XZK for You Media

Ik ben heel benieuwd hoe het komt dat je lichamelijke klachten hebt en dat je niet weet waar het vandaan komt. Ik ben geen wetenschapper, maar wel een fanatieke lezer als het gaat over dit onderwerp. Ik ben nieuwsgierig wat lichaam en geest met elkaar te maken hebben. Het Brein in Valencia 1 maart 2022 Ze zeggen toch niet voor niets: Luister naar je lichaam/lijf. Het zegt iets tegen jou. Bij elk pijntje stel ik mij dan ook de vraag: Wat wil mijn lichaam tegen mij zeggen? Ik vind dat best een moeilijke vraag, want daar is niet zomaar een antwoord op te geven. Dat is te ingewikkeld. Als ik zeg: Ik heb zeurende last van mijn knie. Wat zegt mijn knie dan concreet tegen mij? Dat ik misschien niet meer moet gaan hardlopen? Dat ik op andere schoenen moet gaan lopen? Dat ik beter kan gaan wandelen in plaats van hardlopen? Ik zal dus moeten onderzoeken doen hoe ik van de zeurende pijn in mijn knie af kan komen. Ik had zoveel last van mijn rechterknie tijdens het hardlopen, dat het onmogel

Einaudi bezorgde het publiek met zijn fluwelen handen een prachtig concert. De bijna 5000 bezoekers hadden vrijdagavond allemaal een zitplaats in de paleistuin. Natuurlijk speelde hij de soundtrack van de speelfilm Intouchables (2011). Het was zijn definitieve doorbraak bij het internationaal publiek. Nog helemaal niet zo lang geleden ontdekte ik de muziek van Einaudi. Door zijn manier van spelen raken sommige nummers mij in het hart. Hij speelt geen drama, waardoor het naar de keel grijpt, maar heel berekend rustig toets voor toets. En juist dat is wat het zo mooi maakt. Einaudi begon ingetogen te werk op zijn piano. Later liet hij zich begeleiden door twee strijkers en een percussionist. In de loop van de avond steeg het tempo en dat was aangenaam. Het publiek mocht alleen tussen de nummers door naar de wc, anders zou het te veel storen. Het was heel fijn om bij dit concert aanwezig te mogen zijn. Ik had hier niet op gerekend. Het was namelijk al heel snel uitverkocht. Ik heb mij

‘Wat muziek met mensen doet is voor iedereen verschillend. Sommige hebben het over het meeslepen naar het universum. Het geheim is dat het universum in jou zelf zit’, zegt pianist en componist Jorrit Kleijnen op donderdagavond 6 juli 2023 van de popgroep HAEVN in theater Caprera Bloemendaal. Enige tijd geleden waren wij in een sauna in Wijchen bij Nijmegen. En tijdens een opgieting werd muziek en een filmpje van HAEVN gedraaid. Ik was meteen onder de indruk van wat ik zag een hoorde. Misschien kwam het ook door de combinatie van de muziek, de opgieting, de warmte, en het geluksmoment wat daarmee ineens op zijn plek viel? In ieder geval werd ik er meteen door de muziek geraakt. En dat heb ik meer bij de muziek van HEAVN. Wij hebben nu voor de tweede keer een concert live mee mogen maken, en het is in een woord: Prachtig. Vooral de stem van Marijn is bijzonder mooi.

‘De liedjes zijn vanuit mijn hart geschreven. Het is zo dicht bij mij en ik wil het graag met jullie delen,’ vertelt Iris tegen haar vrienden bij Culinair Landgoed Parc Broekhuizen in Leersum. Iris wordt ’s morgens wakker en vertroetelt haar hondje. Het hondje kwispelt tevreden naar het vrouwtje. Vervolgens gaat ze achter haar piano zitten. Bij de eerste aanraking op de toetsen is meteen geïnspireerd om een nummer te schrijven. Toch besluit Iris om de nummers aan de kant te leggen en er niets mee te doen. De nummers klinken een beetje zoals Ludovico Einaudi ze ook speelt. Laat ik voorzichtig zeggen dat Iris door hem bevlogen is? Maar goed, het is sowieso fijn om naar haar claviatuur te luisteren. Ik doe mijn ogen dicht en droom weg weg weg heel ver weg. Ze raakt me wel met haar nummers, alsof ze mijn rug streelt. "Als je dicht bij jezelf bent, kan je ook dichter bij een ander komen." Met deze klanken op de piano kan ik ’s morgens wel wakker worden, en ook ik zal spontaan g

Het is al maanden prachtig weer, en uitgerekend op de dag van het Oldtimer Festival Huizen begint de dag met regen. Heel triest voor de organisatie, want hier is al maanden voorbereiding aan vooraf gegaan. Normaal gesproken komen er ongeveer 20.000 mensen af op dit evenement.  Traditiegetrouw is het Oldtimer Festival Huizen omlijst met gezellige en vrolijke activiteiten. Maar door de regen kan ik mij bijna niet voorstellen dat alles doorgaat. Hopelijk is het in de middag droog en kan het orkest nog iets van vrolijkheid laten horen, zodat niet alles in het water is gevallen. Jarenlang werd het festival bij Nautisch Kwartier gehouden. Dat was een gezellige plek om alle auto’s op de parkeerplaats goed te bekijken. Voor de vrachtwagens en bussen was verder naar achteren voldoende ruimte. Helaas is er besloten om naar De Krachtcentrale te gaan.  Gerelateerde berichten: 02-07-2022  Oldtimer Festival Huizen 2022 01-09-2018  Oldtimer Festival Huizen 2018

Mag ik wel zijn wie ik wil zijn? Ik vraag het mij af. Ik word namelijk keihard door mijn familie afgewezen. ‘Papa, wat heb jij nou,’ zegt mijn kind verbaasd. ‘Ik zoen niet met Maarten van Rossem,’ zegt mijn vrouw. ‘Je lijkt op de baas van omroep Max,’ zegt mijn stiefmoeder. Het wordt zo vaak gepretendeerd: ‘Je mag zijn wie je bent, wees vooral jezelf. Dan ben je op je mooist. Volg je hart. Wij zijn zo tolerant als maar wat’. De vraag is: Is dat zo of zeggen we maar wat? We slaan beelden in ons brein op. Als we dan weer iemand zien met een ander uiterlijk, dan klopt het beeld niet meer met wat we eerder hebben opgeslagen. En als het maar een beetje anders is, dan hebben ook al gauw een mening. Wat dan ook zomaar ongevraagd wordt geventileerd. ‘Of ik in een midlife crisis zit?’ Misschien moet ik gewoon “ja” zeggen. Wat maakt het uit? En alleen omdat ik mijn baard laat groeien. Ik heb al jaren een cabrio en motorrijden ga ik nooit leuk vinden. Eigenlijk zou ik niets van anderen moeten

Sneek - Het is zondagochtend en de zon is al op. Wij staan klaar voor de Mar-athon rond Sneek en Meer. Het belooft een warme dag te worden, maar we hebben er zin in. Met wat broodjes en extra water gaan we van start in het plaatsje Terherne. Een pittoresk dorpje in Friesland. Al vrij snel lopen we langs de boot van de bekende boekenreeks en de film De Kameleon. Echter zijn Hielke en Sietske in geen velde of wegen te zien. Wel een paar duizend andere wandelaars. De Kameleon in Terherne Friesland Het lopen langs de weilanden, boerderijen en het water, wat mij doet beseffen hoe mooi Nederland is. De ruimte om mij heen, de wind, de vrijheid, de zon die in mijn gezicht brandt. Ik heb een leef gevoel in mij. Het maakt me blij en voldaan. Ik bedenk me dat het zo simpel is om het blije gevoel op te wekken. Gewoon een stukje lopen. Beetje koetjes kijken, onderweg een broodje eten, wat drinken, gezellig even wat babbelen met mijn partner of een vreemde die voorbij loopt. En soms even niets. De

Een grootste drama tot nu toe in mijn leven – 2005 - was wel het moment dat ik de voordeur dichttrok en op de fiets naar mijn vader vertrok. Ik stond voor het huis en keek naar boven naar het slaapkamerraam van de kinderen. Daar zag ik mijn kanjers. Aan hun gezichtjes zag ik dat ze niet begrepen wat er op dat moment gebeurde. Ik voelde mij kut en de tranen rolden over mijn gezicht. De kinderen in shock achterlatend, omdat ons huwelijk was stukgelopen. De keuze om te vertrekken was niet vrijwillig, maar onvermijdelijk. De hele weg op de fiets heb ik gehuild. Mijn hart deed ontzettend pijn. Hoe hoe hoe dan kan ik de kinderen in de steek hebben gelaten? Iets wat ik pertinent niet wilde, maar het gebeurde toch. De geschiedenis herhaalde zich. Mijn vader heeft zijn gezin ook verlaten. Hij liet ons in de steek voor een andere vrouw. Later liet mijn moeder mij ook in de steek door er met de drank vandoor te gaan. En nu ik…nu liet ik de kinderen in de steek. Weliswaar niet voor een ander of

Een klein knuffeltje en dat was het dan. Ze stapte in haar autootje en reed naar station Bussum, om vervolgens te vertrekken naar station Utrecht. Jaren samenzijn ging in een flits aan mij voorbij. Mijn vrouw is er vandoor en heeft mij achtergelaten met katten. Ik ben dit weekend alleen thuis. Normaal gesproken heb ik de neiging om wat te plannen in een weekend, maar deze keer niet. ‘Ga je nog wat leuk doen,’ vroegen mijn collega’s. ‘Ja, lekker alleen zijn’, antwoordde ik vrijdagmiddag bij het naar huisgaan. Ik heb het hele weekend alleen voor mezelf. Heerlijk. Wat ik ga doen? Helemaal niets. Want een mens moet al zoveel, en soms is het ook fijn om niets te hebben. Ik word wel hier en daar uitgenodigd, maar ik doe net alsof ik al wat in de planning heb staan. Het gaat niemand wat aan dat ik liever alleen ben. De rest van de tijd heb ik al genoeg prikkels om me heen. NU EVEN NIET . Ik ben bij een bijeenkomst van Michael Piemellajtik (zoals mijn vrouw hem altijd noemt) met de titel ‘

Even tijd voor mezelf, even niets aan mijn hoofd. Laat mij even alleen zijn. Ik voel me goed. Ik voel mij vrij. Laat dit altijd zo zijn. Mag ik mij altijd zo voelen?  Zwembad Seisjesberg in Huizen Ik wandel in het zonnetje naar het zwembad. Ik hoor de vogeltjes liedjes zingen. Ik hoor de kinderen met elkaar spelen op het schoolplein. En ik. Ik loop naar het zwembad. Even alleen. Niemand waar ik mee wil praten. Ik wil even alleen zijn met mezelf. Ik wil tevreden zijn met Mij. Alleen met Mij. Tijd voor mezelf. Een dag waarbij ik zelf mag bepalen wat ik ga doen. Ik wandel. Ik wandel naar het zwembad en neem een frisse duik in het water. Ik praat met niemand. Ik doe schoolslag terwijl ik tegen mezelf praat. Niet hardop, maar van binnen. Diep van binnen. Waar word ik blij van? Nou? Ik zwem. Ik zwem. Ik voel me vrij. Ik voel me vrij om even alleen te zijn. Ik geniet van Mezelf. Dank je wel Mezelf. Ik ben een mooi mens. Ik ben niet niks…

Ik ben een rommelkont. Het liefst laat ik alles achter mij aanslingeren. Mijn vrouw noemt mij steevast een student. Ik wil de boel de boel laten. Ik wil niets opruimen. Ik wil lekker vervuilen. Ik wil dat de jus langs het aanrechtkastje loopt. Dat het stinkt naar bier en wijn. Dat het net zo muffig stinkt als vroeger bij mijn oma en opa op zolder. Lekker rommelen en verstoffen in mijn eigen troepjes. Ik had vrijgezel moeten blijven denk ik. Want sinds ik getrouwd ben moet altijd alles opgeruimd worden. Mag er geen stofje meer blijven liggen. Moet ik netjes geschoren zijn. Mijn haartjes naar een kant worden gekamd. Tandjes netjes gepoetst. Allemaal zoals het hurt. Maar van wie dan in godsnaam? Omdat iedereen het doet? Maar zo ben ik niet. Ik ben een rommelkont. Het liefst laat ik mijn baard staan met van die dikke stoppels. “Ik zoen je niet meer met zo’n vieze Maarten van Rossem baard.” “Ok, deed je dat daarvoor wel dan?” “Wat?” “Zoenen?” Ik ben het liefst een rommelkont. Laat mij

Afgelopen weekend trokken wij er met de kinderen en hun partners op uit voor een bijzonder avontuur: boerengolf tussen de koeien. De zon straalde gelukkig volop, wat ons al snel in de juiste stemming bracht. Te midden van het groene landschap lagen her en der koeienvlaaien, waar we behendig tussendoor manoeuvreerden. Het was een unieke ervaring die voor de nodige hilariteit zorgde, maar bovenal genoten we van de gezelligheid en het samenzijn. Terwijl de koeien nieuwsgierig toeschouwers waren van ons spel, realiseerden we ons dat dit een wel heel aparte vorm van golf was. De frisse lucht vulde onze longen en de lachsalvo's galmden over het veld. Uiteindelijk was het niet de score die ertoe deed, maar de waardevolle momenten die we deelden. Na een aantal hilarische holes en enkele 'close en counters' met de koeienvlaaien, beseften we dat boerengolf een perfecte keuze was voor een dag vol plezier en avontuur. Met rode wangen van inspanning en lachen sloten we de dag af, we

Een try-out is een proefvoorstelling van bijvoorbeeld een cabaretier, zanger(es), toneelstuk of musical. Met een try-out wordt gepeild hoe het publiek zal reageren op een voorstelling die al grondig gerepeteerd werd? Vandaag zijn we bij Ronald Snijders in De Boerderij te Huizen. Ronald Snijders in De Boerderij te Huizen Als Ronald opkomt merk je meteen zijn energie. Er zit veel creativiteit in. Ik ben benieuwd of het ook naar buitenkomt. Hij maakt gebruik van zijn laptop. In eerste instantie vind ik dat een beetje gek. Ik heb nog niet veel cabaretiers meegemaakt die een beeldscherm nodig hebben om hun ding te doen. Volgens Ronald zijn wij de eerste die een beginnende nieuwe show van hem gaan meemaken. Dat verklaart een hoop. Wij doen het als publiek voortreffelijk. We lachen als er een grapje voorbij komt en klappen als hij achter de piano een liedje zingt. Zelfs als het over poep gaat wordt er heel hard gelachen. Zeker achterin de zaal. Ik weet niet wie dat zijn, maar fans zijn het

Ontdek de historie van verborgen landschap in en rond Castricum en Uitgeest. Een expeditie van 16 kilometer door de weilanden van mooi Nederland. Wij doen mee. Geheel ongetraind besloten wij mee te doen een de expeditie. Met nieuwe wandelschoenen en sokken verschenen wij aan de start. Een rugzak met wat broodjes, flesjes water en appels gingen wij op stap. Wij wisten precies hoe we moesten lopen, want het werd overal heel duidelijk aangegeven. Door de weilanden liepen wij van Castricum naar Uitgeest. De mensen om ons heen hebben de neiging om wat makkelijker te praten en dingen bespreekbaar te maken tijdens het lopen. Niet met ons hoor. Maar je vangt wel eens wat op tijdens het lopen. Ook dingen die je eigenlijk niet wilt horen. Daar heb je gewoon geen zin in. Tis voor ons ook weekend. Snel iets versnellen en er voorbij. Ondanks de verschillende vogeltjes om ons heen kan je niet om de vertrekkende vliegtuigen van Schiphol, auto’s die over de weg (lees: ruis) zoeven, rijdende de treinen

Een dag volledig op mezelf. Een dag waarbij ik zelf mag bepalen hoe die gaat verlopen. Hoe fijn is dat. Ik houd van mijn baan, maar het is ook wel eens lekker als niemand iets van mij wil. Ik laat het vandaag niet toe. Ik wil vrij zijn. Vrij voelen in heel mijn lijf. Vrij voelen in heel mijn hoofd. Sauna Drome Putten Ik ben de leukste versie van mezelf aan zee, gevuld met helder blauw water, een fel zonnetje en een temperatuur zo rond de 22 graden. Maar ik gedij ook bij een graadje of 90 graden op hout gestookt in de sauna. Tussen de middag eet ik een vers broodje met geitenkaas en drink een cappuccino met een klein drankje erbij. Ik ben op mijn gemak. Ik hoor de vogeltjes fluiten. Ik word er rustig van. De waterstralen komen op mijn hoofd. De druppels lopen langs mijn hals naar beneden over mijn buik, benen en uiteindelijk mijn tenen…het putje in. De zon schijnt. Ik voel het branden. Ik lig op een bedje te genieten van de zonnestralen. Ik ben even weg. Weg van de wereld. Het is op d

Als je het niet in je hoofd kan oplossen, dan is medicatie misschien een oplossing? Het is misschien wel de laatste hoop om het ‘probleem’ op te lossen. Ik geloof niet dat alle medicatie een oplossing is als er een stofje ontbreekt. Het zou daarom fijn zijn als het ontbreken van het stofje kan worden aangetoond, want anders blijft het maar gissen en blijf je voor niets slikken. Word je beter van pillen slikken? Krijg je medicatie aangeboden om dat het de beste oplossing is of omdat er geen geld is voor andere zorg? In dit geval bedoel ik praatzorg. Hebben we geen tijd meer met elkaar te praten, en daarom wordt er medicatie voorgeschreven? Is medicatie goedkoper dan praten? En kan je met langer praten misschien tot een ander inzicht komen? Ik geloof ook niet dat alles is aangeboren. Ik geloof dat je ook dingen wordt aangepraat. Dat mensen het tegen je zeggen en dat je dat ‘als patiënt’ gaat geloven. Als maar genoeg mensen in je omgeving zeggen dat je iets mankeert, dan ga je het op

Utrecht - “Ik ben uit de bocht gevlogen,” verontschuldigt Drenth Daniël zich enigszins aan het publiek in Vredenburg Utrecht. “Ik kon ’s nachts niet slapen en ging schrijven. Daardoor had ik slaap te kort, want overdag deed ik weer andere dingen, behalve slapen. Is dit mijn leven? Moet ik hier wel mee doorgaan of zeg ik alle optredens af. Ik vloog uit de bocht.” Een heftig begin van de show. Per toeval kwam ik aan twee kaartjes via Ticket Swap, want alle optredens in het Oosten van het land waren uitverkocht. Het enige optreden waar ik ineens kaarten voor kon krijgen was in Utrecht, op de vierde rij in het midden. We waren er echt heel blij mee. Mooi dicht bij het podium. Lohues is een kunstenaar in het maken van liedjes. Hoewel ik het dialect niet volledig beheers, is het toch heel aangenaam om naar hem te luisteren. De verhalen die hij vertelde gingen van links naar rechts afgewisseld met liedjes op de piano of met een van zijn gitaren. Alle liedjes zijn persoonlijke verhalen. Iets

MIJN ALLESSIE – Tijdens de eerste rit in deze knalblauwe Mercedes-Benz was ik nog niet meteen overtuigd dat het mijn auto zou gaan worden. Ik had namelijk een Cabrio Saab 900 model 9-3 met een geweldig veersysteem en de SLK is een behoorlijk stugge auto. Het rijden met een ster op de motorkap is altijd al een droom van mij geweest. We gaan even terug naar het jaar 1996 toen het model SLK voor het eerst op de markt kwam. Ik werkte toen bij de Mercedes dealer Pordon in Utrecht . De vrouw van de baas ging toen met een blauwe SLK rijden. En ik dacht alleen: “Als ik later groot ben, dan koop ik precies dezelfde auto.” Wil je nooit meer een andere cabrio? Ik denk het niet. Ik heb mijn midlifecrisis inmiddels wel achter de rug – ha ha - Natuurlijk zit er verschil hoe je zit, welke motor erin hangt, en welke opties op de auto heeft. Maar de belevenis bij het open rijden blijft bij elke cabrio hetzelfde. Ik ben ooit met een Volkswagen-golf cabrio begonnen, daarna kocht ik een Re

Mijn droom is wonen en een beetje werken rond de Middellandse Zee. Om mijn droom werkelijkheid te laten worden ben ik begin van dit jaar een cursus Spaans gaan volgen. Puur om wat woordjes te leren en niet helemaal beslagen ten ijs te komen als mijn droom op een dag gaat uitkomen. Ik kijk met heel veel plezier naar het televisieprogramma Ik Vertrek , en stel keer op keer weer vast dat het ongemakkelijk wordt als je de taal van een land niet speekt. De vraag die ik mij elke keer stel: Waar wil ik zijn en waar voelt de plek goed om langer ergens te blijven? Ik ben al op meerdere plekken in Spanje, Griekenland en Italië geweest waar ik een goed gevoel heb gehad. Dus ik weet wat ik kan voelen. Maar tot nu toe heb ik daar nog geen onderzoek naar gedaan en daarom begint mijn reis nu in Spanje. We starten met een rondreis in Andalusië en gaan met een auto langs Málaga, Ronda, Sevilla, Córdoba en Granada. Allemaal stuk voor stuk authentiek, maar ook drukke steden. Als je een van de steden

In deze tijd is het bijna onmogelijk om iets aan te bieden wat goed bedoeld is, maar wat bij de ander misschien een verkeerde suggestie kan wekt. Als je iemand een compliment geeft: “Wat hebt u mooie witte tanden.” Dan kan de ander zich al geïntimideerd voelen. Maar kan ik dan nog wel iets spontaans zeggen? Opnieuw bied ik mijn excuus aan. ‘Sorry, zo heb ik het niet bedoeld.’ G “Ik heb nog iets leuks voor u.” K “Wat dan?” G “Een attentie van mij, voor jou.” K “Oh, wat aardig. Dank u wel.” G “Het is niet wat je denkt.” K “Oh nee, wat is het dan?” G “Dit kan je het niet in je mond doen. Ja, je zou het in je mond kunnen doen, maar dat is niet lekker. Het gaat in je mond en het komt er meteen weer schuimend uit.” K “Ah, wat leuk. Het zijn paaseieren.” G “Nee, het zijn geen paaseieren. Het zijn zaadballen. Sorry! Niet voor in je mond, maar voor in de grond. Er komen mooie bloemen uit. Fijne Pasen.” Militairen bijten tanden stuk op paasgift: balletjes blijken bloembollen van klei, grond en

De Amersfoort City Trail is een hardloopevenement waarbij de nadruk niet ligt op snelheid en competitie, maar op een sportieve wijze de stad ontdekken. Het parcours voert langs mooie plekken, door smalle steegjes en bijzondere gebouwen. Om deelname ook voor de jonge sportievelingen mogelijk te maken, ook wij als 50+er, is er ook een FamilyRun. Een run van ±3km waarbij je minimaal 10 bijzondere locaties passeert of doorkruist. Doordat je regelmatig trappen op en af gaat, lijkt de run veel langer dan 3 km. Het weer zit ontzettend mee. Het is fris, maar de zon prikt tijdens het evenement steeds vaker door. Het is een leuke ervaring om tussen het lopen door een paasei te eten, een yoghurtje bij Campina te kunnen nuttigen en een vers cappuccino je bij een koffiebar te kunnen drinken, zonder druk te voelen dat je verder moet gaan omdat je anders tijd verliest. Het gaat namelijk niet om tijd, het gaat om een belevenis, en die was er volop tijdens deze Trail. Natuurlijk zijn er obstakels

Weet je waar ik kippenvel van krijg? Als een vader tegen zijn dochter zegt: ‘Jij bent mijn allermooiste cadeautje wat ik ooit heb gehad.’ Als hier geen vorm van Liefde en dankbaarheid is, dan weet ik het niet meer. De woorden gaan vaak door mij heen als ik onderweg ben, als ik in bed lig of onder de douche sta. Hoe belangrijk is het voor een kind om door een ouder te worden gezien?   Het is allemaal niet vanzelfsprekend dat een ouder zich zo uitspreekt zoals ik hierboven heb geschreven. Soms kan een ouder zich simpelweg niet uitspreken. Het zit dan misschien wel van binnen, maar het komt er niet uit. Het kan ook zijn dat de ouder het zelf nooit van hem of haar ouders heeft gehoord. Afijn. Ik ben trots om mijn schoonvader, want over hem gaat het verhaaltje. Hij wordt dit jaar 87 jaar en hij spreekt zich zo liefdevol uit over zijn dochter. Helaas gaat zijn geheugen achteruit, maar hopelijk blijft hij nog heel lang de mooie woorden naar zijn dochter uitspreken: Je bent mijn mooiste ca

Afgelopen zomer gingen mijn vrouw en ik lekker met onze cabrio op stap. Het liefst rijden we in gebieden waar nog een soort van zondagsrust is. In principe vermijden we altijd de snelwegen om op onze eindbestemming te komen. Op de kleine binnen weggetjes zit wel eens iemand achter ons te duwen. Ik ga meestal vrij snel aan de kant, want ik ben een cabrio rijder en per definitie een echte levensgenieter. Ik heb alle tijd. Ik houd sowieso niet van jakkeren. Tussen Muiden en Weesp kwamen we deze nieuwsgierige kuddedieren tegen. Het is geweldig om deze dames zo te zien staan. Ze kijken tevreden naar ons en wij genoegzaam met respect naar hun. Wat zouden ze denken? Mensen worden vaak door anderen aangezet om iets te gaan doen. Dan loopt iedereen in dezelfde richting op, net zoals bij IKEA. Zou ik het daarom niet zo’n leuk vinden bij dat bedrijf? Gerelateerde berichten 02-05-2020:  Zin, om een koe te knuffelen?

Hilversum - Geen idee meer hoe lang het is geleden dat we naar het Muziekcafé van NPO Radio2 zijn geweest. Een paar jaar geleden kwamen wij hier elke week om livemuziek te luisteren. Op een dag had De Vorstin een ander deurbeleid en toen zijn we afgehaakt. Maar nu treedt Frank Boeijen op. En wij waren er, na zoveel jaar afwezigheid, weer eens bij. Het café voelt dan ook als thuiskomen. Het deurbeleid is gelukkig veranderd. Frank is inmiddels 65 jaar en heeft een aanloopje nodig om op gang te komen. Een gekke vraag van Carolien Burgers, de presentatrice van het programma. Of zijn stem belangrijk voor hem is. Wat denk je zelf? En waarom dragen jullie van die zwarte pakken? Vraagt Carolien. Als je Frank een beetje zou kennen dat zou ze het antwoordt op deze vraag wel weten. Stel je een stomme vraag, dan krijg je ook een stom antwoordt, moet Boeijen hebben gedacht. Frank schudt met zijn hoofd als hij bij de microfoon wegloopt en het volgende liedje gaat zingen: Kronenburgerpark met, Ie

Amsterdam - In een bomvolle Ziggo Dome zingt Eros Ramazzotti de sterren van de hemel. Wat is dat toch een geweldige zanger. Wat maakt hem dan een geweldige zanger? Al meer dan dertig jaar gelden luister ik naar zijn liedjes. Ik versta er geen bal van en toch vind ik het heerlijk om naar hem te luisteren. Hij heeft een herkenbare melodie wat ik prettig in mijn oren vind klinken. Ik ben dol op hem. Wij zaten op de eerste ring precies tegenover het podium. We kregen op deze plek alles mee wat er op het podium gebeurde. Zijn muziek bracht me al snel terug naar de jaren dat de kinderen nog op de achterbank zaten op weg naar Italië, en ik, het ene cd’tje naar het andere cd’tje in het gleufje van de autoradio stopte. Musica è Musica è… Zeventien jaar gelden gingen ik en mijn lief voor het eerst naar Eros en vandaag opnieuw. Ik ben heel benieuwd hoe het concert zal verlopen en waar de reis vandaag eindigen zal?

Soest - Het was vanmiddag om 15.00 uur behoorlijk ploeteren door het mulle zand en de natte bospaden. Afhankelijk wilde mijn lijf NIET door de harde wind en in de regen gaan lopen. Ik heb er een bloedhekel aan. Maar het verlangen, tussen mijn oren, was zo groot, dat ik het niet kon laten om niet te gaan. En ik ging ervoor. Na bijna 10 kilometer zwoegen en zweten kwam ik over de finish. Het geluksmomentje wat mij op dat moment overviel is onbeschrijfelijk. Het is zo'n ongelooflijk fijn gevoel om zo trots te kunnen zijn over mijn eigen prestatie. Ik heb het weer gedaan, het is mij weer gelukt. En nu? Nu zit ik heerlijk comfortabel op de bank blij te zijn. Blij hoe mooi het jaar voor mij is geweest op heel veel gebieden, en helemaal happy de peppie met een mooie sportieve afsluiting van 2022. Op naar 2023… Het tegeltje wat ik kreeg bij de finish is ontworpen door Herman van Veen - Arts Center en Gallery   Gerelateerde berichten 27-11-2022  Waarom is hardlopen zo leuk?

Je hebt dezelfde ogen En ik krijg steeds jou trekken om mijn mond Vroeger was ik driftig Vroeger was jij driftig Texel Vader en Zoon op 15 mei 2017 Jij deed je autoraampje naar beneden en plotseling sloeg je met je vuist op het gezicht van de man die naast onze auto was komen te staan? Je gaf gas en we scheurden dwars door Bussum heen om van hem af te komen…nachten heb ik er niet van kunnen slapen. Maar we hebben onze rust gevonden En we zitten naast elkaar Op een bankje op Texel En we zeggen niet zoveel Voor alles wat jij doet Heb ik hetzelfde ritueel Papa, ik lijk steeds meer op jou Ik heb dan niet dezelfde handen Maar wel jouw rimpels in mijn huid Jij hebt jouw idee Ik heb mijn idee En we zwerven in gedachten Maar we komen altijd thuis De waarheid die ik zocht Die ik nooit heb gevonden, alleen een beetje tocht Ik heb vergeefs gezocht en echt niet heel even Maar al heel mijn leven Goed gedaan papa. Je hebt een geweldig kind opgevoed En misschien ben ik geworden

Lang geleden reed ik met mijn zusje op Bonaire. Mijn zusje reed en plotseling zegt ze dat er een lampje is gaan brandden. Ik schrik me rot en kijk meteen op het dashboard. ‘Ik zie niets’, zeg ik tegen mijn zusje. ‘Nee’, zegt mijn zusje, ‘Ik ook niet, maar er schiet mij ineens iets te binnen.’ Er gaat een lampje branden ‘Ik voel dat de motor iets trilt bij tachtig kilometer per uur. Het maakt niet uit of de motor warm of koud is.’ We gaan met de auto aan de slag. We starten de auto en gaan proefrijden. We lezen de auto uit en doen een poging om een diagnose te stellen. Er komt niets bijzonders uit het onderzoek naar voren. Het hikje of de trilling is voor de computer van de auto niet als een fout waarneembaar. Het valt binnen de tolerantie. Dat wil niet zeggen dat het er niets is, of dat de klant niets voelt, maar we kunnen het met de apparatuur niet vaststellen. De klant voelt iets en de monteur merkt niets op aan de auto. Als de monteur samen met de klant gaan rijden, voelt de k

Als we om 18.00 uur thuiskomen zien we op de huistelefoon een gemiste oproep van mijn schoonouders. Mijn vrouw belt gelijk terug. Een trillende stem aan de ander kant begint te vertellen dat mijn schoonvader vanmiddag om 15.30 uur met de auto is vertrokken, maar nog steeds niet is thuisgekomen. Hij is met boerenkool van zijn landje naar een kennis gegaan, maar is daar nooit aangekomen. Dan stokt je ademhaling. Schoonvader weer gevonden Laatst vertelde ik nog dat een vrouw mij belde om de afspraak te annuleren. Haar man was onderweg naar ons bedrijf, maar hij belde zijn vrouw op omdat hij niet meer wist hoe hij het bedrijf kon bereiken. Hij was de weg kwijtgeraakt. En het verhaal van de man die bij ons bedrijf is weggereden en op een parkeerplaats een hartstilstand had gekregen. De politie vond hem bij toeval met zijn hoofd op het stuur. Het ging als een film voorbij, en bij mijn vrouw ook. We stapten in de auto om naar het adres te gaan waar mijn schoonvader naartoe wilde gaan, om da

Al een tijd geleden had ik last van mijn rechterknie. Ik kreeg zoveel last van mijn knie dat ik niet meer kon hardlopen. Ik ging op zoek naar een alternatief en dat werd wandelen. De pijn in mijn rechterknie bleef, maar was beduidend minder dan bij het hardlopen. Bergman Naarden Helaas bleef de pijn niet alleen in mijn knie. De pijn trok ook door naar mijn heup en onderrug. Daarna kwam de pijn in mijn kuit en mijn voet erbij. In de nacht werd ik soms wakker met een soort van zenuwpijn. Het was alsof er elektriciteit door mijn lijf ging. Vooral bij mijn rechterbovenbeen. Ik maakte een afspraak bij de Bergman in Naarden. Daar werd een foto gemaakt. De chirurg bekeek de foto en kwam tot de conclusie dat de pijn niet kon worden veroorzaakt de mijn rechterknie. De pijn kwam vermoedelijk onder uit mijn rug (L4) vandaan. Hardlopen met deze knie moet geen enkel probleem zijn. De moraal van het verhaal is wel dat ik dacht dat mijn knie stuk was. Ik zag mezelf al een nieuwe knie krijgen en d