Doorgaan naar hoofdcontent

Rijden in een Mazda MX-30 maakt rijden geweldig

‘De auto Mazda MX-30 is volgeladen’, staat in het combi-instrument en ik kan 141 kilometer gaan rijden. 141 kilometer rijden? Maar in het boekje staat toch dat ik 200 kilometer kan gaan rijden? Dat heb ik toch in de folder gelezen? Lees ook de update en conclusie onderaan het artikel.

Mazda MX-30 rijdt door Almere - elektrische auto - lekker ding
Mazda MX-30 - Jan des Bouvrie - Wat wit is moet wit blijven in Naarden

De auto waarmee ik ga rijden heeft al zo rond de 1300 kilometer gereden. De auto geeft op basis van de omstandigheden en de eerder gereden kilometers een prognose af. Dat is voor mij 141 kilometer.

Het is net alsof je met een half opgeladen mobieltje op stap gaat. Misschien is het een kwestie van wennen?

Het rijden in de Mazda MX-30 is een sensatie. Het uitzicht is goed en de stoelverwarming is een cadeautje. Die kan je in verschillende warmtestanden inschakelen.

Freeroad Almere - een grote familie
Mazda MX-30 - de vrije weg naar Almere

Het over je schouder links en rechts kijken is minder duidelijk. Door de kleine geblindeerde ruitjes is het zicht beperkt.

De auto zoeft als een limousine rustig over de weg, maar met een beetje gasgeven wordt het een beestachtige Jaguar en laat je menig benzineauto ver achter je verdwijnen.

De cruise control is af te stellen op je voorganger. Het is niet hinderlijk als je de snelheid voelt afnemen, omdat je te dichtbij een andere auto komt.

Regeneratief remmen in de praktijk
In de hoogste flipperstand links wordt de elektromotor afgeremd, dat voelt alsof de auto echt aan het remmen is. Hiermee wordt energie teruggewonnen. Het lijkt erop dat de nog te rijden kilometers even niet verder afloopt. De remlichten gaan in stand twee branden.

Je kan er ook voor kiezen om de auto uit te laten rollen in de hoogste stand rechts. Je raakt het gaspedaal niet aan en het kost de auto geen energie, behalve wat je aan hebt staan in de auto. 

Volledig elektrisch rijden is een sensatie
Mazda MX-30 - Elektrisch rijden was nog nooit zo leuk

Behalve dat het fijn is om met de auto te rijden, ziet de auto er ook nog eens geweldig uit. De auto is lekker robuust. De auto is echt in de lijn van Mazda, en deze lijkt het meest op het type CX30.

Je zal als berijder van een elektrische auto echt opnieuw het wiel gaan uitvinden. Alleen het dagelijks stekkeren is een ding…maar zoals bij alles – het went vanzelf. Je mobieltje hang je ook elke dag aan de stekker, dus waarom je auto niet?

Het is de first edition en de ontwikkeling staat niet stil. Er zou zo maar een update kunnen komen dat je met de batterij meer kilometers kan gaan maken. En bij de second edition is er bij de elektromotor voldoende plaats om nog een wankelmotor te plaatsen.  

Ja het klopt. In de folder staat dat de Mazda MX-30 een actieradius heeft van 200 kilometer. Dat betekent wel onder de meest gunstige omstandigheden, en ‘op basis van de eerder gereden omstandigheden’. De tekst gaat verder onder deze foto.

Mazda MX-30 Freeroad Almere
Mazda MX-30 - een sensatie

In de praktijk is de auto wel vol, maar geeft het systeem geeft aan 141 kilometer. Van mij mag ‘op basis van de eerder gereden omstandigheden’ weg worden gelaten, zodat er na het opladen 200 kilometer in beeld komt. Wie weet bij de volgende update.

Mazda en het milieu
Autofabrikant Nissan heeft zichzelf als doel gesteld om in 2050 volledig klimaatneutraal te zijn. Om dit te bereiken brengt het Japanse bedrijf vanaf 2030 alleen nog volledig elektrische auto’s op de markt. Gaat Mazda het hetzelfde doel stellen?

Mazda MX-30 met 141 kilometer actieradius
WLTP 200 kilometer actieradius, in de praktijk 141 kilometer actieradius.

Verbruikt kWh fabrieksactieradius is 16,9 kWh, in de praktijk 21,1 kWh.

Mazda MX-30 energieverbruik
Energieverbruik Mazda MX-30

Het verbruik is zo afhankelijk van de buitentemperatuur en de verbruikers die je in de auto hebt aanstaan. Uiteraard spelen de omstandigheden in het verkeer ook een rol.

Het flipperen wordt het nieuwe rijden
Het is een uitdaging om elke keer weer zuiniger te gaan rijden. Het flipperen met de snelheid wordt het nieuwe rijden. Als je de flipper rechts gebruikt is het net alsof je op een knikkerbaan zit. Het uitrollen werkt de indruk alsof je aan het bobsleeën bent. De tekst gaat verder onder deze foto.

CHARGE en POWER meter in de Mazda MX-30

In eerste instantie richtte ik mij op het energieverbruik, maar het is ook super interessant om links naast de kilometerklok te kijken. De meter met CHARGE en POWER.

Als je op de snelweg rijdt verbruikt te auto alleen maar energie. Geef je gas, dan slaat de meter  steeds verder naar rechts.

Rijd je in de stad, dan heb je de mogelijkheid om remmen of met de flipper links snelheid te minderen. Je ziet dan de wijzer in het paarse (CHARGE) komen.  

Hoe vaker je probeert om in het paars te komen, hoe verder je kunt rijden. Bovendien als je op deze manier gaat afremmen, bespaar je ook op de remmen. Je bent bijna bij de update en conclusie. 

Temperatuur hoogspanningsaccu is laag - Acceleratie is beperkt

De temperatuur buiten is rond het vriespunt. Ik heb de auto niet opgeladen. Dit verschijnt er in het display: Temperatuur hoogspanningsaccu is laag - ik kan nog beperkt rijden. Het bericht is in beeld gekomen na de start met nog 73 kilometer te gaan. De melding is niet meer verdwenen.

De melding komt nu nog rond de 0 graden in beeld. Er zal in de loop van het jaar een update komen waarbij de melding alleen vanaf -5 graden in beeld gaat komen.  

Update R095/20: Het opladen van de Hoog volt Accupakket stopt voordat deze 100% geladen is.
De auto is via een laadpaal (geen snellader) opgeladen en geeft aan dat er maar 160 kilometer (80%) mee kan worden gereden. Als berijder wil ik graag zien dat de auto 200 kilometer kan rijden.

PCM update Mazda MX-30 range naar 200 kilometer
Na het herprogrammeren en laden is de start nu 195 i.p.v. 141 kilometer

Door het herprogrammeren (PCM) van de software is het mogelijk om na het laden 200 kilometer te gaan in beeld verschijnt. Dat is een geruststelling. De dealer heeft voor deze aanpassing een half uur nodig.

Je ziet wel, dat 'de te rijden kilometers', sneller lijkt af te tellen na de update. Maar na het heen en weer rijden is het toch gestabiliseerd. Het blijft afhankelijk van de omstandigheden...

Snelladen langs de weg - Hoe snel laadt de Mazda MX-30 op?
Allereerst zijn er twee methoden voor het opladen van de hoogspanningsaccu:  Normaal opladen en snel opladen.

Om een lange levensduur van de hoogspanningsaccu te behouden raadt Mazda  aan om snel opladen zo veel mogelijk te vermijden en in plaats daarvan normaal opladen te gebruiken.

De oplaadtijd van de hoogspanningsaccu zal variëren, afhankelijk van de oplaadstatus, ouderdom en temperatuur van de hoogspanningsaccu.

Normaal opladen
Bij normaal opladen wordt de accu dagelijks opgeladen via een stroombron, zoals een laadpunt of huishoudelijke stroombron. Wanneer het opladen wordt gestart nadat de waarschuwingsindicatie/het waarschuwingslampje voor de resterende capaciteit van de hoogspanningsaccu wordt getoond/is gaan branden, bedraagt de oplaadtijd tot het volledig opladen van de hoogspanningsaccu bij een laadpunt ongeveer 5,5 uur, en tussen 13 en 29 uur bij gebruik van een huishoudelijke stroombron.

Snel opladen
Met snel opladen wordt opladen van korte duur met een snellader bedoeld. Wanneer het opladen wordt gestart nadat de waarschuwingsindicatie/het waarschuwingslampje voor de resterende capaciteit van de hoogspanningsaccu wordt getoond/is gaan branden, zal het volledig opladen van de hoogspanningsaccu ongeveer 30 minuten duren (bron: instructieboekje van Mazda).

Snelladen langs de snelweg

Over het algemeen is het energieverbruik van elektrische auto’s afhankelijk van veel verschillende factoren. Ze verbruiken bijvoorbeeld meer energie in koude omstandigheden omdat zowel het interieur, de ruiten, enz., als de batterij zelf, verwarmd moeten worden met de elektrische energie van diezelfde hoofdbatterij.

Accu’s hebben een ideale bedrijfstemperatuur waarop ze het efficiëntst werken. Deze ligt op zo’n 21 graden. Daarboven, maar vooral daaronder functioneert een accupakket minder optimaal. Hoe kouder het is, des te minder energie het accupakket kan leveren. Kan een bepaalde elektrische auto bijvoorbeeld 350 kilometer ver komen op een volle accu, dan kan dat bij vrieskou zomaar dalen naar 250 kilometer (bron ANWB).

In de meest gunstige omstandigheid laadt de auto bij een snellader binnen 30 minuten op (zie instructieboekje). Dat is gemeten bij een buitentemperatuur van 25 graden boven 0.

Als de buitentemperatuur 15 graden is dan loopt het snelladen in minuten op naar ongeveer 40 minuten. Is de temperatuur tussen de 0 graden en de 5 graden dan heb je ongeveer 80 minuten aan de snellader nodig (praktijkervaring). Dit kan als een producteigenschap worden beschouwd.

Hoe kouder het is, des te minder energie het accupakket kan leveren.

Conclusie
Door veel te letten op de cijfers in het display, ontgaat eigenlijk ook wel een beetje het met plezier rijden van deze  topper. Want los van de rekensommen, wat de auto elektrisch zou moeten kunnen rijden, ligt het voertuig als een blok op de weg. Ik heb een ongelofelijk veilig gevoel in deze car. Vanaf nu ga ik meer letten op wat de auto wel kan, en niet wat zijn beperking is, dat maakt het rijden in een Mazda MX-30 pas echt geweldig.

Waar ga je de MX-30 voor gebruiken? Mijn advies is: als stadsauto. 

Toch sluit ik af met te zeggen dat ik echt een beetje verliefd op deze auto ben geworden . Ik ben er zelfs van  overtuigt dat als ik langer in de Mazda MX-30 blijf rijden, de verliefdheid overgaat naar houden van…welkom bij de familie.

Met dank aan Freeroad Almere voor het beschikbaar stellen van de auto.  

Gerelateerde berichten
01-09-2020: De nieuwe Mazda MX-30 staat bij ons in de showroom
08-02-2021: Freeroad Almere in extreem slecht weer
10-02-2021: Chinezen komen ook met een Mazda MX-30: De JAC iEV7s

Wie is de schrijver van dit verhaal? Mijn naam is Gilbert en al meer dan 30 jaar werkzaam in de autobranche. Ik schijf uit pure passie voor auto's, en bezoek regelmatig auto-evenementen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het verlaten dorp Dionysos op Kreta

Greece - Tijdens onze vakantie op Kreta belandden we onverwachts in een verlaten dorp. Wat ooit een bruisend vakantiedorp had moeten worden, ligt er nu spookachtig en stil bij. Dionysos Village - Foto: Gilbert Vogt Op vakantie op Kreta verwacht je azuurblauwe zeeën, volle strandstoelen, drukke terrasjes en overal het geluid van krekels. Maar soms kom je iets heel anders tegen. Zo stuitten wij tijdens een rit ineens op een verlaten complex. Een dorp bijna, met tientallen huisjes, een receptie, zwembaden en smalle straatjes. Alsof hier ooit een levendige vakantieoase heeft bestaan, maar waar de tijd ineens is stilgezet. We dwalen er rond, net als een paar andere nieuwsgierigen. Het voelt een beetje illegaal, want er is niemand die ons tegenhoudt, maar ook niemand die ons welkom heet. Sommige huisjes lijken al jaren niet meer geopend. Toch hangen er bij een paar andere huisjes handdoeken te drogen en staan er zelfs auto’s voor de deur. We ontmoeten een Duits stel dat er een paar maanden...

De Figurant: Een dag op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden

Amsterdam - Op een koele voorjaarsmorgen in Amsterdam, waar de zon nog besluiteloos scheen en de stad langzaam ontwaakte, begon mijn avontuur. Het was niet zomaar een dag; het was de dag dat ik terugkeerde naar de set van "Goede Tijden, Slechte Tijden", een plek waar ik jaren geleden als figurant een klein rolletje had gespeeld. Toen was ik de makelaar , een voorbijganger in het snelle leven van soapsterren, maar vandaag zou ik iets anders zijn. Wat? Dat moest nog blijken. Gedeelte van de regiekamer in de keuken bij GTST Ik arriveerde vroeg bij de studio, gewapend met drie verschillende outfits, zorgvuldig gekozen om aan de strikte kledingvoorschriften te voldoen. Geen logo's, geen strepen of stippen, en zeker geen zwart. De kleding werd snel goedgekeurd, en ik werd naar een wachtkamer geleid waar andere figuranten al druk in gesprek waren. Het was een bont gezelschap van enthousiaste mensen die, net als ik, genoten van de kans om deel uit te maken van deze iconische Ne...

Vakantie als helderheid

Op Kreta, met de zee als achtergrondmuziek, valt alles langzaam op z’n plek. Vakantie geeft me ruimte in mijn hoofd. Niet dat de gedachten weggaan, maar ze krijgen afstand, ademruimte. Dan kunnen ze zich ordenen alsof iemand de lade van een rommelig bureau opent en alles in nettere stapeltjes legt. Rust in mijn hoofd is niet stilstand, het is zien wat er is zonder dat het alles overneemt. Soms hoor ik een stemmetje dat me meerdere keren toefluistert: “Je voelt dat je ouder wordt.” Ik voel het in mijn lijf.  Misschien loop ik anders, misschien let ik op andere dingen. En als ik dat stemmetje blijf herhalen, pas ik me er dan aan? Als ik mezelf vertel dat ik namen vergeet, vergeet ik ze dan expres? Op het werk ken ik mijn klanten. Hun gezichten zijn er, maar hun namen komen soms niet boven. Voor de televisie hetzelfde: “Hoe heet die bekende Nederlander ook alweer?” Het is geen onwil of desinteresse. Het is gewoon even weg. Ik vraag me af: is het trainen? Hoeveel geheuge...

Waarom scoort het ene bericht wel, en het andere niet?

Ik blijf me erover verbazen: waarom het ene artikel massaal wordt gelezen en het andere een stuk minder. Ik probeer altijd vanuit mijn hart te schrijven. Het is eerlijk, het is persoonlijk, en toch… kennelijk komt het ene beter binnen dan het ander. Kijk op mijn  Linked-In pagina Soms denk ik: dit wordt een knaller. En dan blijft het stil. Niet spannend. En soms tik ik iets neer waarvan ik niet verwacht dat het indruk maakt, en ineens is het boem: tienduizenden lezers. Vorig jaar bijvoorbeeld. Ik schreef een bericht waarin ik de opvolger van Victor van First Dates zou worden. Ik kreeg honderden felicitaties in mijn inbox. Het was een grap, maar wat een bereik: meer dan 50.000 lezers. En dan de berichten over dementie. Dat onderwerp raakt me diep. Mijn vader en schoonvader hebben het. Als ik daarover schrijf, doe ik dat met aandacht en emotie. Het wordt goed gelezen, dat zeker, maar nooit komt het in de buurt van die 50.000. Terwijl dat juist de teksten zijn die ik het meest voe...

Joyce Join verovert het internet met gekke filmpjes

De Amsterdamse vlogger Joyce Join zet met toenemende snelheid persoonlijke filmpjes op YouTube. De filmpjes zijn toe nu toe alleen in de keuken gemaakt en hebben een ontzettend hoog Theo & Thea en een Villa Achterwerk gehalte. De brildragende Joyce vertelt uiterst serieus persoonlijke verhaaltjes aan de mensen via YouTube, terwijl je als kijker als snel denkt: Wat ik nu zie dat kan niet waar zijn, dit meent ze toch niet. Met haar onverzorgde blik in de camera gaan vrijwel meteen je mondhoeken omhoog van het lachen, zelfs tegen het gieren aan. Haar filmpjes zijn zo grappig en geestig om te zien dat ze beslist de moeite waard zijn om naar te kijken en ook helemaal uit te kijken. Wie is Joyce Join? De grote vraag is alleen wie is die Joyce Join? Als je haar filmpjes bekijkt, dan zou Joyce ook nog een man kunnen zijn die heel goed een vrouw naspeelt.  Ze heeft het over haar vriend Wilbert en haar kind, maar wie zegt dat het waar is. Ze kan het ook heel goed spelen. Als...

We hebben 9 miljoen auto’s, maar straks niemand meer die eraan sleutelt

Automonteurs gaan meer verdienen dan de baas.  Meer dan een advocaat.  Meer dan een minister. Ik zit zelf al bijna 40 jaar in het vak. En eerlijk is eerlijk: het is altijd moeilijk geweest om goede monteurs te vinden. Maar nu? Nu is het écht dramatisch. Elk autobedrijf of dealer smeekt om monteurs. Want jongeren willen geen vieze handen meer. Liever een laptop dan een sleutel 10. Toch hebben we in Nederland miljoenen auto’s. En ook elektrische auto’s hebben remmen, banden en onderdelen die stukgaan. Dat onderhoud verdwijnt niet. De monteurs die straks nog bestaan, kunnen alles eisen: €5.000 salaris, 50 vakantiedagen, een leaseauto én een espressoapparaat naast de brug. En werkgevers? Die knikken beleefd en zeggen: “Prima, als je maar blijft.” Klinkt grappig, maar het is bloedserieus. Zonder monteurs ligt Nederland stil. Letterlijk.

Mijn schoonvader verdwaalt en Nederland verdwaalt met hem

Mijn schoonvader heeft dementie, net als 350.000 andere lotgenoten in Nederland. En dat aantal neemt de komende jaren alleen maar toe. Hij woont nu nog thuis, maar voor hoe lang nog? Want er is een wachtlijst. Net als er in ons land zoveel wachtlijsten zijn voor van alles en nog wat. We wonen in “het mooiste land ter wereld”, volgens oud-president Mark Rutte. Het meest welvarend, het gelukkigste land, waar mensen gemiddeld een 8 geven voor hun bestaan. Maar achter die cijfers gaat een andere werkelijkheid schuil. Ik zie die werkelijkheid elke dag bij mijn schoonouders. De tussendeur tussen woonkamer en gang staat dicht. Mijn schoonvader loopt verdwaald richting de keuken. “Ab, wat zoek je?” vraagt mijn schoonmoeder. “De wc,” antwoordt hij. Het lijkt zo klein, maar daarin zit de grote vraag van onze tijd. Hoe houden we mensen met dementie thuis? Hoe geven we hen en hun naasten nog een waardig bestaan? De politiek, ik heb er geen verstand van, maar ik zie wel hoe partijen meer te...

Die frons wil maar niet verdwijnen

Ik ben nu een paar dagen op het eiland en eerlijk gezegd… mijn voorhoofd verraadt me. Die frons wil maar niet verdwijnen, alsof mijn hoofd nog steeds in werkmodus staat. Al die maanden doorgeknald, spanning gevoeld, altijd "aan" zodra ik binnenstap. Vooral als ik alleen ben. Misschien beginnen de jaren nu ook mee te praten? Mijn wilde haren zijn inmiddels verdwenen. Al zit wat er nog over is soms aardig door de war. Net als ikzelf. Is dat de leeftijd? Toch merk ik dat ik steeds beter kan relativeren. Sommige dingen kan je nu eenmaal niet veranderen, behalve de manier waarop je ermee omgaat. En eerlijk, ik ben blij dat ik even vrij ben van werk. Ik vind mijn baan nog steeds leuk, maar “even niet” is ook een luxe. En luxe is het hier. Zon, zee, strand… het Middellandse-Zeegevoel in optima forma. Met een briesje en 27 graden voelt dit eind september meer als een cadeautje dan als herfst. Ik zou het hier wel een tijdje volhouden. En weet je wat grappig is? Strand en zee verve...

Opa worden is een rol die mij past

Hilversum - Op 1 juli ben ik opa geworden. Onze kleinzoon Floran is geboren. Het eerste kindje van mijn zoon Robert en zijn vriendin Serena. Wat een rijk gevoel. Het klinkt misschien gek, maar bij het nieuws dat Serena zwanger was, voelde ik meteen een diepe blijdschap. Je vraagt je misschien af: waarom raakt dat me zo? Ik zal het je uitleggen. Mijn vader en mijn schoonvader hebben Alzheimer. Een ziekte die alleen maar afneemt en waar je elke dag opnieuw zoekt naar wat er nog wel mogelijk is. Die realiteit drukt. En eerlijk? Ik verlangde naar iets nieuws. Iets wat vooruitwijst. Een huwelijk. Een geboorte. Iets dat leven ademt. En dat is precies wat er is gekomen. Vandaag is Floran geboren. Een nieuw mensje. Een klein wonder. En het raakt me meer dan ik vooraf kon bedenken. Mijn gelukshormonen draaien overuren. Dit is nieuw leven. Aan het begin van alles. En ik? Ik voel me in deze nieuwe rol als opa alsof ik eindelijk op de juiste plek sta. Ik heb in veel producties gefigureerd, maa...

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfiet...