Wandelen. Hoe langer ik het doe, hoe leuker het wordt. Er is iets magisch aan buiten zijn, de frisse lucht die mijn hoofd leegmaakt, het geluid van mijn eigen stappen dat het tempo van mijn gedachten bepaalt. Alleen, met z’n tweeën of in een groep – iedere situatie heeft z’n charme. De afwisseling maakt het extra bijzonder. Vaak trek ik eropuit in mijn eigen omgeving, maar ook nieuwe plekken verkennen geeft een speciaal soort energie.
Vrijheid, ja, dat is een van de mooiste cadeaus in het leven. Net als gezondheid. Soms droom ik van een retraite in een klooster, ergens ver weg, om even alles achter me te laten. Maar als ik dan zie wat dat kost – honderden, soms wel duizend euro – denk ik: dat kan simpeler. Want echte rust en ruimte zitten niet in dure reizen, maar in momenten zoals deze. Een wandelpad, de natuur en het besef dat ik mag genieten van het nu.
Vandaag voel ik me goed, en dat is geen toeval. Door de jaren heen heb ik geleerd mijn energie te richten op wat ik wél kan veranderen. Wat buiten mijn invloed ligt, laat ik los. Natuurlijk, sommige dingen raken me, zoals familieperikelen of groot nieuws in de wereld. Maar boos worden over dingen zoals politiek, waarvan ik weet dat ik het niet kan veranderen? Dat voelt als verspilde moeite. Die energie steek ik liever in wat ik wél kan doen: er zijn voor anderen en genieten van kleine momenten.
Neem mijn vader. Hij heeft Alzheimer, een diagnose die niemand wil horen. Toch heeft het ons als familie dichter bij elkaar gebracht. Ik kan hem niet genezen, maar ik kan er wel voor hem zijn. Samen lachen om mooie herinneringen, samen stil zijn als woorden even te veel zijn. We nemen het zoals het komt. En als zijn wereld kleiner wordt, maken we de momenten samen groter.
Tijdens mijn wandelingen mijmer ik soms. Hoe vaak ga ik nog samen met hem Kerst vieren? Misschien nog vijf keer, misschien meer. Maar in plaats van die vraag zwaar te maken, probeer ik er juist kracht uit te halen. Want wat we nú hebben, is wat telt. Wie weet hoeveel wandelingen ik zelf nog ga maken? Misschien honderd, misschien duizend. Het leven zit vol mogelijkheden, zolang je maar blijft lopen.
En dat is precies wat ik van plan ben. Wandelen brengt me rust, vrijheid en perspectief. En onderweg, tussen de frisse lucht en mijn stappen door, ontdek ik steeds weer: het is goed zoals het is. En dat is meer dan genoeg.
Reacties