gaan staan. Niet dat we rondjes gaan hardlopen in de studio, dat gaat natuurlijk niet. Maar je kunt er wel wat meer bewegen, en daar gaat het onderwerp van deze week ook over: lekker bewegen, lekker hardlopen. Het leuke is dat ik Frank van Overeem ken als meester Frank van de OBSBijvanck , maar hem misschien nog wel beter heb leren kennen van de vele hardloopwedstrijden bij ons in de regio. Hoewel, in onze regio? We zijn elkaar ook al een keer bij de halve marathon van Hoorn-Medemblik tegengekomen. Manna Kwak ziet er ontzettend goed uit voor haar leeftijd. Ze heeft altijd heel veel met sport gedaan, en ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat ze daardoor oo...

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfiet...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt. Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

En als de bom valt. Dan ligt ik in mijn nette pak, diploma's en mijn cheques op zak

In de jaren zeventig en tachtig leefden we met de dreiging van de atoombom. De angst was tastbaar. Doe Maar zong erover in hun legendarische nummer "Als de bom valt". De boodschap was helder: de bom zou vallen, en de wereld zou eindigen. Maar de bom viel nooit, en de wereld draaide gewoon door. Toch was er die constante bezorgdheid, die permanente onrust, die allesbehalve geruststellend was. Als je kijkt naar vandaag, dan lijken we in hetzelfde patroon terecht te komen. Premier Rutte spreekt in zijn toespraak over de noodzaak om ons voor te bereiden op een conflict, alsof de dreiging van oorlog elke dag dichterbij komt. Wat moeten we in dat ‘oorlogspakket’ stoppen? Water, pasta, misschien wat droogvoer. En wat dan? Moet ik mijn schuilkelder in? Hoe lang blijf ik daar? En als ik eruit kom, is er dan nog een wereld over om in te leven? De vraag blijft onbeantwoord: waarvoor bereiden we ons precies voor? En wie of wat komt er eigenlijk op ons af? De paniek die we voelen, doet ...

Herman van Veen nog steeds Kersvers

De kerstuitzending van NPO Radio 2 was geweldig. Heerlijk muziek geluisterd en lekker foto's kunnen maken van deze kanjer bij AvroTros Muziekcafé in De Vorstin te Hilversum. Herman van Veen - © Gilbert Vogt Fotografie Wie de uitzonderlijk uitgebreide discografie van Herman van Veen bestudeert, hoort dat de Utrechtse komediant en muzikant zich niet in een hokje laat stoppen. Zo ook niet op zijn 178e album. Het album heet Kersvers en die titel blijkt zeer toepasselijk. Niet alleen omdat het de nieuwste aanwinst is in zijn oeuvre, maar ook omdat de productie (in handen van gitarist Edith Leerkes en haar zoon Marnix Dorrestein) bijzonder fris en eigentijds klinkt. Daarnaast toont Van Veen opnieuw aan een ware woordkunstenaar te zijn.

Een Vader-Zoon moment om nooit te vergeten

Ik wil zo graag dingen blijven delen met mijn vader, ondanks de Alzheimer die langzaam grip op hem krijgt. Het zijn die momenten die onze band versterken, de herinneringen die niet verloren mogen gaan. Daarom besloot ik hem mee te nemen naar het theater. Een avond met Gerard Alderliefste, gevuld met prachtige Franse chansons. Vanaf het moment dat de eerste noten de zaal vulden, gebeurde er iets bijzonders. De ogen van mijn vader begonnen te glimmen. “Ik ken Gerard nog van vroeger,” zei hij ineens. Zijn stem klonk opgewekt, bijna trots. “Hij is later arts geworden.” Dat wist ik niet, maar het deed er ook niet toe. Het belangrijkste was dat mijn vader hem herkende, dat hij ergens in de wirwar van herinneringen een helder punt had gevonden. Toen Gerard het iconische Laat Me/Vivre van Ramses Shaffy inzette, zag ik mijn vader letterlijk opleven. Zijn vingers tikten zachtjes mee op de armleuning, zijn mond vormde bijna onbewust de woorden. Even later klonk Non, non, rien...

Kroymans was ook mijn jongensdroom

Hilversum - Autobedrijf Kroymans heeft altijd een bijzondere aantrekkingskracht op me gehad. Als kind, tijdens bezoekjes aan mijn grootouders in Hilversum, maakten we regelmatig een wandeling langs Kroymans. Voor velen misschien slechts een voorbijgaand moment, maar voor mij was het iedere keer een magische ervaring. Ik stond daar, als klein jongetje, mijn neus tegen het glas gedrukt, vol bewondering kijkend naar de glimmende bolides in de showroom. Het was alsof ik een blik wierp in een andere wereld – een wereld van snelheid, luxe, en status. Kroymans: Een jongensdroom die In stukken viel De gedachte om ooit deel uit te maken van deze wereld werd een jongensdroom, een verlangen dat in de loop der jaren alleen maar sterker werd. Toen het boekje ‘Mister Ferrari’ verscheen, een hommage aan Frits Kroymans en zijn imperium, kon ik niet anders dan het onmiddellijk aanschaffen. De verhalen in dat boek gaven me een kijkje achter de schermen van een wereld die ik altijd al had bewonderd. Maar...

De ontmoetingen aan de balie: Een dag uit het leven van een werkplaatsreceptionist

Als receptionist bij Autobedrijf Freeroad* Mazda en Suzuki dealer Almere ben ik als een vergaarbak van verhalen, zorgen en wensen. Mijn werk draait niet alleen om auto's, maar vooral om de mensen die ze rijden. Elk gesprek, elke ontmoeting begint met een simpel "Goedemorgen!" of "Welkom, waarmee kan ik u helpen?". Maar wat er daarna volgt, is vaak een onvoorspelbare reis door de gedachten en emoties van de persoon aan de andere kant van de balie. Gilbert Vogt (wekplaats) receptionist - Service Adviseur Ik begin mijn dag met een glimlach, want ik weet dat ik die vaak terugkrijg, maar niet altijd. Het leuke van mijn werk is dat ik nooit weet wat of wie er op mij afkomt. Soms is het iemand die zich zorgen maakt over een raar geluid onder de motorkap. Soms is het een klant die net zijn nieuwe auto komt ophalen en straalt van enthousiasme. Maar soms is het iemand met een ingewikkeld probleem, waar ze al dagen van wakker liggen. Neem bijvoorbeeld de klant die zeker...

Flitsend in de schijnwerpers: Mijn dag op de set van Máxima

Afgelopen week stond ik weer op de set, dit keer voor de nieuwe serie Máxima. Mijn rol? Persfotograaf/cameraman. Een rol die me op het lijf geschreven is, want ik heb jarenlang foto's gemaakt van bekende Nederlanders. Voor de camera voel ik me steeds beter, maar erachter is ook wel mijn ding De scène waarin ik figureerde was bijzonder: Willem-Alexander liet vol trots hun pasgeboren dochtertje Amalia aan de pers zien. De flitsen van mijn camera vlogen hem letterlijk om de oren terwijl hij, zichtbaar trots maar ook een tikkeltje ongemakkelijk, zijn kleine prinses in zijn armen hield. Een moment dat voelde alsof ik even een stukje geschiedenis mocht aanraken. Hoewel het werken op de set vaak mooi lijkt, zijn er ook wat minder sprankelende kanten. Zo wachtte de figuratie binnen in een kleine ruimte waar het steenkoud was. Het kleine straalkacheltje deed zijn best, maar we hadden het allemaal flink te verduren. Gelukkig zorgde de warme lunch voor een beetje comfort, en het gezel...

XZK for You Media

Zoeken in deze blog