Doorgaan naar hoofdcontent

Rijden in een Mazda MX-30 maakt rijden geweldig

‘De auto Mazda MX-30 is volgeladen’, staat in het combi-instrument en ik kan 141 kilometer gaan rijden. 141 kilometer rijden? Maar in het boekje staat toch dat ik 200 kilometer kan gaan rijden? Dat heb ik toch in de folder gelezen? Lees ook de update en conclusie onderaan het artikel.

Mazda MX-30 rijdt door Almere - elektrische auto - lekker ding
Mazda MX-30 - Jan des Bouvrie - Wat wit is moet wit blijven in Naarden

De auto waarmee ik ga rijden heeft al zo rond de 1300 kilometer gereden. De auto geeft op basis van de omstandigheden en de eerder gereden kilometers een prognose af. Dat is voor mij 141 kilometer.

Het is net alsof je met een half opgeladen mobieltje op stap gaat. Misschien is het een kwestie van wennen?

Het rijden in de Mazda MX-30 is een sensatie. Het uitzicht is goed en de stoelverwarming is een cadeautje. Die kan je in verschillende warmtestanden inschakelen.

Freeroad Almere - een grote familie
Mazda MX-30 - de vrije weg naar Almere

Het over je schouder links en rechts kijken is minder duidelijk. Door de kleine geblindeerde ruitjes is het zicht beperkt.

De auto zoeft als een limousine rustig over de weg, maar met een beetje gasgeven wordt het een beestachtige Jaguar en laat je menig benzineauto ver achter je verdwijnen.

De cruise control is af te stellen op je voorganger. Het is niet hinderlijk als je de snelheid voelt afnemen, omdat je te dichtbij een andere auto komt.

Regeneratief remmen in de praktijk
In de hoogste flipperstand links wordt de elektromotor afgeremd, dat voelt alsof de auto echt aan het remmen is. Hiermee wordt energie teruggewonnen. Het lijkt erop dat de nog te rijden kilometers even niet verder afloopt. De remlichten gaan in stand twee branden.

Je kan er ook voor kiezen om de auto uit te laten rollen in de hoogste stand rechts. Je raakt het gaspedaal niet aan en het kost de auto geen energie, behalve wat je aan hebt staan in de auto. 

Volledig elektrisch rijden is een sensatie
Mazda MX-30 - Elektrisch rijden was nog nooit zo leuk

Behalve dat het fijn is om met de auto te rijden, ziet de auto er ook nog eens geweldig uit. De auto is lekker robuust. De auto is echt in de lijn van Mazda, en deze lijkt het meest op het type CX30.

Je zal als berijder van een elektrische auto echt opnieuw het wiel gaan uitvinden. Alleen het dagelijks stekkeren is een ding…maar zoals bij alles – het went vanzelf. Je mobieltje hang je ook elke dag aan de stekker, dus waarom je auto niet?

Het is de first edition en de ontwikkeling staat niet stil. Er zou zo maar een update kunnen komen dat je met de batterij meer kilometers kan gaan maken. En bij de second edition is er bij de elektromotor voldoende plaats om nog een wankelmotor te plaatsen.  

Ja het klopt. In de folder staat dat de Mazda MX-30 een actieradius heeft van 200 kilometer. Dat betekent wel onder de meest gunstige omstandigheden, en ‘op basis van de eerder gereden omstandigheden’. De tekst gaat verder onder deze foto.

Mazda MX-30 Freeroad Almere
Mazda MX-30 - een sensatie

In de praktijk is de auto wel vol, maar geeft het systeem geeft aan 141 kilometer. Van mij mag ‘op basis van de eerder gereden omstandigheden’ weg worden gelaten, zodat er na het opladen 200 kilometer in beeld komt. Wie weet bij de volgende update.

Mazda en het milieu
Autofabrikant Nissan heeft zichzelf als doel gesteld om in 2050 volledig klimaatneutraal te zijn. Om dit te bereiken brengt het Japanse bedrijf vanaf 2030 alleen nog volledig elektrische auto’s op de markt. Gaat Mazda het hetzelfde doel stellen?

Mazda MX-30 met 141 kilometer actieradius
WLTP 200 kilometer actieradius, in de praktijk 141 kilometer actieradius.

Verbruikt kWh fabrieksactieradius is 16,9 kWh, in de praktijk 21,1 kWh.

Mazda MX-30 energieverbruik
Energieverbruik Mazda MX-30

Het verbruik is zo afhankelijk van de buitentemperatuur en de verbruikers die je in de auto hebt aanstaan. Uiteraard spelen de omstandigheden in het verkeer ook een rol.

Het flipperen wordt het nieuwe rijden
Het is een uitdaging om elke keer weer zuiniger te gaan rijden. Het flipperen met de snelheid wordt het nieuwe rijden. Als je de flipper rechts gebruikt is het net alsof je op een knikkerbaan zit. Het uitrollen werkt de indruk alsof je aan het bobsleeën bent. De tekst gaat verder onder deze foto.

CHARGE en POWER meter in de Mazda MX-30

In eerste instantie richtte ik mij op het energieverbruik, maar het is ook super interessant om links naast de kilometerklok te kijken. De meter met CHARGE en POWER.

Als je op de snelweg rijdt verbruikt te auto alleen maar energie. Geef je gas, dan slaat de meter  steeds verder naar rechts.

Rijd je in de stad, dan heb je de mogelijkheid om remmen of met de flipper links snelheid te minderen. Je ziet dan de wijzer in het paarse (CHARGE) komen.  

Hoe vaker je probeert om in het paars te komen, hoe verder je kunt rijden. Bovendien als je op deze manier gaat afremmen, bespaar je ook op de remmen. Je bent bijna bij de update en conclusie. 

Temperatuur hoogspanningsaccu is laag - Acceleratie is beperkt

De temperatuur buiten is rond het vriespunt. Ik heb de auto niet opgeladen. Dit verschijnt er in het display: Temperatuur hoogspanningsaccu is laag - ik kan nog beperkt rijden. Het bericht is in beeld gekomen na de start met nog 73 kilometer te gaan. De melding is niet meer verdwenen.

De melding komt nu nog rond de 0 graden in beeld. Er zal in de loop van het jaar een update komen waarbij de melding alleen vanaf -5 graden in beeld gaat komen.  

Update R095/20: Het opladen van de Hoog volt Accupakket stopt voordat deze 100% geladen is.
De auto is via een laadpaal (geen snellader) opgeladen en geeft aan dat er maar 160 kilometer (80%) mee kan worden gereden. Als berijder wil ik graag zien dat de auto 200 kilometer kan rijden.

PCM update Mazda MX-30 range naar 200 kilometer
Na het herprogrammeren en laden is de start nu 195 i.p.v. 141 kilometer

Door het herprogrammeren (PCM) van de software is het mogelijk om na het laden 200 kilometer te gaan in beeld verschijnt. Dat is een geruststelling. De dealer heeft voor deze aanpassing een half uur nodig.

Je ziet wel, dat 'de te rijden kilometers', sneller lijkt af te tellen na de update. Maar na het heen en weer rijden is het toch gestabiliseerd. Het blijft afhankelijk van de omstandigheden...

Snelladen langs de weg - Hoe snel laadt de Mazda MX-30 op?
Allereerst zijn er twee methoden voor het opladen van de hoogspanningsaccu:  Normaal opladen en snel opladen.

Om een lange levensduur van de hoogspanningsaccu te behouden raadt Mazda  aan om snel opladen zo veel mogelijk te vermijden en in plaats daarvan normaal opladen te gebruiken.

De oplaadtijd van de hoogspanningsaccu zal variëren, afhankelijk van de oplaadstatus, ouderdom en temperatuur van de hoogspanningsaccu.

Normaal opladen
Bij normaal opladen wordt de accu dagelijks opgeladen via een stroombron, zoals een laadpunt of huishoudelijke stroombron. Wanneer het opladen wordt gestart nadat de waarschuwingsindicatie/het waarschuwingslampje voor de resterende capaciteit van de hoogspanningsaccu wordt getoond/is gaan branden, bedraagt de oplaadtijd tot het volledig opladen van de hoogspanningsaccu bij een laadpunt ongeveer 5,5 uur, en tussen 13 en 29 uur bij gebruik van een huishoudelijke stroombron.

Snel opladen
Met snel opladen wordt opladen van korte duur met een snellader bedoeld. Wanneer het opladen wordt gestart nadat de waarschuwingsindicatie/het waarschuwingslampje voor de resterende capaciteit van de hoogspanningsaccu wordt getoond/is gaan branden, zal het volledig opladen van de hoogspanningsaccu ongeveer 30 minuten duren (bron: instructieboekje van Mazda).

Snelladen langs de snelweg

Over het algemeen is het energieverbruik van elektrische auto’s afhankelijk van veel verschillende factoren. Ze verbruiken bijvoorbeeld meer energie in koude omstandigheden omdat zowel het interieur, de ruiten, enz., als de batterij zelf, verwarmd moeten worden met de elektrische energie van diezelfde hoofdbatterij.

Accu’s hebben een ideale bedrijfstemperatuur waarop ze het efficiëntst werken. Deze ligt op zo’n 21 graden. Daarboven, maar vooral daaronder functioneert een accupakket minder optimaal. Hoe kouder het is, des te minder energie het accupakket kan leveren. Kan een bepaalde elektrische auto bijvoorbeeld 350 kilometer ver komen op een volle accu, dan kan dat bij vrieskou zomaar dalen naar 250 kilometer (bron ANWB).

In de meest gunstige omstandigheid laadt de auto bij een snellader binnen 30 minuten op (zie instructieboekje). Dat is gemeten bij een buitentemperatuur van 25 graden boven 0.

Als de buitentemperatuur 15 graden is dan loopt het snelladen in minuten op naar ongeveer 40 minuten. Is de temperatuur tussen de 0 graden en de 5 graden dan heb je ongeveer 80 minuten aan de snellader nodig (praktijkervaring). Dit kan als een producteigenschap worden beschouwd.

Hoe kouder het is, des te minder energie het accupakket kan leveren.

Conclusie
Door veel te letten op de cijfers in het display, ontgaat eigenlijk ook wel een beetje het met plezier rijden van deze  topper. Want los van de rekensommen, wat de auto elektrisch zou moeten kunnen rijden, ligt het voertuig als een blok op de weg. Ik heb een ongelofelijk veilig gevoel in deze car. Vanaf nu ga ik meer letten op wat de auto wel kan, en niet wat zijn beperking is, dat maakt het rijden in een Mazda MX-30 pas echt geweldig.

Waar ga je de MX-30 voor gebruiken? Mijn advies is: als stadsauto. 

Toch sluit ik af met te zeggen dat ik echt een beetje verliefd op deze auto ben geworden . Ik ben er zelfs van  overtuigt dat als ik langer in de Mazda MX-30 blijf rijden, de verliefdheid overgaat naar houden van…welkom bij de familie.

Met dank aan Freeroad Almere voor het beschikbaar stellen van de auto.  

Gerelateerde berichten
01-09-2020: De nieuwe Mazda MX-30 staat bij ons in de showroom
08-02-2021: Freeroad Almere in extreem slecht weer
10-02-2021: Chinezen komen ook met een Mazda MX-30: De JAC iEV7s

Wie is de schrijver van dit verhaal? Mijn naam is Gilbert en al meer dan 30 jaar werkzaam in de autobranche. Ik schijf uit pure passie voor auto's, en bezoek regelmatig auto-evenementen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kat valt aan. Bloed. Paniek. En de dierenarts zegt: bel dinsdag maar terug

Vrijdagmiddag, 12:30 uur. Het paasweekend staat voor de deur. Mijn vrouw belt in paniek met de dierenarts in onze woonplaats. Ze huilt. Onze kat Bram – een beresterke kater met serieuze gedragsproblemen – is volledig doorgedraaid. Hij heeft haar in haar been gebeten en zijn nagels diep in haar hand geslagen. Bloed. Pijn. Paniek. Aan de andere kant van de lijn blijft het koel: “Wat vervelend. We begrijpen dat dit een nare situatie is… maar we zitten vol. Belt u dinsdag maar terug.” Dinsdag? Als een kind wordt aangevallen door een hond, zegt niemand: “We plannen u volgende week even in.” Maar bij een kat die zijn gezin terroriseert, moet je in de rij aansluiten. Formulier invullen. Geduld hebben. Begrip tonen. En verder… niets. Bram is vaker agressief geweest. Maar deze keer ging het te ver. We hebben werkelijk alles geprobeerd. Een kattenpsycholoog? Check. Kalmerende medicatie? Check. Tijd, aandacht, liefde? Meer dan genoeg. Maar Bram is nu een gevaar voor zichzelf én voor ons. We belle...

Mijn ouders zijn na 45 jaar weer bij elkaar

Toen ik puber was, gingen mijn ouders uit elkaar. En niet zomaar. Ze verdwenen uit elkaars leven alsof ze elkaar nooit gekend hadden. Geen gesprekken, geen contact, niets. Alleen stilte. Die stilte heeft jaren in mij nageklonken. Het was een verwarrende en verdrietige tijd. Niet alleen omdat ons gezin uiteenviel, maar ook omdat het voelde alsof hun band volledig uitgewist werd — alsof alles wat ooit mooi was, niet meer mocht bestaan. Vandaag, zoveel jaren later — 45 om precies te zijn — gebeurde er iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik deed mee aan een hardloopevenement in Hilversum. Samen met een collega, mijn zoon en zijn stiefvader. Los van elkaar had ik mijn vader én moeder gevraagd of ze wilden komen kijken. Gewoon, als steun langs de lijn. Toen we over de finish kwamen, stonden ze daar. Allebei. Niet ver van elkaar.   Sterker nog: opeens stonden ze vlak naast elkaar. Na al die jaren van afstand en stilte stonden mijn ouders ineens weer zij aan zij. Alsof de tij...

10 kg afvallen in 2 maanden

Huizen - Lees hier mijn geheim over verantwoordelijk afvallen en de onzin van het Sonja Bakker dieet, Dr. Frank dieet, Montignacen, afslankpillen, boeken en nog meer rotzooi in: “Afslanken Ontmaskerd.” Tien kilo afvallen zonder dieet in twee maanden, kan dat?   Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik in een enorme shock terecht kwam. Het leek wel alsof ik mij ineens realiseerde, dat ik de laatste jaren, niet had zitten opletten of zo. En niemand, maar ook daadwerkelijk niemand, leek zich ook maar enigszins te realiseren hoe kwetsend sommige opmerkingen bij mij overkwamen. Het voelde alsof er een bom was ingeslagen: “Wat zie jij er goed uit zeg,” maar eigenlijk bedoelde ze, “Jeeeé, wat ben jij lekker dik geworden zeg!” En op een dag werd ik wakker. Liep naar de badkamerspiegel en ging er eens goed voorstaan. Ik probeerde mijn bierbuik nog een beetje in te houden en dacht: Zo kan het (echt) niet langer! Dit is de grens.  Bijna 100kg   Hoe heeft het toch zo ver heeft kunn...

Caro Emerald treedt op in de Vorstin te Hilversum

Hilversum - Vanmiddag trad Caro Emerald op in Tros Muziekcafé te Hilversum. In een special was zij live te horen via Radio 2 – De muziek zegt alles.  Caro Emerald - Foto: © Gilbert Vogt   Caro Emerald was een paar jaar geleden nog lerares en nu is zij een wereldster in Nederland, en heel ver daarbuiten. Caro Emerald heeft een unieke stem en een geweldig repertoire. Zij en haar professionele band maken muziek en zijn op bijna elk radiostation te horen.  Als Caro zingt is ze geconcerteerd. Ze fronst met haar wenkbrauwen en kijkt als een lerares kan kijken als je je huiswerk niet goed hebt gemaakt, een beetje boos. Maar wat kan zij waanzinnig goed zingen en wat is zij boeiend om naar te kijken, van het begin tot het eind. Heerlijk om haar live, en van zo dichtbij, mee te mogen maken.  Caro Emerald - Foto: © Gilbert Vogt Caro krijgt in 2009 bekendheid met haar eerste single 'Back it up', die in datzelfde jaar gevolgd wordt door het album Deleted Scenes from the Cutting ...

Depressie is een keuze

Nederland behoort tot de top tien rijkste landen ter wereld en scoort hoog in levenskwaliteit. Nederlanders waarderen hun leven met een 7,8, wat hen de vijfde plek in Europa oplevert. Toch kampen ruim een miljoen mensen met depressie en slikken hiervoor medicatie. Daarnaast heeft 1 op de 6 werknemers burn-out klachten. Hoe kan dit? We leven in een vrij land, maar kunnen we hier wel mee omgaan? Help, de blaadjes vallen weer van de bomen Jarenlang heb ik last gehad van donkere wolken in mijn hoofd, maar op een dag was ik er helemaal klaar mee. Ik wilde dat de zon weer zou gaan schijnen, en wat vaker dan tot nu toe het geval was. Ik vind het lastig om erover te praten. Ik wil niet dat mensen in mijn omgeving een ander beeld van mij krijgen. Ik heb namelijk altijd gedaan alsof er niets aan de hand was. Niemand kon er ook iets aan doen, alleen ikzelf. Ik wilde ook mijn partner niet met mijn donkere gevoelens opschepen. Ik heb lang mijn best gedaan om het bij haar weg te houden, maar nooit...

Cappuccino voor madame

In een kleine koffiebar aan de rand van de stad gebeurt iets magisch elke ochtend. Het is geen bijzondere plek, eigenlijk zou je het bijna over het hoofd zien. Toch schuilt er een verhaal tussen de geur van versgemalen bonen en het gesis van de melkopschuimer. Het verhaal van Norma Jeane, een icoon die iedereen kent maar niemand echt begrijpt. Cappuccino voor madame Iedereen kent haar van het witte doek en de beeldbuis, haar naam is synoniem met glamour en mysterie. Jaren geleden kwam ze mijn leven binnen als een wervelwind, haar frisse uitstraling raakte me diep van binnen. Ze was als een ster die niet te vangen viel, altijd schitterend maar altijd net buiten bereik. Op een dag verdween ze, zoals sterren soms doen, om pas veel later weer op te duiken. En toen, onverwachts, gebeurde er een wonder. Ze stapte mijn koffiebar binnen en het voelde alsof de tijd had stilgestaan. De gevoelens die ik voor haar had, kwamen moeiteloos terug. Jaren waren voorbijgegaan, maar het bloed stroomde nog...

De betovering van Alone

Wekenlang heb ik het programma Alone op de voet gevolgd. Het fascineert me hoe mensen zich gedragen als ze niets hebben en helemaal alleen zijn in een afgelegen gebied. Ze moeten zelf hun onderkomen bouwen, voedsel verzamelen — bloemen, bessen — en proberen vis te vangen. Als dat niet lukt, wordt het zwaar. Het decor van dit seizoen: Noorwegen. Een prachtig maar ongenadig landschap dat genadeloos is voor de onvoorbereide. Wie ben ik als ik hemaal alleen ben? Wat me raakt, is hoe de deelnemers zelf bepalen hoe lang ze blijven. Elke vijf dagen is er een medische controle, maar verder zijn ze volledig op zichzelf aangewezen. Geen luxe, alleen wat gereedschap en een visnet. Geen communicatie met het thuisfront. Alleen de natuur en jezelf. Hoe zou ík daarmee omgaan? Die vraag blijft maar door mijn hoofd spelen. Het is niet te vergelijken met de twee dagen die ik heb rondlopen op Texel . Dit is een totaal andere wereld. Hier is de uitdaging niet alleen fysiek — de kou trotseren, voedsel vi...

Vader en zoon aan de startlijn

Huizen - Vorig jaar heb ik mijn hardloopschoenen officieel aan de wilgen gehangen . Na jaren van rennen vond ik het wel mooi geweest. Maar zoals dat vaak gaat, komt er altijd iets op je pad dat je van gedachten doet veranderen. "Pap," zei mijn zoon laatst, "wat denk je hiervan? Ik heb een kaartje gekregen voor de Wolfskamerloop in Huizen, 5 of 10 kilometer." Nou, wat leuk! Jarenlang heb ik hem en zijn zusje meegesleept naar allerlei hardloopevenementen. Nooit kwam er een moment waarop ze zelf zeiden: “Dat wil ik ook!” Maar nu ineens is mijn zoon klaar om zijn hardloopschoenen aan te trekken. Verbaasd vroeg ik: “Ga je echt hardlopen?!” Dus besloten we samen te gaan oefenen. Ik had al een tijdje niet gerend, maar hé, ik was benieuwd hoe het zou gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Samen maakten we onze eerste kilometers, vader en zoon, zij aan zij. En ik moet toegeven: hij deed het verrassend goed! Mijn ademhaling daarentegen... die was iets minder onder controle. Veel te ho...

Weet jij waarop we zijn gematcht?

Stel je voor: twee mensen die elkaar net hebben ontmoet, een perfecte match volgens de redactie van het programma First Dates. Ze zitten tegenover elkaar, klaar om die vonk te vinden, maar of er echt een feestje ontstaat... dat is nog de vraag. Scene uit First Dates Hij: "Weet jij waarop we gematcht zijn?” Zij: "Ehm, totaal niet eigenlijk." Hij: "Ik houd van een feestje. Jij ook?" Zij: "Ik lees liever een goed boek." Hij: "Ga je nooit met vriendinnen uit?" Zij: "Oh jawel, maar dan gaan we meestal ergens een hapje eten. Dat is ook een soort feestje toch?" Hij: "Absoluut, maar ik dacht meer aan dansen, een beetje leven in de brouwerij."   Dan komt de ongemakkelijke stilte. Ze wisselen blikken uit, allebei zoekend naar een nieuw onderwerp.   Hij: "Heb je kinderen? Of misschien nog een kinderwens?" Zij: "Nou, nee, die boot heb ik al gemist. Ik heb twee katten. Hoe oud denk je eigenlijk dat...

Hoe ik mijn eigen hoofdpijn veroorzaakte

Al weken had ik last van steken in mijn hoofd. Een zeurende, bonkende pijn die zich van mijn schouder naar mijn linkerslaap verplaatste en later ook de rechterkant begon te teisteren. Midden in de nacht werd ik er wakker van. Wat is dit toch? Ik ben niet iemand die snel naar een pilletje grijpt, maar zelfs ik kon niet anders dan een paracetamol nemen. Misschien dronk ik te veel koffie? Sinds de overname van het bedrijf is de koffie veranderd. Misschien kon mijn lichaam daar niet tegen? Dus besloot ik een paar dagen thee te drinken. Maar nee, de hoofdpijn bleef. En ik miste de koffie. Dan maar een andere theorie: te weinig beweging? Een vastzittende schouder? Of misschien mijn kussen? Ik probeerde alles. De pijn bleef. Het begon op mijn humeur te drukken. Ik probeerde het te verbergen, maar voelde me ellendig. Misschien lag het aan het werk. We gingen van papier naar digitaal en ik was daar al weken in mijn hoofd mee bezig. Vandaag was de dag. Zou ik het kunnen bijhouden? Zou ik het...