In de schaduw van de jaarwisseling, wanneer de koude decemberlucht doordrenkt is met nostalgie, leg ik mijn hardloopschoenen neer. Zondag 31 december 2023 markeert het einde van een tijdperk, een tijdperk van kilometers, zweet en de vreugde van beweging. Jarenlang heb ik mijn voeten laten dansen over wegen van Parijs tot Berlijn, van Maastricht tot Texel, en elke kilometer vertelt een verhaal van plezier, volharding en dankbaarheid.
Gilbert Vogt aan de laatste loop: tijd voor nieuwe dingen |
Terwijl ik terugkijk op de vele kilometers die ik heb afgelegd sinds 2005, voel ik een golf van dankbaarheid. Dankbaar voor de kracht van mijn lichaam dat me al die tijd heeft gedragen, iets wat niet vanzelfsprekend is, gezien het pijnlijke contrast met het lot van mijn zusje. Haar lichaam, geketend door pijn, heeft haar gedwongen het pad van het hardlopen te verlaten. En hier sta ik, vrijwillig aan de zijlijn, mijn schoenen aan de wilgen hangend.
Deze laatste loop is niet slechts een afsluiting van een hoofdstuk, maar een eerbetoon aan mijn zus. Ik zal nog eenmaal ploeteren, mezelf in het zweet rennen, niet voor een medaille, maar voor haar. Een symbolische daad van solidariteit, een erkenning van haar kracht en doorzettingsvermogen.Mijn grootste fan, mijn vrouw, heeft me altijd vergezeld op
dit avontuur. Haar aanwezigheid was meer dan slechts het applaudisseren aan de
zijlijn; het was een blijk van liefde en steun die me voortduwde, zelfs op de
moeilijkste momenten. Dank je wel, mijn lief.
Mijn droom glinstert in de verte, een gedeelte van de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.
Reacties
Een reactie posten