Huizen - Ik heb het er al eens vaker over gehad. Ik mis mijn vader elke dag. Hoe kan dat nou, hij leeft immers toch nog? Ja, dat klopt, hij leeft nog steeds. Gelukkig, maar ik ben niet meer in beeld bij hem. Hij ziet mij niet meer staan, en ik hem misschien ook niet meer. Hoe kan dat nou? Is daar een verklaring voor? Stel ik wel de goede vragen aan mezelf?
De afgelopen jaren ben ik mijn vader kwijtgeraakt, terwijl hij er nog 'gewoon' is, maar ik ben niet meer in beeld. Het is net alsof hij in een andere wereld terecht is gekomen, zonder mij. Alsof hij verhuisd is naar een hele andere stad, en waar communicatie niet meer mogelijk is.
We zitten met onze ruggen naar elkaar toe. "Hou je nog van mij? Ik hou nog steeds van jou."
"Hallo, ben je daar nog?" piep piep piep...de verbinding is verbroken. Ik vind het lastig om van hem zo weinig te zien en te voelen. Ik mis je interesse, jou oprechte belangstelling. "Gaan jullie nog met vakantie, waar gaan jullie heen, wanneer komen jullie weer terug?" Ik sta niet op de kalender.
Zal ik me erbij neerleggen.? Accepteren dat het is zoals het is? Misschien krijg ik nooit wat ik graag zou willen, maar wat hij ook niet kan geven, omdat hij het zelf nooit heeft gehad? Of ben je vergeten wie ik ben? Weet je mijn naam nog wel? Ik mis je pap.
Gerelateerde berichten
04-06-2022: Struggels bij die ouwe
29-03-2022: Drie generaties kijken voetbal
14-11-2021: Papa waarom ben je zo onbereikbaar?
22-03-2021: Jaren 70, toen geluk nog heel gewoon was
07-02-2021: Seks met een onbekend, mijn vader mag het niet weten
Reacties
Een reactie posten