Vader en zoon aan de startlijn

Huizen - Vorig jaar heb ik mijn hardloopschoenen officieel aan dewilgen gehangen. Na jaren van rennen vond ik het wel mooi geweest. Maar zoals dat vaak gaat, komt er altijd iets op je pad dat je van gedachten doet veranderen. "Pap," zei mijn zoon laatst, "wat denk je hiervan? Ik heb een kaartje gekregen voor de Wolfskamerloop in Huizen, 5 of 10 kilometer."

Nou, wat leuk! Jarenlang heb ik hem en zijn zusje meegesleept naar allerlei hardloopevenementen. Nooit kwam er een moment waarop ze zelf zeiden: “Dat wil ik ook!” Maar nu ineens is mijn zoon klaar om zijn hardloopschoenen aan te trekken. Verbaasd vroeg ik: “Ga je echt hardlopen?!”

Dus besloten we samen te gaan oefenen. Ik had al een tijdje niet gerend, maar hé, ik was benieuwd hoe het zou gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Samen maakten we onze eerste kilometers, vader en zoon, zij aan zij. En ik moet toegeven: hij deed het verrassend goed! Mijn ademhaling daarentegen... die was iets minder onder controle. Veel te hoog en zwaar. Als ik nog een beetje wil meedoen, moet ik daar echt aan werken.

We hebben nog een maand, dus de tijd dringt. Terwijl ik dit schrijf, voel ik al de spierpijn opkomen. Wat ben ik stijf! Maar ondanks de stijfheid vind ik het geweldig om samen met mijn zoon sportief bezig te zijn. Eerder hebben we al een keer padel gespeeld, wat ik ook ontzettend leuk vind om te doen. Het is een sport wat je met zijn vieren speelt, en eerlijk gezegd weet ik niet of ik alle spelregels precies volg, maar dat maakt me eigenlijk niet uit. Het gaat om het samen doen, het plezier hebben.

Bewegen zit er bij mij van jongs af aan al in, en nu is het mooi om te zien dat mijn zoon het stokje overneemt. Het plezier in sport, of het nu hardlopen is of padel, is iets wat ons verbindt. Over een maand staan we daar samen aan de start van de Wolfskamerloop. Eén ding is zeker: ik kijk er nu al naar uit!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mercedes-Benz dealer Van Kooy | officiële website | Een wereld in beweging

Van Kooy Bussum - Hoofdvestiging Leo Knijn is geboren op 12 maart 1939 te Amsterdam. Na het doorlopen van de HBS en de militaire dienst, nam hij op 1 juli 1961 samen met zijn vader en broer een stallingsbedrijf over op het Scheldeplein te Amsterdam. Op 1 januari 1962 verkregen zij het dealerschap van het merk NSU en was de basis gelegd voor een carrière in de autobranche. In 1975 werd de familie Knijn aandeelhouder in het Van Kooy bedrijf. Naast alle werkzaamheden voor de VKG is Leo ook extern altijd actief geweest; zo was hij oprichter van de NDA (afdeling van de BOVAG). In 2005 is hij lid van de Raad van Commissarissen van Auto Recycling Nederland, lid van het hoofdbestuur van de Europese dealervereniging van Mercedes-Benz en bondspenningmeester bij de BOVAG. Binnen de VKG vervult hij vooral een adviserende rol. Hoe het allemaal begon - geschiedenis Op 22 mei 1922 start de oude Jan van Kooy zijn eerste autobedrijf in Den Dolder. Hij doet in fietsen en motorfietsen en ve

De reis is spectaculairder dan de eindbestemming

Nidri naar Meganisi Lefkas - Het verhaal begint op een bewolkte ochtend, terwijl we op de veerboot staan, uitkijkend over de rustige zee. Met de veerboot over naar de andere kant Ik voel een mengeling van opwinding en nieuwsgierigheid, al heb ik een klein voorgevoel dat de reis misschien wel spectaculairder zal zijn dan de eindbestemming. Het schip deint rustig over de golfjes en de geur van frisse lucht vult mijn longen. Onderweg zie ik voorbijdrijvende eilandjes, elk met hun eigen mysterieuze uitstraling. De bergen in de verte lijken te fluisteren, alsof ze geheimen bewaren die je alleen kunt ontdekken door er zelf heen te gaan. Veerboot van Nidri naar Meganisi op Lefkas Eenmaal op het eiland aangekomen, begint de wandeling via de trappen naar de top. Het pad slingert langs de berg. Bij elke stap omhoog voel ik de spanning stijgen, wetend dat een adembenemend uitzicht op mij wacht. En inderdaad, boven op de berg is het uitzicht adembenemend. De blauwe zee strekt zich uit zover he

Weet jij waarop we zijn gematcht?

Stel je voor: twee mensen die elkaar net hebben ontmoet, een perfecte match volgens de redactie van het programma First Dates. Ze zitten tegenover elkaar, klaar om die vonk te vinden, maar of er echt een feestje ontstaat... dat is nog de vraag. Scene uit First Dates Hij: "Weet jij waarop we gematcht zijn?” Zij: "Ehm, totaal niet eigenlijk." Hij: "Ik houd van een feestje. Jij ook?" Zij: "Ik lees liever een goed boek." Hij: "Ga je nooit met vriendinnen uit?" Zij: "Oh jawel, maar dan gaan we meestal ergens een hapje eten. Dat is ook een soort feestje toch?" Hij: "Absoluut, maar ik dacht meer aan dansen, een beetje leven in de brouwerij." Dan komt de ongemakkelijke stilte. Ze wisselen blikken uit, allebei zoekend naar een nieuw onderwerp. Hij: "Heb je kinderen? Of misschien nog een kinderwens?" Zij: "Nou, nee, die boot heb ik al gemist. Ik heb twee katten. Hoe oud denk je eigenlijk dat

Gebouw van het voormalige hotel-restaurant De Gooische Boer verloedert in Bussum

Sinds januari 2018 staat voormalig Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer en later autobedrijf Van Kooy aan de kruising Amersfoortsestraatweg 43/ Huizerweg leeg, en het pand holt achteruit - de ziel is verdwenen. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer Een supermarkt heeft in 2020 een gooi gedaan om het pand te betrekken. Echter staken de omwonenden daar een stokje voor en ging het hele plan niet door. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer Als je nog even wacht kan je niet veel meer met het pand doen, behalve platgooien. Herberg/hotel-restaurant De Gooische Boer Kijk er niet gek van op als er straks een appartementencomplex wordt gebouwd met uitgebreide faciliteiten voor de bewoners. Bij de ingang staat een bord: De Gooische Boer 😊 Gerelateerde berichten 01-07-2007: Mercedes-Benz dealer Van Kooy Bussum 16-07-2017: Mercedes-Benz Van Kooy dealer 10 jaar later - zie filmpje hieronder

Cappuccino voor madame

In een kleine koffiebar aan de rand van de stad gebeurt iets magisch elke ochtend. Het is geen bijzondere plek, eigenlijk zou je het bijna over het hoofd zien. Toch schuilt er een verhaal tussen de geur van versgemalen bonen en het gesis van de melkopschuimer. Het verhaal van Norma Jeane, een icoon die iedereen kent maar niemand echt begrijpt. Cappuccino voor madame Iedereen kent haar van het witte doek en de beeldbuis, haar naam is synoniem met glamour en mysterie. Jaren geleden kwam ze mijn leven binnen als een wervelwind, haar frisse uitstraling raakte me diep van binnen. Ze was als een ster die niet te vangen viel, altijd schitterend maar altijd net buiten bereik. Op een dag verdween ze, zoals sterren soms doen, om pas veel later weer op te duiken. En toen, onverwachts, gebeurde er een wonder. Ze stapte mijn koffiebar binnen en het voelde alsof de tijd had stilgestaan. De gevoelens die ik voor haar had, kwamen moeiteloos terug. Jaren waren voorbijgegaan, maar het bloed stroomde nog

Frank Boeijen treedt op in het Openluchttheater De Goffert in Nijmegen

Elk jaar zoeken we een plekje in Nederland om Frank Boeijen (66) live te zien. Dit jaar was het de beurt aan het Openluchttheater De Goffert in Nijmegen. Het theater, dat doet denken aan Caprera in Bloemendaal, heeft diezelfde intieme sfeer waarin de muziek van Boeijen zo goed tot zijn recht komt. We arriveerden op tijd, maar de rij om binnen te komen was al lang. Toen we eindelijk onze plaatsen hadden gevonden, net iets buiten het directe zicht op het podium, leek het theater alleen maar voller te worden. Waar zouden al die mensen nog een plek vinden? Het weer werkte gelukkig mee. De zon scheen nog toen het concert begon, en het bleef droog, hoewel een vestje later op de avond geen overbodige luxe bleek. De temperatuur daalde gestaag, maar dat deerde niemand; de muziek verwarmde ons allemaal. Boeijen bracht een vertrouwde show, maar er was deze keer iets anders. Het leek alsof de muziek meer op de voorgrond trad, waarbij zijn stem soms werd overstemd door de klanken van de band, d

10 kg afvallen in 2 maanden

Huizen - Lees hier mijn geheim over verantwoordelijk afvallen en de onzin van het Sonja Bakker dieet, Dr. Frank dieet, Montignacen, afslankpillen, boeken en nog meer rotzooi in: “Afslanken Ontmaskerd.” Tien kilo afvallen zonder dieet in twee maanden, kan dat? Het is nu ruim twee maanden geleden dat ik in een enorme shock terecht kwam. Het leek wel alsof ik mij ineens realiseerde, dat ik de laatste jaren, niet had zitten opletten of zo. En niemand, maar ook daadwerkelijk niemand, leek zich ook maar enigszins te realiseren hoe kwetsend sommige opmerkingen bij mij overkwamen. Het voelde alsof er een bom was ingeslagen: “Wat zie jij er goed uit zeg,” maar eigenlijk bedoelde ze, “Jeeeé, wat ben jij lekker dik geworden zeg!” En op een dag werd ik wakker. Liep naar de badkamerspiegel en ging er eens goed voorstaan. Ik probeerde mijn bierbuik nog een beetje in te houden en dacht: Zo kan het (echt) niet langer! Dit is de grens. Bijna 100kg Hoe heeft het toch zo ver heeft kunnen komen en wa

Het is geen oplossing die me is aangereikt door een arts, maar een keuze die ik zelf heb gemaakt

Ergens diep in ons zit een oeroude behoefte om verbinding te voelen, om mensen in de ogen te kunnen kijken, een warme glimlach te ontvangen, of simpelweg het gevoel te hebben dat je gezien wordt. Sociale contacten bieden troost, geven energie, en zijn als het ware ankers die ons in het moment houden. Maar er is ook een andere kant: de behoefte aan afzondering. De stilte van een bos, het ruisen van bladeren, en het gevoel dat je even helemaal opgaat in je eigen gedachten. Voor mij is dat evenwicht onmisbaar. Een tijd geleden ontdekte ik de klompenpaden , wandelroutes door de provincies Gelderland en Utrecht, vaak door weilanden en zelfs langs de achtertuinen van boeren. Ik merkte dat deze wandelingen, net als het wandelen zelf, me hielpen om mijn gedachten te ordenen, alsof mijn brein even opgeruimd werd door de natuur. Tijdens het lopen over die paden reflecteer ik op het verleden, op oude patronen die ik onbewust heb aangeleerd. Zo kwam ik bijvoorbeeld tot de ontdekking dat ik jarenla

Depressie is een keuze

Nederland behoort tot de top tien rijkste landen ter wereld en scoort hoog in levenskwaliteit. Nederlanders waarderen hun leven met een 7,8, wat hen de vijfde plek in Europa oplevert. Toch kampen ruim een miljoen mensen met depressie en slikken hiervoor medicatie. Daarnaast heeft 1 op de 6 werknemers burn-out klachten. Hoe kan dit? We leven in een vrij land, maar kunnen we hier wel mee omgaan? Help, de blaadjes vallen weer van de bomen Jarenlang heb ik last gehad van donkere wolken in mijn hoofd, maar op een dag was ik er helemaal klaar mee. Ik wilde dat de zon weer zou gaan schijnen, en wat vaker dan tot nu toe het geval was. Ik vind het lastig om erover te praten. Ik wil niet dat mensen in mijn omgeving een ander beeld van mij krijgen. Ik heb namelijk altijd gedaan alsof er niets aan de hand was. Niemand kon er ook iets aan doen, alleen ikzelf. Ik wilde ook mijn partner niet met mijn donkere gevoelens opschepen. Ik heb lang mijn best gedaan om het bij haar weg te houden, maar nooit

XZK for You Media

Zoeken in deze blog